Ta wyspa stanie się punktem zapalnym i jednocześnie początkiem końca przygód całej rodzinki. Stelmaszyk ma sporo spraw do zamknięcia, więc w finałowej książce dzieje się wiele. To tutaj prześladowcę Matyldy i Daniela Blacka Shadowa jak i wielu innych piratów z republiki czekają konfrontacje. Ktoś tu srogo zapłacze, a ktoś inny się grubo pomyli.

Stelmaszyk rozdziela piratów na tych dobry i na tych złych, i daje klapsa niegodziwcom, którzy na morzach i oceanach pozwalają sobie na zbyt wiele. Jak to bywa w powieściach dla dzieci, pierwszy głos przypada młodocianym bohaterom. Rodzice, jak i pozostali dorośli, w całej dziecięcej trylogii są na drugim miejscu, raczej nie świecą przykładem i trudno uznać ich za autorytet. Pisarka uczyniła z nich bezwiedne manekiny drugiego planu. Dzieciaki rządzą!

Aby zakończyć wszystkie waśnie i spory, Matylda i Daniel muszą stoczyć ostateczne walki z chciwymi piratami i naukowcami, którym nauka raczej przeszkadza niż pomaga. Bo na wyspie coś się kryje w zaroślach i coś stuka w skrzyniach, trzeba się tylko dowiedzieć co! Pomóc bohaterom w tym mają słoneczny kamień i szafir przeznaczenia. A co to takiego i skąd to wziąć, to już musicie doczytać sami.

Lektura pełna emocji i przygód, jak również wielu ciekawych i przydatnych informacji, ze świata roślin i zwierząt. To taki stelmaszykowy poradnik przetrwania. Literatura wszystkich trzech tomów przeznaczona jest dla dzieciaków, które lubują się w podróżach, morskich przygodach i spotkaniach z piratami.

Nie jeden dziesięciolatek chciałby wsiąść na pokład jachtu i popłynąć na drugi koniec świata i tego wszystkim młodym czytelnikom życzę, chociaż radziłbym jednak bez piratów...

Grzegorz Śmiałek