Jesteśmy społecznością, która kocha książki

,,Ćwiczenia z utraty" autorstwa Agaty Tuszyńskiej są dobitnym dowodem na istnienie takich utworów, które wymykają się z jakichkolwiek ram interpretacji i oceny. Nie godzi się wchodzić w dysputy na temat walorów artystycznych pozycji będącej dramatycznym monologiem wewnętrznym kobiety, która jest świadkiem śmierci ukochanej osoby... Książka Agaty Tuszyńskiej jest doskonałym przewodnikiem po życiu oraz po tym, co stanowi jego dopełnienie (miłości, pasji oraz wierze, choć w tym kontekście złudnej). Czy jest to książka całkowicie pesymistyczna? Nie. Po prostu zmusza do podjęcia przez czytelnika refleksji na temat tego, że ,,wola życia pilnuje daru życia"...

,,Ćwiczenia z utraty" autorstwa Agaty Tuszyńskiej są dobitnym dowodem na istnienie takich utworów, które wymykają się z jakichkolwiek ram interpretacji i oceny. Nie godzi się wchodzić w dysputy na temat walorów artystycznych pozycji będącej dramatycznym monologiem wewnętrznym kobiety, która jest świadkiem śmierci ukochanej osoby... Książka Agaty Tuszyńskiej jest doskonałym...

Mógłbym opiewać doskonałość owej książki. Mógłbym mówić, że jeszcze nigdy nie miałem okazji czytać tak wspaniałego utworu, zawieszonego fabularnie między życiem a śmiercią. Mógłbym... ale czy jest sens? Niech najlepszym blurbem będzie zapewnienie, że każdy z nas kiedyś zostanie postawiony w sytuacji, w której znalazł się narrator/autor... Co zrobimy z rzeczami pozostawionymi przez naszych bliskich?

Mógłbym opiewać doskonałość owej książki. Mógłbym mówić, że jeszcze nigdy nie miałem okazji czytać tak wspaniałego utworu, zawieszonego fabularnie między życiem a śmiercią. Mógłbym... ale czy jest sens? Niech najlepszym blurbem będzie zapewnienie, że każdy z nas kiedyś zostanie postawiony w sytuacji, w której znalazł się narrator/autor... Co zrobimy z rzeczami...

,,Nagi sad"opowiada historię syna, który po powrocie z nauk w mieście przygląda się opuszczonemu niegdyś otoczeniu, dokonując wielu przewartościowań. Jednak na pierwszy plan wysuwają się wspomnienia dotyczące ojca, jego relacji z nim (niełatwych, bo opartych na milczeniu), a także zachowań ojca, które tak wspaniale wryły się w pamięć syna.
Dla mnie ,,Nagi sad" jest przede wszystkim jednym wielkim zbiorem aforyzmów i prawd życiowych. Jest to książka niezwykła poprzez swój język oraz gęstość, pojemność opisów. Moim najukochańszym cytatem z całej powieści jest ten:

,,Łatwiej sobie samemu nie przebaczyć niż od innych przebaczenie przyjąć "

Niebanalna, nietuzinkowa i ponadczasowa!

,,Nagi sad"opowiada historię syna, który po powrocie z nauk w mieście przygląda się opuszczonemu niegdyś otoczeniu, dokonując wielu przewartościowań. Jednak na pierwszy plan wysuwają się wspomnienia dotyczące ojca, jego relacji z nim (niełatwych, bo opartych na milczeniu), a także zachowań ojca, które tak wspaniale wryły się w pamięć syna.
Dla mnie ,,Nagi sad" jest przede...

F A N T A S T Y C Z N A!

Z jednej strony jest to powieść o charakterze mainstreamowym (tj. mówi o czymś często spotykanym), z drugiej zaś nastawiona na szerzenie tolerancji. Połączenie nieziemskie! Niestety, uważam, że mimo szczerych intencji autora, mimo świetnie skrojonych postaci i sytuacji, dla tak hermetycznego światopoglądowo państwa jak Polska będzie to wciąż za mało, aby przekonać się do mniejszości seksualnych. Ponadto, jeśli nawet ktoś po nią sięgnie, to będzie to zapewne określona grupa ludzi: będą to albo młodzi (tolerujący i godzący się na wszelkie współczesne trendy), ludzie faktycznie tolerancyjni, albo ludzie, którym ,,wisi" co czytają, tylko aby zabić nudę. A jest w niej taki potencjał, potencjał na miarę kompendium wiedzy na temat mentalności osób homoseksualnych, ich problemów, walki z rzeczywistością, a nade wszystko stosunków międzyludzkich!

F A N T A S T Y C Z N A!

Z jednej strony jest to powieść o charakterze mainstreamowym (tj. mówi o czymś często spotykanym), z drugiej zaś nastawiona na szerzenie tolerancji. Połączenie nieziemskie! Niestety, uważam, że mimo szczerych intencji autora, mimo świetnie skrojonych postaci i sytuacji, dla tak hermetycznego światopoglądowo państwa jak Polska będzie to wciąż za...

,,Buszujący w zbożu" już od gimnazjum wisiał na liście książek, które chciałbym przeczytać. Chęć sięgnięcia po nią wzmagała informacja, że praktycznie zaraz po wydaniu wywołała ona ogromne kontrowersje i znalazła się na liście książek zakazanych w całych Stanach Zjednoczonych, a także w niektórych państwach europejskich. Toteż wymagania miałem ogromne.

Po czterech latach od postawienia sobie za cel przeczytania jej, w końcu nadarzyła się okazja. Niestety... mój apetyt malał w miarę zapoznawania się z jej treścią.

Głównym bohaterem powieści jest Holden Caulfield, szesnastoletni chłopak, który uczęszcza do liceum dla tzw. ,,młodzieży z dobrych domów" w Pencey. Wskutek niezaliczenia kilku przedmiotów, na kilka dni przed feriami zimowymi Holden zostaje z niej wydalony. Dokument z decyzją dyrektora ma dotrzeć do rodziców chłopca w środę, ale Holden już w sobotę podejmuję się ucieczki z internatu. Błąka się samotnie po Nowym yorku, zagląda chyba do każdej możliwej speluny; poznaje co to alkohol, papierosy i... seks.

Książka ta, mimo ciekawie skonstruowanej przestrzeni nie była w stanie sprostać moim wymaganiom, a wręcz nawet znudziła mnie. Przyczyną tego stanu rzeczy był zapewne sam Holden, który okazał się postacią nie tyle źle skrojoną, co bardzo roszczeniową wobec świata, chamską i dość niewdzięczną. Moim zdaniem, bohater nie robi kompletnie nic, aby stać się w oczach kogokolwiek człowiekiem dojrzałym. Holdenowi dobrze najpewniej z samym sobą.

Jestem w stanie zaryzykować stwierdzenie, że ,,Buszujący w zbożu" jest lekturą nieco zakurzona oraz książką nie na miarę współczesnego buntu.

,,Buszujący w zbożu" już od gimnazjum wisiał na liście książek, które chciałbym przeczytać. Chęć sięgnięcia po nią wzmagała informacja, że praktycznie zaraz po wydaniu wywołała ona ogromne kontrowersje i znalazła się na liście książek zakazanych w całych Stanach Zjednoczonych, a także w niektórych państwach europejskich. Toteż wymagania miałem ogromne.

Po czterech latach...