Czytając pierwsze rozdziały książki Jamesa R. Doty’ego trudno oprzeć się wrażeniu, że mamy tu do czynienia z wdzięczną, ale jednak manipulacją. Stworzonym na modłę Stephena Kinga wspomnieniu. Nostalgicznym i sentymentalnym chwytem marketingowym, który ma nas przekonać, że dzięki paru sztuczkom zmieni się całe nasze życie.

Jeśli macie ochotę po tym kursie instruktażowym odłożyć książkę w kąt, nalegam, nie róbcie tego. Mieszane uczucia są normalne, nawet sam autor, co rusz wyłuszcza swoje wątpliwości. By zrozumieć na czym polegają te czary, uświadomić sobie o co tak naprawdę chodzi, należy przeczytać całość. Wcześniej mamy do czynienia z zamazanym obrazem, który nijak ma się do tego, czym naprawdę ta książka jest.

Z każdą kolejną stroną całość nabiera sensu. To jak zderzenie się z teorią, która niekoniecznie nas przekonuje, ale ukazana w praktyce nagle nabiera kształtu. Wybitny specjalista nie stara się ułagodzić swojego obrazu. Opisuje chwile, gdy ciężkiej pracy towarzyszyła ignorancja, a zebrane wcześniej nauki schodziły na boczny tron. Nigdy nie próbuje wmawiać, że jakiekolwiek rzeczy zadziały się same, wyłącznie przy stosowaniu rad Ruth. Wręcz przeciwnie, to ciężka praca jest tu na piedestale.

Nie jest to w żadnym razie poradnik z cyklu – Jak osiągnąć sukces. To opowieść o życiu, w którym by coś uzyskać, najpierw należy dobrze poznać siebie. W następnej kolejności pamiętać o innych. Spojrzeć w ich stronę, zrozumieć. Na koniec zaś pamiętać, że nic nie stanie się samo, że nastawienie nie zmieni się w jednej chwili, a ciężka praca to podstawa.

„Mózg i serce” to odezwa do empatii. Otwarcia na drugiego człowieka. Walkę o własne wartości za pomocą narzędzi, które wszyscy z nas posiadają. Pochwała miłości i wzajemnego szacunku. James R. Doty niczego nie narzuca. Jedynie opowiada ze swadą o swoich losach. Upadkach i wzlotach, którym towarzyszyły nauki Ruth. Oferuje swoje doświadczenie i tylko od nas zależy, czy będziemy mieli odwagę, żeby po nie sięgnąć. 

Patryk Rzemyszkiewicz