Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Łatwo jest krytykować, gdy samemu nie posiada się w dorobku trudnych doświadczeń. Łatwo dawać rady, gdy samemu nie poczuło się, jak trudne jest życie. Głowna bohaterka tej książki dochodzi do - wydawałoby się - oczywistych wniosków. Jednak przykład jej osobistego życia oraz to, co pozwala nam zaobserwować, gdy niczym przez dziurkę od klucza podglądamy ją podczas spotkań z klientami, daje wiele do myślenia. Czy na pewno każdy jest kowalem własnego losu? Niezwykle ciekawa pozycja. Zabawna, choć czasem ironiczna, interesująca, bo w szczegółach opisana jest praca mediatora, smutna, ponieważ nikogo w tej książce Autorka nie oszczędza, wcale nie przesadzona, bo takie jest życie, a w powieści towarzyszymy Marcie i jej przyjaciołom przez kilka miesięcy z ich życia (czy sami nie myślimy czasem, jaki ten rok był okropny! Dwanaście miesięcy nie kończących się kłopotów!) oraz bardzo prawdziwa, bo wiele z nas na miejscu Marty po prostu załamałoby się i dodająca otuchy bo ona wciąż walczy i stara się znaleźć sens w tym wszystkim, co ją spotyka. Zapowiedziana jest kontynuacja, nie mogę się już doczekać, bo chciałabym dowiedzieć się co wydarzyło się dalej. W tej książce, jak w życiu. Na odpowiedź na najciekawsze pytania trzeba jeszcze poczekać...

Łatwo jest krytykować, gdy samemu nie posiada się w dorobku trudnych doświadczeń. Łatwo dawać rady, gdy samemu nie poczuło się, jak trudne jest życie. Głowna bohaterka tej książki dochodzi do - wydawałoby się - oczywistych wniosków. Jednak przykład jej osobistego życia oraz to, co pozwala nam zaobserwować, gdy niczym przez dziurkę od klucza podglądamy ją podczas spotkań z...

A zapowiadało się tak ciekawie! Doktor rehabilitacji, Marcin będzie dzielił się z czytelnikami swoimi spostrzeżeniami na temat pracy, klientów, poznamy nieznany dotąd świat rehabilitantów. Przyznam szczerze, że zdziwiła mnie forma pamiętnika, bo mężczyźni piszą na ogół dzienniki lub wybierają inne formy przekazu, ale zapowiadało się naprawdę ciekawie.
No i cóż... Wielki balon pękł. Nawet nie umiem opowiedziec fabuły, bo jej nie ma. Najciekawszą postacią jest chyba kot, bo klienci, a zwłaszcza klientki są dość banalne i nieciekawe. Sam główny bohater niknie na tle troszkę bardziej przykuwających uwagę innych osób. No i tyle.
Pamiętnik jednak nie pasuje do masażysty. Ani kot. Ani język, którym się posługuje. Niestety, próba nieudana, masażysta skonał przed zakończeniem czytania...

A zapowiadało się tak ciekawie! Doktor rehabilitacji, Marcin będzie dzielił się z czytelnikami swoimi spostrzeżeniami na temat pracy, klientów, poznamy nieznany dotąd świat rehabilitantów. Przyznam szczerze, że zdziwiła mnie forma pamiętnika, bo mężczyźni piszą na ogół dzienniki lub wybierają inne formy przekazu, ale zapowiadało się naprawdę ciekawie.
No i cóż... Wielki...

Historia zaczyna się ciekawie, głowna bohaterka - Ewa - znajduje się na życiowym zakręcie, zdeterminowana postanawia zmienić swoje życie. Głównym motywem tej zmiany jest marzenie, zeby kupić sobie domek. I tu mogłabym skończyć, choć na kartach tej książki wiele się dzieje. Niestety czytanie utrudnia fatalny język, składnia, stylistyka, gramatyka, błędy logiczne - to wszystko sprawia, że lektura jest raczej przykra.
Sama treść też pozostawia wiele do życzenia. Bohaterka wydaje się być osobą bardzo roszczeniową, nastawioną do innych wrogo, w pozycji żądającej, choć sama niewiele ma do zaoferowania. Już wkrótce przekonać się można, że jej determinacja nie powoduje pozytywnych przemian w niej samej, lecz stanowi oczekiwanie, by to inni się starali, by jej było dobrze. Taka nieprzyjemna postać może być oczywiście trzonem fabuły, ale czytelnik szuka równolegle jakiejś przeciwwagi, kogoś bardzo pozytywnego, kogoś, kto zmiękczy ten osobliwy wizerunek Ewy. Szukajcie, a znajdziecie. Autorka umieściła w tej roli samą siebie. Ten zabieg nie przypadł mi do gustu, tym bardziej, że taka kryształowa, wręcz bajkowa postać wybitnej pisarki, Katarzymy Michalak, pomaga tej, która jest zła, a nie tym, którzy są dobrzy. Gdyby chociaż zakończenie to uzasadniało, to uznałabym taką kontrukcję powieści za szalenie nowatorską i bardzo pomysłową. Niestety. Absurd goni absurd i nie ma już nadziei na lepszy ciąg dalszy.
W największym skrócie: Ewa dostaje posadę w wydawnictwie, obejmuje kierownicze stanowisko, choć swoją wiedzę i umiejętności na ten temat pozyskuje w internecie. Magicznym zrządzeniem losu pojawia się u niej Katarzyna Michalak, której książka sprzedaje się, jak cielęcina na pniu. Ewa od razu kupuje wymarzony domek, zaraz potem jedzie na wycieczkę za granicę. W tym momencie miałam lekki dylemat: czyżby Ewie wiodło się tak dobrze, że posiadła umiejętność bilokacji, telepatii? W trakcie pobytu za granicą komunikuje się i spotyka z osobami, które nigdzie nie pojechały!
Na dodatek jest w ciąży. Tak po prostu. Dziecko też pojawia się w pewnej chwili tak po prostu.
Co mogłabym pochwalić w tej książce? Okładkę - jest przepiękna.

Brygida Twaróg-Tokarzewska

Historia zaczyna się ciekawie, głowna bohaterka - Ewa - znajduje się na życiowym zakręcie, zdeterminowana postanawia zmienić swoje życie. Głównym motywem tej zmiany jest marzenie, zeby kupić sobie domek. I tu mogłabym skończyć, choć na kartach tej książki wiele się dzieje. Niestety czytanie utrudnia fatalny język, składnia, stylistyka, gramatyka, błędy logiczne - to...