Rozumiecie teraz, że nie mogłem się oprzeć wznowieniu debiutu Wattsa. Od wielu lat książka jest praktycznie niedostępna w papierze, a stare wydanie nie koresponduje z bardzo dobrą zawartością. Dlatego też cieszę się, że mogłem zapoznać się z „Rozgwiazdą”, rozpoczynającą „Trylogię Ryfterów”, w naprawdę eleganckim wydaniu. Książki Wattsa w pełni zasługują na twardą oprawę i piękną okładkę.

Na dnie oceanu, na Grzbiecie Juan de Fuca, działa stacja Beebe. Ta podwodna elektrownia, która dostarcza energię elektryczną wytwarzaną z geotermii, jest własnością międzynarodowej korporacji Grid Authority. Nie każdy jest w stanie pracować w tak ekstremalnych warunkach, więc dzięki bioinżynierii zsyłani są tam ludzie o naprawdę paskudnej przeszłości – szaleńcy, którzy i tak powinni zostać odizolowani od społeczeństwa ze względu na swe niewłaściwe zachowania. Ryfterzy – bo tym się stali – są w stanie oddychać pod wodą oraz wytrzymać ogromne ciśnienie, a także wpływać na swoją biochemię.

Główną bohaterką jest Lenie Clarke, kobieta, która za młodu była wykorzystywana seksualnie. Od tamtej pory nienawidzi kontaktu cielesnego z innymi ludźmi, na co reaguje agresją (zarówno werbalną, jak i cielesną). Jest jednak silna i z czasem dostrzegają to inni mieszkańcy stacji Beebe. Między innymi Gerry Fischer czy Karl Acton – mężczyźni, którzy często wchodzą w interakcję z Lenie, dzięki czemu szybko poznajemy ich codzienne obowiązki, rozterki związane z pracą oraz wyzwania, którym muszą sprostać.

W sumie to nie wiem, czym „Rozgwiazda” jest przede wszystkim. Występują tutaj elementy grozy, twardej fantastyki oraz powieści przygodowej i psychologicznej. Autor bardzo długo nie zdradza nam prawdziwej natury zagrożenia, przez co można odnieść wrażenie, że w samej książce niewiele się dzieje. Nic jednak bardziej mylnego. Każdy kolejny rozdział pokazuje, jak autor misternie zaplanował całą fabułę. Przez długi czas wierzymy, że w końcu coś się stanie, że z morskiej ciemności wypłynie potwór, który zmieni dotychczasowe życie (anty)bohaterów. I finalnie tak właśnie się dzieje, chociaż kompletnie inaczej, niż byśmy się spodziewali.

Watts przez ponad czterysta stron snuje fantastyczne teorie i wizje dotyczące przyszłości. Kiedyś czytałem, że pisarz opiera swoje teorie na aktualnych pracach naukowych. Nie wiem, ile z tego znalazło potwierdzenie w „Rozgwieździe”, ale ani przez chwilę nie odniosłem wrażenia, że Watts sobie coś ułatwia. Również opisując relacje międzyludzkie oraz współpracę na poziomie korporacja – pracownicy.

„Rozgwiazda” to debiut odważny i rewelacyjny. Wart uwagi każdego czytelnika lubującego się w fantastyce. Teraz z niecierpliwością czekam na kolejne dwa tomy. Mam nadzieję, że niezbyt długo, bo aż mnie skręca z ciekawości. Także szanowne wydawnictwo Vesper, proszę o więcej. Już. Natychmiast.

Michał Wnuk