Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka na początku wydawała mi się zwykłym kryminałem. Ot, popełniona (masakryczna) zbrodnia, śledztwo, oskarżenie, sąd. Jednak sprawa nie dawała spokoju głównym bohaterom - i wtedy dochodzimy do momentu w książce, że pomyślimy "tak, widać, że to jest King". Momentami robiły się ciarki na rękach, a historia okazała się nie taka prosta jakby się wydawało na pierwszych stronach książki. Od "Outsidera" nie mogłam się oderwać, jednak moim zdaniem końcówka/wyjaśnienie poszło za szybko i za łatwo.

Książka na początku wydawała mi się zwykłym kryminałem. Ot, popełniona (masakryczna) zbrodnia, śledztwo, oskarżenie, sąd. Jednak sprawa nie dawała spokoju głównym bohaterom - i wtedy dochodzimy do momentu w książce, że pomyślimy "tak, widać, że to jest King". Momentami robiły się ciarki na rękach, a historia okazała się nie taka prosta jakby się wydawało na pierwszych...

"Cmętarz zwieżąt" to książka, od której chciałam zacząć moją przygodę z Kingiem. Moje losy potoczyły się jednak inaczej, zaczęłam od "Pod kopułą" kończąc dotychczasowe dzieje z horrorami na "Misery" (kur mać polecam cholernie). Książki te przygotowały mnie do stylu Kinga, zagłębienia się w jego rozumowanie, przyzwyczajenia się do krwawych opisów, że wręcz...pokochałam "Cmętarz zwieżąt". Jest to książka na którą liczyłam bardzo chcąc zacząć moją przygodę z dziełami Kinga i na której się nie zawiodłam. Przyzwyczajając się do opisów autora jestem w stanie powiedzieć, że ta pozycja na jego liście jest czymś co warto przeczytać. Akcja książki toczy się powoli, można wręcz na początku uznać ją za sielankowy opis kochającej się rodziny Creedów, która dopiero co zaczyna swoje życie w Ludlow. Prawdziwe napięcie budzi się dopiero w 2/3 części książki. Potem historia toczy się bardzo szybko. Czytałam ją z zapartym tchem i z napięciem, które boleśnie odczuwałam. Często kręciły mi się łzy w oczach, a czasem myślałam sobie jak ja bym postąpiła w sytuacji jaka spotkała Creeda. Książka przedstawia nam do czego jest zdolny człowiek, jakie może przekroczyć granice w najcięższych dla siebie chwilach. Z jednej strony skłania do myślenia, a z drugiej budzi przerażenie. Nie mniej całość tej historii mnie nie zawiodła, czekałam na nią dosyć długo, a po jej ukończeniu muszę przyznać, że to jedna z lepszych książek króla Kinga. Serdecznie polecam piosenkę The Ramones "Pet Sematary". Jeśli pokochacie tę książkę to ta piosenka tylko utrwali Wasz zachwyt.

"Cmętarz zwieżąt" to książka, od której chciałam zacząć moją przygodę z Kingiem. Moje losy potoczyły się jednak inaczej, zaczęłam od "Pod kopułą" kończąc dotychczasowe dzieje z horrorami na "Misery" (kur mać polecam cholernie). Książki te przygotowały mnie do stylu Kinga, zagłębienia się w jego rozumowanie, przyzwyczajenia się do krwawych opisów, że wręcz...pokochałam...

Kupiłam tą książkę zachęcona porównaniem do stylu Dana Browna..no i się rozczarowałam. Uważam, że jest to próba kopii stylu wyżej wspomnianego autora, próba bardzo nieudana. Autorka miała dobry pomysł na książkę, nie umiała go jednak porządnie zrealizować. Akcja...hm. Akcja nijaka, że aż nie ma o czym wspominać. Nie można się wciągnąć, ponieważ rozdziały są bardzo krótkie i następuje po nich retrospekcja. Zakończenie przewidywalne. Nie czyta się tej książki z zapartym tchem, wręcz się ją męczy. Książka miała bardzo dobry potencjał, który autorka zmarnowała. Nie dziwi mnie więc, że to jej pierwsza i jedyna książka. Na pewno dałoby się rozwinąć tą opowieść, wprowadzić więcej opisów. Stosunki pomiędzy Emmą a Alekiem zostały jakby wychwalone przez autorkę. Że coś się musiało zdarzyć, zdarzyło, jest to nie wiem? zachęcanie przez "pisarkę" do takiego zachowania? Dla mnie żałosne, może z powodu kompasu moralnego.
Jednym zdaniem - strasznie się zawiodłam.

Kupiłam tą książkę zachęcona porównaniem do stylu Dana Browna..no i się rozczarowałam. Uważam, że jest to próba kopii stylu wyżej wspomnianego autora, próba bardzo nieudana. Autorka miała dobry pomysł na książkę, nie umiała go jednak porządnie zrealizować. Akcja...hm. Akcja nijaka, że aż nie ma o czym wspominać. Nie można się wciągnąć, ponieważ rozdziały są bardzo krótkie i...

"Na psa urok" to moja najukochańsza książka na świecie :) Natrafiłam na nią czytając w podkradzionym od tacie CKM rubryczkę z polecanymi książkami. Skuszona postaciami polskich wiedźm w amerykańskiej książce postanowiłam kupić pierwszą część tego niezwykłego cyklu. Nie żałuję! Może jest to i książka dla młodzieży, pisana "głupkowatym językiem", niemniej bardzo wciągająca. Pozwala nam poznać mało znaną Tuatha De Danann - bogów, w których wierzyli niegdyś mieszkańcy z Irlandii. Książka jest niezwykle wciągająca, pisana lekkim językiem. Dużo razy parsknęłam śmiechem. Podoba mi się także udział psa Oberona, którego teksty rozśmieszają za każdym razem jak czytam tą książkę. A sięgam po nią często :) W moim odczuciu nie można się nią znudzić, dlatego nadal cieszę się na kolejne części. Jak ktoś ją pokocha, to pokocha i nie przestanie! Polecam każdemu przygody druida Atticusa! Jak dla mnie to arcydzieło 10/10, a marzenia że spotkam mojego fikcyjnego bohatera i zostanę druidką nie opuszcza mnie tak jak marzenie, że z Hogwartu zawieruszył się gdzieś mój list :D Polecam!

"Na psa urok" to moja najukochańsza książka na świecie :) Natrafiłam na nią czytając w podkradzionym od tacie CKM rubryczkę z polecanymi książkami. Skuszona postaciami polskich wiedźm w amerykańskiej książce postanowiłam kupić pierwszą część tego niezwykłego cyklu. Nie żałuję! Może jest to i książka dla młodzieży, pisana "głupkowatym językiem", niemniej bardzo wciągająca....

Pokochałam książki Dana Browna po przeczytaniu "Anioły i Demony" - po raz pierwszy spotkałam się wtedy z jego twórczością. Moim zdaniem książka "Inferno" może nie dorasta do pięt wcześniej wspomnianej książce, ale również można czuć napięcie podczas czytania i zaciekawienie jak się rozwinie akcja. Oceniam ją 9/10. Oczywiście cudowny opis Florencji (i nie tylko) wzbudził moje zaciekawienie tym miejscem, które dzięki tej książce chcę w przyszłości zwiedzić :) Równocześnie przepowiednia Dana Browna dotycząca tej zarazy skłania do myślenia. Jest to jak najbardziej możliwe, jeżeli się głębiej nad tym zastanowić. Książka skłania więc do refleksji nad tym co się może dziać poza naszym widzeniem na "wyższych szczeblach władzy". Z całego serca polecam tą książkę sympatykom profesora Langdona! Jednakże odradzam film, gdyż znacząco różni się od tego dzieła.

Pokochałam książki Dana Browna po przeczytaniu "Anioły i Demony" - po raz pierwszy spotkałam się wtedy z jego twórczością. Moim zdaniem książka "Inferno" może nie dorasta do pięt wcześniej wspomnianej książce, ale również można czuć napięcie podczas czytania i zaciekawienie jak się rozwinie akcja. Oceniam ją 9/10. Oczywiście cudowny opis Florencji (i nie tylko) wzbudził...