„Dwie karty” to wznowienie pierwszego tomu cyklu „Teatr węży” Agnieszki Hałas - do tej pory dość niszowej, znakomitej powieści dark fantasty. Na tle kanonu gatunku zdecydowanie wyróżniają ją dwa elementy: doskonale wykreowany, zapadający w pamięć główny bohater oraz niesztampowy, mroczny świat, w którym natrafić można na cały zastęp stworzeń, jakich próżno szukać w innych uniwersach: odmieńców, golemy, homunkulusy, chowańców, ifryty oraz „dobrych” i „złych” magów – przy czym nie tak łatwo określić, którzy to którzy. Zamiast tradycyjnej mapy krain, które przyszłoby przemierzać bohaterom, mamy tu wielopoziomowe Podziemia, rządzące się własnymi prawami, stanowionymi przez zamieszkujących je żebraków i wykluczonych ze społeczeństwa. Przez powieść przewija się też wiele charakterystycznych postaci drugoplanowych, których losy w miarę rozwoju akcji coraz bardziej się ze sobą splatają. Wszystko to sprawia, że o tym świecie się nie czyta – w niego się wsiąka.

Pewien niedosyt pozostawia natomiast budowa powieści. Poszukiwanie potężnego artefaktu, które wydaje się początkowo motywem przewodnim, dość szybko dobiega końca, a dalej akcja ma rytm właściwy raczej dla opowiadań. Kolejne rozdziały pozwalają co prawda lepiej poznać bohatera i reguły rządzące wykreowanym światem, ale fabuła mogłaby być mocniej nakreślona.

Mimo to „Dwie karty” to bez wątpienia godna polecenia, fascynująca lektura, która w pełni zasługuje na rekomendację i wstęp Roberta M. Wegnera. Będący w przygotowaniu drugi tom, „Pośród cieni”, daje nadzieję na pełniejsze wykorzystanie potencjału głównego bohatera i bliższe poznanie intrygujących postaci drugoplanowych.

Agnieszka Kruk