Powieść wyborna, bo niejednoznaczna, bo wielowątkowa, bo symboliczna, a jednocześnie, prosta i zwykła z młodocianym bohaterem - buntownikiem. Czy to znaczy więc, że to książka dla młodzieży? Niekoniecznie, bo i dorośli czytelnicy znajdą w dziennikach wiele dla siebie... może wspomnienia, a może tęsknotę za dawnym, utraconym czasem.

Zdaje się, że Paweł Koćko, czyli główny bohater, zawsze miał pod górkę, a nieoczekiwane spotkanie z Oficerami KGB dodatkowo wszystko komplikuje. Akcja powieści dzieje się początkowo w komunistycznej Polsce, żeby potem znaleźć się za kołem podbiegunowym w dalekiej Norwegii.

No i tutaj rusza ta właściwa część opowieści, w której Paweł musi szybo dorosnąć i przypomnieć sobie kim właściwie jest i o co tu chodzi, bo zapomniałem dodać, że Paweł, to sierota z amnezją, która próbuje sobie układać życie, czy chce czy nie, w chatce na kurzej łapce, która ledwo trzyma się podłoża. Nie będzie to łatwe, ale przy pomocy kumpla Maćka, wnuka legendarnego Jakuba Wędrowycza życie stanie się bardziej szalone, ekstremalne i niewiarygodne.

Paweł, to ciekawy człowiek, bo nie jest zwykłym nastolatkiem z tajemniczą przeszłością. W swoim bagażu doświadczeń i umiejętności posiada jeszcze bardzo dobry węch, kocie oczy, i co jest niepokojące, czasami zdarza mu się jeść trawę...To wszystkie sprawia, że powieść przybiera na wadze, stając się bardziej intrygującą...

Pilipiuk nie pozwala się nudzić, ani bohaterom, ani czytelnikowi. Jest tu wiele wątków, zabawnych sytuacji połączonych z wykwintnym językiem pisarza. Chociaż jeżeli ktoś chciałby doszukiwać się tutaj szaleńczych uniesień rodem z Wędrowycza, to jednak się rozczaruje. To powieść bardziej subtelna, choć duch Jakuba powiewa czasem nad Morzem Norweskim.

Akcja skupia się głównie na naprawie zdewastowanego domu i wypadach do miasta, życie płynie spokojnie i tylko czasami, gdzieś wybuchnie bomba i wystrzeli karabin...W całej historii Pawła Koćkę nurtują pytania dlaczego znalazł się w tym miejscu i kim jest jego „dobroczyńca” tajemniczy hrabia Derek...na wszystkie jednak odpowiedzi, przyjdzie czas...bo to dopiero pierwsza część, a pracy i wspomnień do odkrycia jeszcze sporo...

Grzegorz Śmiałek