Jesteśmy społecznością, która kocha książki

”Nawet jeśli przemierzysz cały świat, dotrzesz w najmroczniejsze ostępy dżungli albo pojedziesz taksówką do kawiarni w samym centrum miasta, nic tak naprawdę się nie zmieni. To wciąż będziesz ty. Jedynym sposobem na prawdziwą zmianę życia jest zmiana samego siebie.”
Przedmiotem recenzji jest drugi tom serii Geniusz Leopoldo Gouta. Nadszedł czas ucieczki, Rex, Likaon i Tunde muszą obmyślić plan, jak wydostać się z USA, ocalić wioskę Tundego przed nikczemnym generałem, rozwiązać zagadkę prawdziwej przez Kirana gry, oraz znaleźć sposób na oczyszczenie swoich nazwisk z postawionych im zarzutów.
Książka rozpoczyna się od miejsca, w którym zakończyła się „Gra”. Jeśli chcecie zacząć czytać serię od drugiego tomu, to śmiało, ponieważ fabuła „Przekrętu” jest tak poprowadzona, że nie ma konieczności zapoznawania się z pierwszą częścią. Każdy z naszych bohaterów ma swój osobisty cel, jakim jest m.in. ocalenie własnej rodziny.
Gra dobiega końca, a Tunde, Likaon i Rex uciekają z USA. Korzystając ze wsparcia znajomych hakerów, trójka bohaterów obmyśla plan wydostania się z kraju i podróży do nigeryjskiej wioski Tundego. Generał czeka tam na przybycie młodego inżyniera z urządzeniem zakłócającym. Podczas nieobecności Tundego wojskowy przekształcił jego spokojną wioskę w górnicze miasteczko, szukając tam cennego minerału wykorzystywanego w elektronice. Bohaterowie chcąc uwolnić wioskę przyjaciela spod okrutnej ręki generała obmyślają plan zwabienia go w pułapkę. Czy im się to uda? Musicie przekonać się sami.
Jednym z największych plusów książki jest oprawa graficzna. Liczne szkice, schematy oraz rysunki techniczne idealnie dopełniają treść. Książkę czyta się bardzo szybko, dla mnie była to lektura zaledwie na dwa wieczory. Książka jest sprawnie napisana w pierwszoosobowej narracji. Każdy rozdział, podobnie jak w części pierwszej przedstawiony jest z perspektywy innej osoby. Dzięki temu lepiej rozumiemy uczucia targające bohaterami, ich cele, oraz relacje zachodzące pomiędzy nimi. Kolejnym plusem jest bardzo dobry przekład Robera Walisia. Sama historia może nie jest zaskakująca i oryginalna, powiela schematy z innych książek, jednak są momenty, w których akcja trzyma w napięciu i faktycznie zależy nam na losach bohaterów.
Jestem w stanie wskazać także kilka drobnych minusów. W niektórych momentach zachowania i działania bohaterów nie były do końca dobrze umotywowane. Pojawiały się też błędy logiczne np. projekt ogromnej maszyny Tundego nie jest możliwy do zrealizowania w zaledwie kilka dni i to bez dostępu do niczego poza częściami znalezionymi na złomowisku, zwłaszcza, że Tunde zbudował ją zupełnie sam (ale jestem to w stanie wybaczyć w końcu to geniusz). W moim odczuciu wątek romantyczny pomiędzy dwojgiem bohaterów nie jest potrzeby, nie wnosi nic do fabuły.
Poleciłbym tę serię młodszym odbiorcom (middle grade). Nie jest to idealna lektura, jednak promuje takie wartości jak przyjaźń, lojalność, troskę o drugiego człowieka. Dodatkowo książka pokazuje, że nauki ścisłe też mogą być fajne i ciekawe. Wierzę, że ta lektura zainspiruje do nauki kilku geniuszy :)

”Nawet jeśli przemierzysz cały świat, dotrzesz w najmroczniejsze ostępy dżungli albo pojedziesz taksówką do kawiarni w samym centrum miasta, nic tak naprawdę się nie zmieni. To wciąż będziesz ty. Jedynym sposobem na prawdziwą zmianę życia jest zmiana samego siebie.”
Przedmiotem recenzji jest drugi tom serii Geniusz Leopoldo Gouta. Nadszedł czas ucieczki, Rex, Likaon i...