Słowa, po które sięgnąłem powyżej, są szczególnym dowodem na to, iż Lucy lubiła stawiać wszystko na jedną kartę. Dla niej 'być' miało znacznie większą wartość, niż 'obejść się smakiem', kiedy konkretna okazja pojawiała się w zasięgu ręki. A takiej okazji nie można było przegapić, bez względu na to, jakie konsekwencje mogła przynieść.

Nie tak dawno miałem przyjemność zmierzyć się ze Śpiączką Grahama Mastertona. Jednak wtedy nie zdawałem sobie sprawy, że to, co najlepsze w dokonaniach autora, dopiero przede mną. „Śpiączka” przy „Imperium” to praktycznie „książeczka”. Skromna w swej treści i formie powieść. „Imperium” natomiast jest historią, która nie mieści się w żadnych ramach. I bardzo dobrze, bo dzięki temu jej wartość zaskakuje bardziej, niż można zdawać sobie z tego sprawę.

Na początku miałem pewien problem z interpretacją tytułu, jednak kilka rozdziałów pozwoliło mi zrozumieć, dokąd zmierzam i jak pasjonująca przede mną podróż. Nikt, a tym bardziej Lucy, nie zdaje sobie sprawy, że jedno zdarzenie z jej życia nie tylko odmieni bieg życiowej rzeki, ale też wyrwie ją z zakurzonego i lodowatego Kansas do świata, o którym od zawsze marzyła. Jednak zanim otworzą się przed nią nieprzebrane dobra Imperium Brytyjskiego, przez moment znajdzie się w blasku fleszy, aby dosłownie chwilę później spaść z łoskotem na ziemię. Ten towarzyski upadek odczuła bardzo boleśnie, jednak nie dała po sobie tego w żaden sposób poznać. Przypadek sprawił, że zaznała luksusu, przeznaczenie pisało już dla niej jednak zupełnie inne karty.

Byłem i jestem pełen podziwu dla genialnego w swej treści i formie dzieła pióra Grahama Mastertona. Znam wiele jego powieści, ale żadna jak dotąd nawet w drobnym stopniu nie dorównywała „Imperium”. To historia, którą się chłonie każdym zmysłem i porem skóry, historia, która zasysa i nie pozwala się zatrzymać, wreszcie historia rozległa w swej treści, jak rozległe przed laty było Imperium Brytyjskie. I nie bójmy się tego słowa – a r c y d z i e ł o, które nie trafia się często, które trafia się od czasu do czasu.

Artur G. Kamiński