Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Powieść Pratchetta zasługuje na uwagę każdego zagorzałego czytelnika literatury fantasy. Posiada oczywiste, charakterystyczne tylko dla fantasy elementy. Jednak każdy z tych elementów stworzony został z myślą o nakreśleniu ich w sposób groteskowy. Te szczegóły i motywy, po które tak często sięgają autorzy tworzący powieści z tego gatunku, zostały tutaj bezlitośnie wyśmianie. Podobnie Pratchett potraktował pewne sfery naszego życia. Wyśmiał technologię, Hitlera, motyw śmierci, topos herosa, walkę dobra ze złem czy stereotypowe wizerunki magicznych istot. W tej powieści nie znajdziemy uniwersalnych, wzniosłych wartości, którymi czytelnik powinien się kierować. Jest to raczej ukazana w groteskowy sposób twórczość innych pisarzy literatury fantastycznej. Pratchett pragnął ukazać śmieszność pewnych ciągle powtarzających się w powieściach motywów, między innymi posługując się niestandardowymi kreacjami głównych bohaterów. Poucza czytelników, jak ważne jest podchodzenie do literatury z otwartym umysłem. Powieść jest swoistym manifestem przemyśleń autora na temat intertekstualności i stereotypowości powieści fantasy. Pod maską fantastyczności i groteski kryją się tu także absurdy naszej codziennej rzeczywistości, kultury czy historii.

Powieść Pratchetta zasługuje na uwagę każdego zagorzałego czytelnika literatury fantasy. Posiada oczywiste, charakterystyczne tylko dla fantasy elementy. Jednak każdy z tych elementów stworzony został z myślą o nakreśleniu ich w sposób groteskowy. Te szczegóły i motywy, po które tak często sięgają autorzy tworzący powieści z tego gatunku, zostały tutaj bezlitośnie...

Spodziewałam się wielkiego rozczarowania, jak tylko zorientowałam się, że nie mam co liczyć na ironiczny i groteskowy opis przygód niekonwencjonalnych bohaterów w Świecie Dysku.

Za mało Pratchetta w Pratchettcie. Za mało ironii, za mało nieprzewidywalności, za mało oryginalnych pomysłów. Za to za dużo treści pouczających. Ta powieść ma za wiele wspólnego z niedopracowaną literaturą fantastyczną dla dzieci i młodzieży. Za wyjątkiem tego, że główny bohater miejscami nie przypomina trzynastolatka, a czterdziestolatka.

Ale mimo wszystko było trochę Pratchettowskiego humoru. I trochę ironii. I tylko za to daję ocenę 5/10.

Spodziewałam się wielkiego rozczarowania, jak tylko zorientowałam się, że nie mam co liczyć na ironiczny i groteskowy opis przygód niekonwencjonalnych bohaterów w Świecie Dysku.

Za mało Pratchetta w Pratchettcie. Za mało ironii, za mało nieprzewidywalności, za mało oryginalnych pomysłów. Za to za dużo treści pouczających. Ta powieść ma za wiele wspólnego z niedopracowaną...

,,Opactwo Northanger'' to powieść wyróżniająca się na tle całej twórczości Jane Austen. Przede wszystkim - jest nasączona ironią. Notatka na okładce wydaje się idealnie zapowiadać to, co znajdziemy w środku - widnieje tam kilka zdań o niedocenianej za swoich czasów Jane Austen. Powieść ta jest wyjątkowa, ponieważ sama autorka wypowiada się w niej na temat własnej twórczości, koresponduje niejako z twórczością innych autorek, komentuje i demaskuje błędy i potknięcia modnej w tamtych czasach literatury lekkiej. W pewnym sensie fabuła wydaje się jedynie tłem dla opinii i osądów, które pragnęła ukazać czytelnikom autorka. Główna bohaterka nie posiada cech typowych dla innych bohaterek romansów, a pomimo to zostaje nazwana przez autorkę ,,heroiną''. Na pierwszy rzut oka jej przygody zdają się być ukazaniem w krzywym zwierciadle romantycznych przedsięwzięć opisywanych w powieściach gotyckich. Jednakże gdy zaprzyjaźnimy się już z główną bohaterką, jej losy stają przed nami jako namacalne, prozaiczne - prawdziwe życie, skonfrontowane z romantycznymi wymysłami charakterystycznymi dla modnej wówczas literatury lekkiej.

Podsumowując - według mnie jest to najlepsza powieść Austen ze względu na ironię, dystans do siebie i do literackiego otoczenia. Czytelnikom niezapoznanym jeszcze z twórczością Jane Austen odradzam sięgnięcie po tę powieść jako pierwszą. Posiada ona specyficzny humor, którego nie znajdziemy w innych książkach tej autorki. Wszystkim innym - stanowczo polecam.

,,Opactwo Northanger'' to powieść wyróżniająca się na tle całej twórczości Jane Austen. Przede wszystkim - jest nasączona ironią. Notatka na okładce wydaje się idealnie zapowiadać to, co znajdziemy w środku - widnieje tam kilka zdań o niedocenianej za swoich czasów Jane Austen. Powieść ta jest wyjątkowa, ponieważ sama autorka wypowiada się w niej na temat własnej...