Czytając „Zło. Dramat wolności” można dostrzec wiele interesujących spostrzeżeń autora. Wymienię tylko cztery, które wydawały mi się najciekawsze.

1. Egoizm (zwany również jako miłość własna), to inaczej brak odpowiedniej wiedzy, który pcha ludzi do zła, dlatego:
2. Tylko rozum i myślenie, a nie działanie może się przeciwstawić złu.
3. Zło daje wolność, jednak:
4. Wolność przerasta człowieka dlatego często czyni zło.

Safranski przebija się przez Biblię, literaturę, mitologię, historię, filozofię, aby wydobyć zajmujące opinie i poddać je sugestywnej ocenie. Jego obserwacje, uwagi i subiektywne komentarze wyciągają na światło dzienne również intrygujące wnioski, choć nie odpowiedział na wszelkie kłębiące się pytania. Za to zapewnił sobie furtkę do dalszych rozważań. Dla siebie i niewykluczone, że dla czytelników.

Dobre tłumaczenie czyni tę książkę bardzo łatwą i pomimo tematu - przyjemną w odbiorze. Dużo nagromadzonych informacji, dzięki ładnemu uporządkowaniu nie rozprasza, a każdy rozdział posiada skrótowe notki w postaci podtytułów.

„Zło. Dramat wolności” podobnie jak większość pozycji z wydawnictwa ALETHEIA to niezła książka, która stara się zagłębić jeden z tematów związanych ze złem. Nie jest to może szczyt góry, bo w końcu autor nie wykorzystał wszystkich tematów (co jak wiadomo jest rzeczą niemożliwą), o czym sam pisze we wstępie: Zło nie należy do tematów, którym zadośćuczynić może jakaś teza bądź którego problem można rozwiązać. Wystarczy, jeśli na jego z konieczności pokrętnej drodze tu i ówdzie otworzy się perspektywa pozwalająca widzieć nieco dalej*.

Niemniej jednak zawężając go do dramatu wolności jednostek zrobił to przenikliwie, konsekwentnie i niezwykle błyskotliwie. 

*Cytat pochodzi z recenzowanej książki.

Katarzyna Barańska