Owen w swych wspomnieniach stara się przybliżyć czytelnikowi nie tyle heroizm walk, co ich przebieg od procesu treningu, poprzez planowanie, aż po ostateczną konfrontację z przeciwnikiem i wyciągnięcie zeń wniosków. Ta książka to nie zbiór wojennych opowieści, a raczej studium zachowania człowieka narażonego na nieustanny stres. Autor z własnej perspektywy ukazuje nie tylko blaski, ale też cienie służby żołnierskiej, chcąc w ten sposób przybliżyć zainteresowanym swój zawód – bo tak podchodzi do tego co robi. Oczywiście nie zabrakło tu wspomnień z okresu młodzieńczej fascynacji wojskiem, treningu czy służby, ale główny nacisk kładziony jest na psychiczną część przygotowań, jakim poddawani są żołnierze SEAL-s. „Zwykłego bohatera” można odbierać jako zbiór doświadczeń weterana, który w sposób niezbyt nachalny stara się przekazać część swej wiedzy kolejnym pokoleniom żołnierzy.

Bynajmniej nie jest to książka dla każdego – radość z lektury odnajdą bowiem głównie ci, dla których kariera wojskowa to szczyt marzeń. Nie przypadnie też do gustu poszukiwaczom niezwykłego stylu pisarskiego, bo takiego weń nie ma – to książka opracowana przez żołnierza, więc nie spodziewajcie się fajerwerków lingwistycznych. Co więcej przygotujcie się na zmasowany atak typowo amerykańskiego spojrzenia na prowadzenie wojen, niekoniecznie w pełni zrozumiałego dla przeciętnego mieszkańca naszego kraju. Pozycja ta bowiem może nie ocieka patriotyzmem, ale jest podszyta dużą dawką heroizmu. I nauki życiowej, czego Amerykanom można tylko pozazdrościć.

Jeśli więc jesteś miłośnikiem szeroko rozumianej literatury militarystycznej, bądź po prostu ciekawym spostrzeżeń byłego członka Fok – nie wahaj się i śmiało sięgaj po „Zwykłego bohatera”. Być może po lekturze będziesz odczuwał pewien niedosyt wrażeń, ale i dowiesz się wielu ciekawych i cennych informacji. I, zgodnie z zasadami SEAL-s, przeanalizujesz całą lekturę i wyciągniesz zeń właściwe wnioski.

Bartek `barneej` Szpojda