Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dosyć przeciętny kryminał. Bardziej przypomina to opowiadanie niż powieść. Akcja tej książki rozgrywa się głównie na Alasce, gdzie z niewiadomych na początku powodów, dokonano sabotażu na przedsiębiorstwie naftowym. Do rozwiązania problemu wyznaczeni zostali zawodowi detektywi, którzy specjalizują się w takich akcjach. Po burzliwych i tajemniczych wydarzeniach m.in porwaniu, cudownemu ocaleniu kobiety, która wypadła z helikoptera, udaje się rozwiązać zagadkę z dosyć oczywistym wynikiem. Ciężko o treści tej książki powiedzieć coś więcej. Przyznam szczerze, że po lekturze czuję niedosyt - bo sam pomysł na tę książkę wydaje się dosyć dobry. Akcja jednak jest zbyt prosta i oczywista (wręcz do bólu oczywista). W wydarzeniach bierze udział tylko kilka postaci, które są scharakteryzowane w dosyć dobry sposób. Są bohaterowie, którzy budzą moją sympatię, ale to zbyt mało.
Reasumując - ciężko nazwać tę książkę kryminałem. To raczej krótkie i proste opowiadanie kryminalne. Brakuje w niej zaskoczenia, bo dla czytelnika dosyć proste jest odgadnięcie tożsamości głównego antagonisty. Czytałem lepsze książki MacLeana. Tę da się przeczytać, ale to tylko tyle.

Dosyć przeciętny kryminał. Bardziej przypomina to opowiadanie niż powieść. Akcja tej książki rozgrywa się głównie na Alasce, gdzie z niewiadomych na początku powodów, dokonano sabotażu na przedsiębiorstwie naftowym. Do rozwiązania problemu wyznaczeni zostali zawodowi detektywi, którzy spec...

Rozwiń Zwiń

Mogę śmiało stwierdzić, że to dosyć ciekawa książka, jednak nie ustrzegła się ona kilku minusów. Na początek warto stwierdzić, że temat poruszany przez autora jest niezwykle ciekawy i interesujący. Świat "Za murami poprawczaka" to świat nietypowy i całkowicie mi egzotyczny. Choć w moim życiu przewinęło się kilka osób, które w różny sposób skonfliktowane były z wymiarem sprawiedliwości, jednak nigdy nie dane mi było poznać realiów życia w takim zakładzie - z tej strony książka rozbudziła mój apetyt czytelniczy na poznanie nowej, nieznanej mi rzeczywistości. Kolejnym plusem jest fachowość, doświadczenie i niezwykła pasja jej autora - to zawsze dodaje książce w moich oczach. Kolejnym plusem jest promowanie resocjalizacji poprzez turystykę - niezwykły to pomysł, w dodatku niezwykle skuteczny. Po tej dawce plusów warto napisać o minusach tej książki - bo niewątpliwe takowe posiada. Po pierwsze - minusem jest styl autora - widać, że autor to nie pisarz, co czuje się podczas lektury. Nie chodzi mi o same budowanie zdań, tylko o budowę, dynamikę i prowadzenie narracji w tej książce. Kolejnym minusem jest przeplatanie wątków autobiograficznych (co niekoniecznie musi być minusem, dla mnie jednak po rozbudzeniu apetytu na więcej historii rodem z poprawczaka - minusem było). Momentami nie byłem pewny o czym jest ta książka - czy o poprawczaku? czy o autorze? czy o sposobach resocjalizacji - istny miszmasz. Minus ten powoduje niedosyt po lekturze - bo spodziewałem się więcej historii o poprawczaku, a otrzymałem historię jej autora.
Reasumując - to nie jest zwykła książka. Myślę, że zdecydowanie warto po nią sięgnąć pomimo tego, że dałem jej "tylko" 6. Rzeczywiście jej lektura pozwala poznać nieco realia egzotycznego dla wielu z nas świata - i to jest niezwykle ciekawe. Musimy jednak uzbroić się w pewną dozę wyrozumiałości dla autora oraz dla sposobu przedstawienia tematu. Myślę jednak, że biorąc pod uwagę fakt, że autor nie jest literatem, są to bez wątpienia minusy do przyjęcia. Zatem - sięgajcie po tę książkę. Bez wątpienia poszerzycie swoją wiedzę i zaspokoicie pewną dozę ciekawości. Ponadto otrzymacie wiele ciekawych rozwiązań turystycznych, które również są bardzo fajne.

Mogę śmiało stwierdzić, że to dosyć ciekawa książka, jednak nie ustrzegła się ona kilku minusów. Na początek warto stwierdzić, że temat poruszany przez autora jest niezwykle ciekawy i interesujący. Świat "Za murami poprawczaka" to świat nietypowy i całkowicie mi egzotyczny. Choć ...

Rozwiń Zwiń

To bez wątpienia rewelacyjna książka. Choć twórczość Centkiewicza znałem wcześniej, głównie dzięki opowiadaniom dla dzieci związanych z kręgami polarnymi, Arktyką i Grenlandią, które czytałem w czasach szkoły podstawowej, ta książka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Uwielbiam książki pisane z pasją - ta właśnie taka jest. Przez całą lekturę czuć, że autor żył tym co opisał, dzięki czemu jego opowiadanie pełne jest wrażeń i wyrazu. Historia myśliwych ze statku "Isfiell" jest niezwykła. Nieraz pełna wrażeń i trudności, czasami wzruszająca, ale przede wszystkim niezwykle ciekawa, rozbudza moją ciekawość i chęć dalszego zgłębiania tematu. Uważam, że to nie jest książka dla dzieci. Są w niej momenty brutalne, ale prawdziwe. Jedną z bardziej ciekawych rzeczy w niej opisanych jest zmaganie się z przeciwnościami natury, których przecież na Morzu Arktycznym pełno. Ta książka to również ciekawe charakterystyki ludzi, marynarzy, których nie sposób nie polubić. Książka pełna jest również nietuzinkowego humoru.
Reasumując - naprawdę warto przeczytać tę książkę. Choć autor był związany po wojnie z kręgami komunistycznymi (czego nie promuję) to jego twórczość zasługuje na ogromną pochwałę. Sięgając po tę książkę warto sobie uświadomić trud tych ludzi, którzy nieraz walcząc o byt swój i swojej rodziny narażali własne życie. Autor odpowiada nam również na zabawne pytanie postawione w tytule - czy foka jest biała? Tak, jest biała, ale tylko wówczas gdy jest malutka. Dzisiaj tego świata już nie ma - wraz z rozwojem technologicznym ludzkość utraciła tę niesamowitą romantyczność takich przeżyć. Można już o nich jedynie czytać - czytajmy więc.

To bez wątpienia rewelacyjna książka. Choć twórczość Centkiewicza znałem wcześniej, głównie dzięki opowiadaniom dla dzieci związanych z kręgami polarnymi, Arktyką i Grenlandią, które czytałem w czasach szkoły podstawowej, ta książka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie. Uwielbiam książki ...

Rozwiń Zwiń

To niezwykła książka. Balzac pod przykrywką dosyć prostej opowieści przeprowadził studium psychologiczne bohaterów, którzy są nie tylko ponadczasowi, ale również dosyć łatwo przenieść ich w realia każdego człowieka. Pensjonat pani Vaquer jest zbiorowiskiem wielu nietuzinkowych osób. Rastigniac, który jest dobrze urodzonym choć biednym studentem, marzącym o wielkiej karierze i bogactwie, które może mu dać dobra praca lub romans z arystokratką. Vautrin - człowiek zagadka, która oczywiście wyjaśnia się w książce, człowiek o niezwykłych poglądach i niesamowitej sile oddziaływania na innych. Pani Vaquer - wdowa, właścicielka pensjonatu, której poglądy opierają się jedynie na zysku. Bohaterów jest więcej, jednak na czoło powieści wybija się tytułowy Ojciec Goriot wraz z córkami Anastazją i Delfiną. Goriot, który całe bogactwo i miłość swego życia ulokował w ukochanych córkach, które finalnie niezwykle go zawiodły. Do tego wszystkiego nastrój porewolucyjnego Paryża, wraz z jego brudami - fizycznymi i moralnymi, które dodają powieści niezwykłego wyrazu.
Jednak jak już wspominałem, najważniejszym moim zdaniem aspektem jest ukazanie sfery psychologicznej bohaterów. Mamy przedstawione jak na talerzu - obłęd skrzywdzonego ojca, wyrachowanie i hipokryzja córek, niezwykłą rządzę bogactwa i wybicia się Rastignaca. Niesamowite cwaniactwo i sposób prowadzenia życia Vautrina. W książce jest tyle wątków, że nie sposób wymienić wszystkich. Znajdziemy w niej rządze, walkę wewnętrzną, upadek moralny, podłość. Wszystkie te cechy zostały w genialny sposób przedstawione i wyjaśnione przez autora.
Reasumując - proszę umieścić tę książkę na liście must read. Bo naprawdę każdy musi ją przeczytać. Balzac jest mistrzem aspektów psychologicznych. Moim zdaniem ta książka nie ma wad - nie doszukałem się nawet najmniejszej. Jedyne co jest cechą szczególną tej książki to fakt, że zbudowana jest na ciągłej prozie, bez rozdziałów (ale to wcale nie przeszkadza). Nie jest nudna ani nużąca - jest pełna akcji. Dawno nie byłem pod takim wrażeniem po lekturze. Być może wpływ na moją satysfakcję ma to, że ja bardzo lubię gdy autor rozbiera na czynniki pierwsze każdego bohatera, zwłaszcza w sferze psychologicznej. Sięgnijcie po tę książkę. Na pewno się nie zawiedziecie.

To niezwykła książka. Balzac pod przykrywką dosyć prostej opowieści przeprowadził studium psychologiczne bohaterów, którzy są nie tylko ponadczasowi, ale również dosyć łatwo przenieść ich w realia każdego człowieka. Pensjonat pani Vaquer jest zbiorowiskiem wielu nietuzinkowych osób. Rastig...

Rozwiń Zwiń

To bardzo ciekawa książka. Sienkiewicz, znany z powieści historycznych "ku pokrzepieniu serc", ukazuje nam w niej swoje całkiem odmienne oblicze. Jest to powieść w formie pamiętnika, której główną osią jest niespełniona miłość arystokraty Leona Płoszowskiego do Anielki. Jako żywo przypomina mi ona Cierpienia Młodego Wertera Goethego. Na podobieństwo wskazuje zarówno treść powieści jak i forma jej zapisu (u Goethego listy). Trzeba przyznać, że obraz głównego bohatera udał się Sienkiewiczowi znakomicie. Oto mamy przedstawionego arystokratę, egoistę przesiąkniętego dekadentyzmem, kolokwialnie mówiąc - nieroba, którego jedynym celem w życiu jest analizowanie wydarzeń i rozkładaniem ich na części pierwsze. Bohater mota się niezmiernie - w jednym momencie wszystko mu obojętne, w drugim żarliwie i cierpiąco kocha, w trzecim myśli o samobójstwie. Książka pełna jest jego urojeń, które zakrawają na chorobę psychiczną. Warto również stwierdzić, że Leon sam jest sobie winien, ponieważ wydarzenia, które są w powieści są jedynie konsekwencją jego własnych wyborów i działań. By dopełnić rys głównego bohatera wypada stwierdzić, że jest on niezwykłym hipokrytą. Myślę, że celem Sienkiewicza było ukazanie tego, jak kończą ludzie, którzy w swoim życiu nie opierają się na żadnych aksjomatach, dogmatach, wierze i innych prawdach życiowych. Nie ma bowiem rzeczy, której Leon Płoszowski nie potrafiłby zakwestionować - co w konsekwencji doprowadziło do jego moralnego upadku.
Reasumując - książka na pewno jest przestrogą. Przestrogą zarówno przed nieodpartym egocentryzmem jak i również życiem nie opartym na żadnych zasadach. Myślę, że można ją potraktować jako swoistą ciekawostkę, ponieważ widzimy tu Sienkiewicza całkiem innego (mi całkowicie nieznanego) - co jest niezmiernie ciekawe. Uważam, że książka pomimo upływu lat, nie straciła na swojej aktualności (biorąc pod uwagę aspekty psychologiczne bohaterów, nie okres historyczny). Myślę, że jej lektura to będzie bardzo dobrze spędzony czas. Książkę czyta się dobrze. Pełno w niej aspektów filozoficzno-psychologicznych. Jej jedynym minusem, który rzucił mi się w oczy jest konsekwentne wracanie do stanów emocjonalnych głównego bohatera, co dla niewprawionego czytelnika może być nużące, bo ile można czytać o tym samym stanie emocjonalnym co kilka kartek? Jednak, gdy się przez to przebrnie, można z książki wyciągnąć wiele prawd życiowych.

To bardzo ciekawa książka. Sienkiewicz, znany z powieści historycznych "ku pokrzepieniu serc", ukazuje nam w niej swoje całkiem odmienne oblicze. Jest to powieść w formie pamiętnika, której główną osią jest niespełniona miłość arystokraty Leona Płoszowskiego do Anielki. Jako żywo...

Rozwiń Zwiń

Jest to bardzo ciekawy album o miejscach w Polsce, które bez wątpienia warto odwiedzić. Oprócz znanych każdemu Polakowi, Warszawy, Krakowa czy Wieliczki mamy tutaj miejsca nieoczywiste takie jak np. Zailipie, Roztocze czy Wambierzyce. Muszę przyznać, że kilka z tych miejscowości było mi nieznanych i książka zaopatrzyła mnie w kilka wiadomości o nich. Jako, że jest to album, próżno w nim szukać wielkich elaboratów na temat tych miejsc. Każda miejscowość posiada dosyć obszerny (jak na warunki albumu) opis, który jednak obiektywnie jest dosyć krótki i ubogi. Plusem są natomiast zdjęcia, które są bardzo dobrej jakości. Pozwalają one na wyobrażenie sobie podstawowych informacji zawartych w książce. Oprócz tego znajdziemy w niej również kilka ciekawostek czy mało znanych faktów na temat tych miejsc.
Reasumując - jak na warunki albumu - to jest to bardzo dobra książka. Warto po nią sięgnąć. Nie uświadczymy w niej monotonii, a zasygnalizowane miejsca mogą stać się kanwą planu podróży po naszym kraju. Myślę, że warto poznawać miejsca, które w Polsce są niezwykle ciekawe. Ta książka to doskonałe wprowadzenie do turystyki krajoznawczej.

Jest to bardzo ciekawy album o miejscach w Polsce, które bez wątpienia warto odwiedzić. Oprócz znanych każdemu Polakowi, Warszawy, Krakowa czy Wieliczki mamy tutaj miejsca nieoczywiste takie jak np. Zailipie, Roztocze czy Wambierzyce. Muszę przyznać, że kilka z tych miejscowości było mi ni...

Rozwiń Zwiń