Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"APETYT NA ŻYCIE"
.
"W tej powieści nikt nie zginął, nikt nie został zamordowany, nikt się nie zakochał i nie zmarniał z tęsknoty." I właściwie, gdybym spojrzała na zakończenie, czego nigdy nie robię, nie sięgnęłabym po tę książkę. Chociaż w kilku miejscach potencjał na kryminał był.
.
W ciągu jednego weekendu odwiedziłam piękne miejsca w Hiszpanii, byłam w Wenecji - tej pięknej, dla turystów i tej mniej ładnej, dla tubylców. Odwiedziłam Rzym i jeszcze kilka pięknych włoskich miasteczek. Byłam przez moment w Chorwacji i Egipcie, podróżując samolotem, autokarem i samochodem, a czasami zwiedzałam miasto komunikacją miejską. Moje wojaże po świecie przeplatane były tymi rodzimymi, polskimi, odkrywając ich historię, legendy i polską (nie)gościnność. Z tą ostatnią różnie bywa.
Gdyby tak towarzyszyć bohaterkom w tym co przeżyły, zjadły i wypiły, człowiek czułby się jak za króla Sasa - jedz i popuszczaj pasa.
.
To była zadziwiająca podróż,w której "różowo-pomaranczowa bańka wysnuła się z wody niczym jakaś starożytna bogini", przez chwilę byłam uwięziona na lotniskowym terminalu, po awaryjnym lądowaniu, smakowałam marmoladę z guarany i pachnącą niebiańsko domową marmoladę figową, kibicowałam Otylii, która pływając w zupie przygotowywała się do Mistrzostw Świata, chyba w stylu rozpaczliwym, próbując jednocześnie nie utonąć, prowadziłam nierówną walkę z całym zastępem mrówek, skuszonych pachnącym piernikiem... Ale przede wszystkich chłonęłam ciszę i malownicze widoki roztaczające się wokół.
.
Właściwie po każdym powrocie powinnam odpocząć, dać wspomnieniom wypełnić stęsknioną duszę, a ja pędziłam dalej, bo na każdej kolejnej stronie malowały się inne smakowite widoki i równie nieziemskie potrawy.
.
Nie byłabym sobą, gdybym w całości tych wojaży nie dostrzegła pięknych masek weneckich, ale przede wszystkim cudnego wisiorka, który przez lata był pamiątką rodzinną z wzruszającą historią. Szkło weneckie, które wygląda jak cukierki czy lizaki jest wdzięcznym akcentem w biżuterii.
.
Najpiękniejsza podróż, którą odbyłam w czasie pandemii.
Na koniec tylko jedno zdanie pasuje jako podsumowanie tej podróży:

"Nie narzekaj, ciesz się tymi chwilami, które są, które ci się akurat przytrafiają, muszą ci wystarczyć"

"APETYT NA ŻYCIE"
.
"W tej powieści nikt nie zginął, nikt nie został zamordowany, nikt się nie zakochał i nie zmarniał z tęsknoty." I właściwie, gdybym spojrzała na zakończenie, czego nigdy nie robię, nie sięgnęłabym po tę książkę. Chociaż w kilku miejscach potencjał na kryminał był.
.
W ciągu jednego weekendu odwiedziłam piękne miejsca w Hiszpanii, byłam w Wenecji - tej...