Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeśli planujecie niebawem swój wieczór panieński bądź kawalerski to dobrze się zastanówcie, gdzie go wyprawić 😉

Bohater powieści z pewnością nie zapomni swojego kawalerskiego. Jego przyjaciel organizuje wypad szlakiem beskidzkich duchów i upiorów. Tylko ich czworo,góry i las. Bez telefonów, bez tabletów. Przez te 3 dni mają wspominać stare, dobre czasy i opowiadać sobie przy ognisku mroczne beskidzkie legendy. Jednak już od pierwszych chwil przyszły pan młody czuje dziwny niepokój, ma wrażenie, że ktoś ich śledzi i podąża za nimi. Niepokój narasta, gdy kolejni członkowie ekipy zaczynają słyszeć szepty wśród drzew, a strach zaczyna mącić ich umysły. Ale najbardziej przerażająca jest ta nagła cisza, w której nawet ucichły ptaki. W jednej chwili ich wyjazd zamienia się w walkę o przetrwanie.

Przez pierwszą połowę byłam nią niemal zachwycona. Niemal, bo miałam nieodparte wrażenie, że te wszystkie tajemnicze szepty, opuszczone chaty w środku lasu, strach mącący umysły bohaterów, cały niemal klimat jest żywcem przeniesiony z książki Pana Jozefa Kariki "Szczelina" i nie ukrywam trochę mnie to zniesmaczyło. Rozumiem, że pewne legendy górskie i opowieści są wspólne dla gór, ale tu uderzało mnie aż to podobieństwo. Podejrzewam, że większość osób, która nie czytała "Szczeliny" będzie zachwycona tym mrocznym klimatem, który potrafi przyprawić o ciarki. Druga połowa to już zupełnie inny kierunek wydarzeń, akcja nie zwalnia tu nawet na ułamek sekundy i jest aż naelektryzowana od ilości wydarzeń. Niestety samo zakończenie nie przekonało mnie, dla mnie infantylne i na silę domykające inne wątki. Bohaterowie mało charakterystyczni, choć z dużym poczuciem humoru, wręcz sarkazmem, który bardzo mi się podobał. W dodatku lektor nadał tej historii niesamowity klimat

Jeśli planujecie niebawem swój wieczór panieński bądź kawalerski to dobrze się zastanówcie, gdzie go wyprawić 😉

Bohater powieści z pewnością nie zapomni swojego kawalerskiego. Jego przyjaciel organizuje wypad szlakiem beskidzkich duchów i upiorów. Tylko ich czworo,góry i las. Bez telefon...

Rozwiń Zwiń

Sara Leokadia Wolska to 22 letnia szlachcianka, której nie w głowie jest zamążpójście. Skończyła pisać swoją pierwszą powieść i marzy o zostaniu powieściopisarką. Niestety żyje w czasach, w których jest to dostępne wyłącznie dla mężczyzn. Kobieta ma jedynie dobrze wyjść za mąż i bywać na salonach. Zniecierpliwieni rodzice, obawiający się staropanieństwa córki i skandalu postanawiają wydać ją za przyjaciela ojca, księcia Hipolita starszego od niej o niemal 30 lat. Wyrwana ze swoich marzeń przenosi się do rezydencji, gdzie jedynym ukojeniem są organizowane przez nią wieczory literackie, na których poznaje przystojnego Brunona.

Sięgnęłam po nią zachęcona bardzo dobrymi recenzjami. Jak wiecie, nie przychodzi mi łatwo krytykowanie książek, ale niestety z trudem przez nią przebrnęłam i mocno się wynudziłam.

Przede wszystkim nie lubię, gdy tworzy się zmiennych bohaterów i nie ukazuje się przy tym ciągu przyczynowo-skutkowego. Infantylny bohater w jednej chwili jest dojrzały, bo tego wymaga dana scena, sytuacja. Za kilkanaście stron znów jest niedojrzały. I na odwrót, tak jak w tej sytuacji, ukazuje się ich jako kobiety przełamujące stereotypy, co wymagało odwagi i siły charakteru, a w kolejnej scenie sprowadza się je do wręcz infantylnych jak dla mnie dziewczątek. I tu niestety było kilka postaci, których zachowania zmieniały się jak chorągiewka. Zabrakło mi w niej historycznego tła tamtych lat, a uwielbiam, gdy książki przenoszą mnie do dawnych czasów i można poczuć klimat minionych epok. Wzmianka o kawiarni, w której bywał Chopin to dla mnie zdecydowanie za mało, by przywołać ducha tamtych czasów.

Książka porusza oczywiście ważne kwestie, z którymi przyszło się mierzyć naszej bohaterce na początku XIX wieku. Ukazuje trudną i bolesną "rolę" kobiet, dla nas teraz nie do przyjęcia. Niestety nie ujął mnie sposób przedstawienia tego. Sam fakt poruszenia ważnych tematów, nie stanowi niestety według mnie fundamentu dla dobrej powieści. W dodatku cała ta historia była mocno przewidywalna.

Mam jednak nadzieję, że gdy sięgniecie po nią dostrzeżecie w niej więcej walorów niż ja.

Sara Leokadia Wolska to 22 letnia szlachcianka, której nie w głowie jest zamążpójście. Skończyła pisać swoją pierwszą powieść i marzy o zostaniu powieściopisarką. Niestety żyje w czasach, w których jest to dostępne wyłącznie dla mężczyzn. Kobieta ma jedynie dobrze wyjść za mąż i bywać na s...

Rozwiń Zwiń