Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy nauczyciel akademicki i jednocześnie pisarz satyryczny kreuje bohatera, który jest inteligentnym, ale ciamajdowatym wykładowcą college'u, to nie może być nudno. Akademickie niuanse połączone z dużą dawką brytyjskiego humoru to piorunująca mieszanka. To jeden z głównych powodów, przez które seria o Henrym Wilcie cieszy się od lat ogromną popularnością w krajach anglosaskich. Teraz nakładem wydawnictwa Poradnia K, przygody niesfornego i zaskakującego „belfra” można śledzić korzystając z naszego pięknego, ojczystego języka. „Wilt” Toma Sharpe’a zaskakuje i to w pozytywnym sensie.

Miał być dzień jak co dzień. Powrót z pracy, potem wysłuchiwanie o nowych aberracjach żony (ileż się tego nazbierało przez lata…). Trochę wyzwisk, nutka pogardy, może jakiś przytyk na temat męskości i braku chęci do pożycia małżeńskiego („Mam zawiązać sobie małego na supeł? – Nie zrobiłoby mi to żadnej różnicy”). Nic nowego. Tematy codziennie i skwapliwie wałkowane. Potem spacer z psem. Tą samą trasą, co zawsze. Rutyna. Żadnych odstępstw od normy. Obiektywnie patrząc to pies wyznacza trasę a nie pan. Tak jest wygodniej. Można pomyśleć. I pomyślało się. W głowie zakiełkował pomysł… Jak zamordować swoją apodyktyczną, nawiedzoną żonę? No i się zaczęło.

To tylko fragment recenzji. Więcej znajdziesz tutaj: http://www.kulturasieklania.pl/2017/08/tom-sharpe-wilt-recenzja.html

Gdy nauczyciel akademicki i jednocześnie pisarz satyryczny kreuje bohatera, który jest inteligentnym, ale ciamajdowatym wykładowcą college'u, to nie może być nudno. Akademickie niuanse połączone z dużą dawką brytyjskiego humoru to piorunująca mieszanka. To jeden z głównych powodów, przez które seria o Henrym Wilcie cieszy się od lat ogromną popularnością w krajach...

„Historia pszczół” to powieść trudna. I chociaż opowiedziana z punktu widzenia bohaterów, bez trudu można w niej odszukać dwa wątki. Pierwszy dotyczy rozterek Wiliama, Georga i Tao. Walczą ze swoimi słabościami, z odczuciem beznadziei jednakże mają jakiś plan i zamierzają go wypełnić. W jakiś sposób ich postanowienia i upór trzymają ich dążenie do celu. W sumie można powiedzieć, że każde z nich osiągnęło go w jakiś sposób. Może nie w taki sposób jak tego oczekiwali, ale jednak w ogólnym rozrachunku wypełnili wyznaczoną sobie misję.


To tylko fragment recenzji. Więcej znajdziesz tutaj: http://www.kulturasieklania.pl/2017/08/maja-lunde-historia-pszczo-recenzja.html

„Historia pszczół” to powieść trudna. I chociaż opowiedziana z punktu widzenia bohaterów, bez trudu można w niej odszukać dwa wątki. Pierwszy dotyczy rozterek Wiliama, Georga i Tao. Walczą ze swoimi słabościami, z odczuciem beznadziei jednakże mają jakiś plan i zamierzają go wypełnić. W jakiś sposób ich postanowienia i upór trzymają ich dążenie do celu. W sumie można...

Wszyscy chodzący w skarpetkach wiedzą, że ta część garderoby lubi znikać. Jak ma się to zwykle w przypadku par, znika zawsze jedna skarpetka, często bezpowrotnie i zwykle w momencie zanoszenia jej do prania. Nie można jej bowiem znaleźć ani w koszu z brudnymi rzeczami, ani w czeluściach pralki. Justyna Bednarek ma na to swoją teorię – skarpety wybierają wolność i uciekają na spotkanie przygodzie przez dziurę pod pralką. Śmiałam się z tego dopóki, wierzcie mi lub nie, sama takiej dziury nie odkryłam… pod swoją własną maszyną piorącą.

„Niesamowite przygody dziesięciu skarpetek (czterech prawych i sześciu lewych)” to humorystyczne miniopowiadania, w których główną rolę za każdym razem pełni inny bohater (inna skarpetka). Książka opatrzona jest krótkim wstępem, w którym poznajemy rodzinę – mamę, tatę i małą Basię, nazywaną przez wszystkich „Be”. Rodzice i córka zastanawiają się, co stało się z ich otulistópkami. Wizyta hydraulika stawia sprawę jasno: ginące skarpetki to sprawka dziury pod pralką! A jest to dziura niezwykła, wręcz magiczna, ponieważ prowadzi zdecydowane na ucieczkę skarpety przez różne korytarze i drzwi na spotkanie z prawdziwą przygodą.


To tylko fragment recenzji. Więcej znajdziesz tutaj: http://www.kulturasieklania.pl/2017/08/justyna-bednarek-niesamowite-przygody.html

Wszyscy chodzący w skarpetkach wiedzą, że ta część garderoby lubi znikać. Jak ma się to zwykle w przypadku par, znika zawsze jedna skarpetka, często bezpowrotnie i zwykle w momencie zanoszenia jej do prania. Nie można jej bowiem znaleźć ani w koszu z brudnymi rzeczami, ani w czeluściach pralki. Justyna Bednarek ma na to swoją teorię – skarpety wybierają wolność i uciekają...