Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wszyscy ludzie, którzy niegdyś zaczytywali się w fantastycznych powieściach dla młodzieży, a nocami przy nikłym świetle latarni wyobrażali sobie prawdziwe cuda - ziejące ogniem smoki, czarodziejów z długą brodą, zaklęcia po łacinie, które po latach przypominają się na lekcjach wymowy - ostatecznie zaczynają się starzeć. Na komodzie przy łóżku kolorowe, pstrokate okładki zupełnie niepostrzeżenie zastępuje Dostojewski lub Małe życie, Skvorecky lub najnowsze oblicze 50 twarzy Greya. Jak ktoś kiedyś powiedział - dorośli to dzieci, których okradziono z wyobraźni.
Być może coś w tym jest.

Sama myślę jednak, że chodzi o coś bardziej nieuchwytnego. Starzeć się znaczy traktować siebie zbyt poważnie. A może - zapominać. O zespole, do którego mieliśmy słabość i rzeczach, które do nas przemawiały. I z jakiego powodu.

W tym świetle "Wyższa magia" jest zdumiewająca. Napisana i przetłumaczona naprawdę zgrabnie, logiczna, pozostawia w sferze niedopowiedzeń to, szczegółowo opisane stałoby się pośmiewiskiem. Autorka wie, kiedy powinna opowiadać, a kiedy milczeć. Niestety, rzadka to dziś umiejętność. Zazwyczaj aż do przesady "widać zamki w kostiumach". I nikomu to nie przeszkadza.

Oczywiście przed tego typu lekturą należy bardzo poważnie samego siebie zapytać, czego naprawdę oczekujesz. Czy nie lepiej przeczytać romans, jeśli potrzebujesz naiwnej pikanterii? Kryminał, horror lub reportaż ("Szatan w naszym domu"!), gdy samotne noce ciągną się w nieskończoność? Ile masz lat? Może, ale tylko może, podobne powieści już nigdy do końca Cię nie zadowolą?

Nie potrafię zrozumieć złych recenzji. Bardzo bym chciała przeczytać to, kiedy najbardziej wymagającymi książkami na mojej półce były nadal czyjeś tomiki wierszy, nazwiska, które ładnie wyglądały (i niewiele więcej) oraz kolejna Rowling, Meyer lub Cabot do kolekcji. Zmusza do myślenia, poszukiwania własnej tożsamości i odpowiedzi na pytanie: do czego zmierzam? A jeśli sądzisz inaczej to znak, że powinieneś (bez względu na wiek!) poszukać inspiracji w bardziej ambitnych opowieściach.

Wszyscy ludzie, którzy niegdyś zaczytywali się w fantastycznych powieściach dla młodzieży, a nocami przy nikłym świetle latarni wyobrażali sobie prawdziwe cuda - ziejące ogniem smoki, czarodziejów z długą brodą, zaklęcia po łacinie, które po latach przypominają się na lekcjach wymowy - ostatecznie zaczynają się starzeć. Na komodzie przy łóżku kolorowe, pstrokate okładki...

Ot, przystępna powiastka. W gimnazjum zrobiła na mnie duże wrażenie.

Ot, przystępna powiastka. W gimnazjum zrobiła na mnie duże wrażenie.

Dziwna książka, nostalgiczna, melancholijna; za jej sprawą poznałam Murakamiego, był wrzesień, pamiętam, że siedziałam nieopodal parku za znanym supermarketem, w którym ją kupiłam, paląc jednego papierosa za drugim, kątem oka zerkając na porzucony rower, i czytałam, a leniwe krople deszczu bębniły o zadaszenie. O takiej lekturze długo się myśli; warto posiadać własny egzemplarz.

Dziwna książka, nostalgiczna, melancholijna; za jej sprawą poznałam Murakamiego, był wrzesień, pamiętam, że siedziałam nieopodal parku za znanym supermarketem, w którym ją kupiłam, paląc jednego papierosa za drugim, kątem oka zerkając na porzucony rower, i czytałam, a leniwe krople deszczu bębniły o zadaszenie. O takiej lekturze długo się myśli; warto posiadać własny...