Inferno

Mam wrażenie, ze wszystkie książki Dana Browna, to po prostu "kopiuj-wklej"

Znów mamy genialnego Roberta Langdona, znów trzeba ścigać się z czasem, znów mamy piękną kobietę, która pozostaje pod urokiem Roberta

Bardzo ciężko mi się czytało tą książkę pomimo krótkich rozdziałów i dużej czcionki

Na jedyny plus zapisuję to, ze znów każdy wymieniony obiekt, każdą rzeźbę i obraz oglądałam na Googlach czego pewnie nigdy bym nie zrobiła nie czytając tej książki. Tylko za to daję 3 gwiazdki

Polecam tylko dla fanów Dana Browna

Mam wrażenie, ze wszystkie książki Dana Browna, to po prostu "kopiuj-wklej"

Znów mamy genialnego Roberta Langdona, znów trzeba ścigać się z czasem, znów mamy piękną kobietę, która pozostaje pod urokiem Roberta

Bardzo ciężko mi się czytało tą książkę pomimo krótkich rozdziałów i dużej czcionki

Na jedyny plus zapisuję to, ze znów każdy wymieniony obiekt, każdą rzeźbę i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

łaaaaaał! naprawde kawał świetnej roboty odwalił tu dan brown i mysle ze jest autorem ktorego ksiazki to pozycje obowiazkowe dla kazdego czytelnika bo wyróznia go oryginalny styl i tematyka która jest bardzo wzbogacona o wszelkiego rodzaju szczegóły i ciekawostki. w ''inferno'' działo sie naprawde bardzo duzo, mnóstwo zwrotów akcji i to w takiej dawce ze momentami sam sie zakreciłem , poprostu książka była fantastyczna!

łaaaaaał! naprawde kawał świetnej roboty odwalił tu dan brown i mysle ze jest autorem ktorego ksiazki to pozycje obowiazkowe dla kazdego czytelnika bo wyróznia go oryginalny styl i tematyka która jest bardzo wzbogacona o wszelkiego rodzaju szczegóły i ciekawostki. w ''inferno'' działo sie naprawde bardzo duzo, mnóstwo zwrotów akcji i to w takiej dawce ze momentami sam sie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Co za bzdury. Jedyne, co jest dobre w tej książce, to cytaty z Dantego.

Co za bzdury. Jedyne, co jest dobre w tej książce, to cytaty z Dantego.

Pokaż mimo to

Książka ewentualnie mogłaby być wciągającym czytadłem do pociągu, bo dużo się dzieje, biegają, skaczą, ścigają się. Ale jest to napisane lewą nogą przez prawe ramię, styl taki, że zęby bolą, autor pisał to chyba z myślą o wyjątkowo niekumatych nastolatkach, bo pełnoletniemu czytelnikowi skóra cierpnie z zażenowania. Plus fragmenty jakby żywcem przepisane z Wikipedii.

Książka ewentualnie mogłaby być wciągającym czytadłem do pociągu, bo dużo się dzieje, biegają, skaczą, ścigają się. Ale jest to napisane lewą nogą przez prawe ramię, styl taki, że zęby bolą, autor pisał to chyba z myślą o wyjątkowo niekumatych nastolatkach, bo pełnoletniemu czytelnikowi skóra cierpnie z zażenowania. Plus fragmenty jakby żywcem przepisane z Wikipedii.

Pokaż mimo to

Ogarnie nas dantejski szkarłat. Przybył czerwony anioł z końcówką miana jak u fanatyka*. Pod niebem podziemnym ciężkim wilgocią, umieścił swe wybawienie… Wybawienie niektórych, innych przekleństwo poświęcenia bez świadomej decyzji. Poprzez zejście, poznając zepsucie i spaczenie, po to, by się wznieść.

W obliczu ostatnich czasów, jej wymowa jest szczególnie mocna (jedynie tyle, że w książce skutki nie są jaskrawie widoczne). Dotarłam do „Inferno” poprzez fragment początku filmu na jego podstawie. Ktoś zwrócił uwagę, abyśmy spojrzeli na historię z naszego punktu widzenia. Mogłam zacząć od „Aniołów i Demonów”, lecz z jakiegoś powodu poczułam, że nie mogę czekać. Owszem, może mnie coś ominęło, ale nie miałam wrażenia zaczynania niemal od końca.

Myślałam, że WHO została przedstawiona wyłącznie jako „ta dobra” organizacja. Jednakże pod koniec Sienna mówi o tym, jak tego typu twory wykorzystywały i wykorzystują nowe technologie jako narzędzia władzy.

Książka obudziła we mnie fascynację Dantem Alighieri , by pewnego dnia przeniknąć jego twórczość. Na razie przejmuje mnie groza i fascynacja tym, co jest jak gdyby nieuniknione. Nowa ludzkość. Nowy świat. Koszmar jednych, spełnienie marzeń niektórych. Wiele pytań ukrytych w meandrach opowieści kreowanej na taką dla szerszego odbiorcy. Z resztą sam Dante, choć był geniuszem, użył języka zrozumiałego dla większej ilości osób niż tylko wąskiej (gruntownie wykształconej) elity. Czego chciał Dan Brown? Przerazić ludzkość czy wskazać na to, iż drzemie w nas potencjał mogący się obrócić we wszystko, a najgorszym grzechem jest obojętność? Dla mnie to błąd traktować dzieło Browna tylko jako wartką akcję, emocjonujące zwroty akcji. Chociaż nie potępiam tych, którzy wolą na tym poprzestać. Mnie samej wiele umyka. Ludzki umysł często odsiewa według uznania. Czy powinien nastać „nowy człowiek”? Nie wiem. Mnie ta historia pokazała parę rzeczy i za nimi mam zamiar podążać.

Pominęłam streszczenie wydarzeń, ponieważ sporo osób to już zrobiło. Dołączam więc cegiełkę moich przemyśleń.

____
* Nazywał się Bernard Zobrist (culitst, zionist etc. - właśnie z tym mi się skojarzyło). Takich ludzi często widzi się jako „fanatyków”, „szaleńców”.

Ogarnie nas dantejski szkarłat. Przybył czerwony anioł z końcówką miana jak u fanatyka*. Pod niebem podziemnym ciężkim wilgocią, umieścił swe wybawienie… Wybawienie niektórych, innych przekleństwo poświęcenia bez świadomej decyzji. Poprzez zejście, poznając zepsucie i spaczenie, po to, by się wznieść.

W obliczu ostatnich czasów, jej wymowa jest szczególnie mocna (jedynie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka pod pewnymi względami wybijająca się ponad schematyzm tego typu bestsellerów - ze względu na aktualną tematykę zagrożenia naszej planty, sprawnie poprowadzoną narrację i wyrazistych bohaterów. Oczywiście obowiązkowe jest tło historyczne, zwroty akcji nie do uniknięcia, klasyczne zagadki kto jest kim, ale jakoś to nie przeszkadza. Dobra pozycja na odprężenie. Nie żałuję, że spróbowałam Dana Browna, choć nie będę kontynuowała. Z refleksją na koniec, że może sygnalizowanie zagrożeń w tym stylu ma większą szansę trafić z morałem pod strzechy niż publicystyka czy literatura popularno-naukowa pod znakiem eco (nie mylić z Umberto Eco).

Książka pod pewnymi względami wybijająca się ponad schematyzm tego typu bestsellerów - ze względu na aktualną tematykę zagrożenia naszej planty, sprawnie poprowadzoną narrację i wyrazistych bohaterów. Oczywiście obowiązkowe jest tło historyczne, zwroty akcji nie do uniknięcia, klasyczne zagadki kto jest kim, ale jakoś to nie przeszkadza. Dobra pozycja na odprężenie. Nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

i on taki brzydki? nie sądzę. wnętrze na pewno piękniejsze. Tym oto sposobem mam w planach głębiej wskoczyć w literaturę włoską. Uwielbiam Włochy. Uwielbiam zwiedzać włoskie zabytki i doświadczać ich kultury. tzn. moja dusza też uwielbia. to taki uczucie, kiedy jesteś tam i czujesz zapach "tak staro"...

i on taki brzydki? nie sądzę. wnętrze na pewno piękniejsze. Tym oto sposobem mam w planach głębiej wskoczyć w literaturę włoską. Uwielbiam Włochy. Uwielbiam zwiedzać włoskie zabytki i doświadczać ich kultury. tzn. moja dusza też uwielbia. to taki uczucie, kiedy jesteś tam i czujesz zapach "tak staro"...

Pokaż mimo to

Myślałem, że film na podstawie tej książki jest niezły, a jak się okazuje, zupełnie pominął bardzo istotny jej fragment przez co traci na wartości. Fabuła bardzo na czasie, ponieważ porusza aktualne tematy jak pandemia, transhumanizm, inżynieria genetyczna oraz przeludnienie, jednak przede wszystkim to rewelacyjna podróż po pięknych miastach i zabytkach tropem historycznych zagadek i postaci, dlatego dla lepszych wrażeń polecam przeczytać ją śledząc specjalny przewodnik ;-) http://www.turystykaliteracka.com.pl/2014/01/inferno-dan-brown-przewodnik-ilustrowany.html

Myślałem, że film na podstawie tej książki jest niezły, a jak się okazuje, zupełnie pominął bardzo istotny jej fragment przez co traci na wartości. Fabuła bardzo na czasie, ponieważ porusza aktualne tematy jak pandemia, transhumanizm, inżynieria genetyczna oraz przeludnienie, jednak przede wszystkim to rewelacyjna podróż po pięknych miastach i zabytkach tropem historycznych...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Pomimo znanego schematu Browna książka przyjemna.

Pomimo znanego schematu Browna książka przyjemna.

Pokaż mimo to

Inferno jest czwartą książką Dana Browna, którą przeczytałam i przyznam, że niezmiennie lubię jego książki za ciekawostki dotyczące miejsc, zabytków, dzieł sztuki. Ale...Niestety jako kryminał pozostawia trochę do życzenia. Być może jest to już pewne znudzenie powtarzalnością schematu (Robert Langdon, specjalista od symboli u boku młodej kobiety, próbuję rozwiązać zagadkę na podstawie wskazówek z dzieł sztuki i ma na to bardzo ograniczoną ilość czasu), ale przede wszystkim odniosłam wrażenie, jakby autor chciał aż na siłę zaskoczyć czytelnika. W sumie, udało mu się to, ale jak dla mnie wyjaśnienie powodu pościgu i motywy działań poszczególnych postaci były aż za bardzo naciągane. I tak jak na początku podobało mi się tempo książki, tajemniczość i sam pomysł formy zagrożenia (zwłaszcza że mamy czas kwarantanny), tak im bliżej końca, tym z mniejszą chęcią do niej sięgałam.
Oczywiście moja ogólna ocena książki i tak jest dość dobra, ale głównie przez to, że był to dla mnie intrygujący i ciekawy przewodnik po Florencji, Wenecji i Stambule, zwłaszcza, że czytałam wydanie ilustrowane, które zdecydowanie polecam.

Inferno jest czwartą książką Dana Browna, którą przeczytałam i przyznam, że niezmiennie lubię jego książki za ciekawostki dotyczące miejsc, zabytków, dzieł sztuki. Ale...Niestety jako kryminał pozostawia trochę do życzenia. Być może jest to już pewne znudzenie powtarzalnością schematu (Robert Langdon, specjalista od symboli u boku młodej kobiety, próbuję rozwiązać zagadkę...

więcej

mniej

Pokaż mimo to