Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"(...) ofiary zawsze miały oczy naokoło głowy i nigdy nie traciły czujności, natomiast drapieżcy zawsze patrzyli przed siebie, bez lęku." Ta powieść wykracza poza znany wszystkim schemat walki dobra ze złem, tutaj zło walczy z jeszcze większym złem. Victor i Eli kiedyś byli przyjaciółmi, wspólnie uczyli się w prestiżowej uczelni, oboje pełni ambicji, pragnący osiągnąć coś spektakularnego. Rozpoczynają badania nad "Ponad Przeciętnością". Wyniki ekspertów zmienią ich życie i zniszczą w nich dobro. Jeden będzie pragnął bycia bogiem, drugi będzie pragną zemsty. Morderstwo, intryga i nadludzkie zdolności oraz poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Jak daleko jest w stanie posunąć się człowiek by osiągnąć swój cel i w którym momencie traci swoje człowieczeństwo? "Vicious. Nikczemni" to powieść brutalna, pełna akcji i angażująca czytelnika. V. E. Schwab wykreowała swoje postaci w sposób genialny, precyzyjny i nieprzewidywalny. Rzadko bowiem spotykamy historię w której jedynymi bohaterami są antagoniści. Portret psychologiczny zarówno Victora i Elia jak i pozostałych bohaterów jest fascynujący i doskonały. Postacie są niesamowicie głębokie, zagadkowe a równocześnie jak na dłoni widzimy co nimi kieruje. Elementy fantastyki, charakterystyczne dla komiksów oraz częste i głębokie refleksje nad życiem, moralnością czy nawet ingerencją Boga w ludzkie czyny sprawiają, że ta książka zdecydowanie zasługuje na miano wyjątkowej. Czyta się ją błyskawicznie, liczne retrospekcje dają nam pełniejsze obraz całej historii. Najbarwniejszym elementem są jednak zdecydowanie bohaterowie, którzy mimo zła, które w sobie posiadają i pielęgnują niesamowicie przyciągają i nie sposób ich nie lubić. Naprawdę ciężko mówić o książkach, które zachwycają i całkowicie porywają.

"(...) ofiary zawsze miały oczy naokoło głowy i nigdy nie traciły czujności, natomiast drapieżcy zawsze patrzyli przed siebie, bez lęku." Ta powieść wykracza poza znany wszystkim schemat walki dobra ze złem, tutaj zło walczy z jeszcze większym złem. Victor i Eli kiedyś byli przyjaciółmi, wspólnie uczyli się w prestiżowej uczelni, oboje pełni ambicji, pragnący osiągnąć coś...

Było mi bardzo ciężko zebrać swoje myśli w jakąkolwiek opinię na temat tej książki. Była to niesamowita historia, która wywarła na mnie niezwykły wpływ i długo nie mogłam wyjść z podziwu nad pięknem tej powieści. Była trudna, skomplikowana, angażująca i hipnotyzująca. Od pierwszych stron czułam jak zanurzam się w ten pozornie zwykły, lecz piękny i pełen magii świat. Na pewno wyjątkowe było to jak dokładna była ta historia, z pozoru opisująca zwykłe życie, pełne niezwykłych przeżyć, pełne miłości, namiętności i bólu. Klimat, które tworzyły dialogi i opisy, proste obrazy ujęte w zachwycające słowa, język, którego czytanie przynosi rzeczywistą przyjemność, bohaterowie, których ból, miłość, zazdrość, radość i tęsknotę czuje się jak własne emocje. Słowa i zdarzenia, które dotykają konkretnych strun serca, wywołują konkretne reakcje. Strach, miłość, troska, smutek, radość. Uśmiech, pierwszy pocałunek, lato i zielona trawa, czerwone policzki od mrozu zimy, biała koszula mokra od jesiennego deszczu, nieśmiałe promyki wiosennego słońca. Cała ta historia jest gorzko-słodka i bardzo uzależniająca. W bardzo prosty sposób znalazła drogę do mojego serca i stała się jedną z najpiękniejszych książek jakie czytałam i rzeczywiście zasługuje na swój rozgłos.

Było mi bardzo ciężko zebrać swoje myśli w jakąkolwiek opinię na temat tej książki. Była to niesamowita historia, która wywarła na mnie niezwykły wpływ i długo nie mogłam wyjść z podziwu nad pięknem tej powieści. Była trudna, skomplikowana, angażująca i hipnotyzująca. Od pierwszych stron czułam jak zanurzam się w ten pozornie zwykły, lecz piękny i pełen magii świat. Na...

Jak opowiedzieć o książce wybitnej by choć w niewielkiej części oddać jej niezwykłość? Jaki zacytować fragment kiedy niemalże każde zdanie jest piękne, głębokie i ujmująco prawdziwe? Niestety jest to próba z góry skazana na porażkę. "Portret Doriana Greya" to powieść niesamowicie głęboka, zmuszająca do refleksji, dotykająca delikatnych spraw ludzkiej duchowości. Zawarta w niej ponadczasowa mądrość, z jednej strony tak oczywista, a jednak na co dzień umykająca ludzkiemu oku, zachęca czytelnika do zastanowienia się nad naturą grzechu i tym, jakie zmiany pozostawia on na obrazie duszy. Lektura tej powieści jest niczym smakowanie dojrzałego owocu: wywołuje zachwyt nad kunsztem epokowego języka, soczystych dialogów i pięknych, barwnych opisów jednocześnie orzeźwia ukazując prawdy o życiu każdego z nas. Od pierwszych rozdziałów trudno było mi się oderwać od powieści, jednak musiałam dać sobie czas na przyswojenie jej w pełni, aby nic mi nie umknęło. Zdaję sobie jednak sprawę, że jeszcze wiele ma mi ta historia do zaoferowania i z pewnością będę nie raz do niej wracać, na różnych etapach mojego życia, aby sprawdzić jak z upływem czasu zmienia się moja interpretacja. Myślę, że ulegnie ona wielu zmianom, wszak tylko na czarującą, młodzieńczą piękność Doriana czas nie miał wpływu. Cieszę się, że czytałam tą powieść właśnie w tym momencie, gdyż pozwoliła mi ona uwolnić myśli od błahych w rozrachunku życia trosk i dała swego rodzaju pociechę. Uważam, że "Portret Doriana Greya" nie jest powieścią dla wszystkich, ale każdy powinien ją przeczytać.

Jak opowiedzieć o książce wybitnej by choć w niewielkiej części oddać jej niezwykłość? Jaki zacytować fragment kiedy niemalże każde zdanie jest piękne, głębokie i ujmująco prawdziwe? Niestety jest to próba z góry skazana na porażkę. "Portret Doriana Greya" to powieść niesamowicie głęboka, zmuszająca do refleksji, dotykająca delikatnych spraw ludzkiej duchowości. Zawarta w...