I może przy kontrowersyjnej tematyce zatrzymajmy się na chwilę dłużej. To książka zdecydowanie dla dorosłych, trzeba to od razu podkreślić. Na czytelnika, oprócz oznaczeń na tyle okładki, czekają aż dwie strony niezwykle szczerych trigger warningów od autorki. Ostrzega ona, że treść zawarta w jej powieści może wywoływać u odbiorcy silny dyskomfort, ponieważ dotyczy handlu ludźmi, przemocy wobec dzieci, zawiera opisy tortur czy sceny zbliżeń, co do których można mieć spore wątpliwości, czy odbyły się za obopólną zgodą. Po tę książkę należy sięgać ze świadomością, że treści w niej zawarte mogą nie być dla odbiorcy zbyt przyjemne, najdelikatniej mówiąc.

Za to niezwykle przyjemne dla oka okazało się jej wydanie. Pierwsze, co przykuwa uwagę, to srebrzenia na okładce i wklejki w jej wnętrzu. Środek zaskakuje ciemnymi stronami rozpoczynającymi rozdziały oraz stylizowanymi na listy wstawkami z mrocznej przeszłości tragicznie zmarłej prababki głównej bohaterki. Kobiety, z którą tytułowa Adeline ma zaskakująco wiele wspólnego.

Addie jest poczytną pisarką, która… boi się ludzi i strasznie stresuje się interakcjami z nimi, przez co naprawdę nietrudno ją polubić. Niejednokrotnie chciałam zbijać z nią piątkę, bo jej myśli były jak żywcem wyjęte z mojej głowy. Na przekór własnej matce wprowadza się do starej posiadłości odziedziczonej po babce. Posiadłości dręczonej przez duchy przeszłości, skrywającej wiele tajemnic i utrzymanej w mrocznym, gotyckim klimacie. Każdy uciekałby stamtąd, gdzie pieprz rośnie, ale nie Adeline. Nie… Ona naprawdę lubi się bać. A gdy w całym domu niespodziewanie zaczną pojawiać się czerwone róże, dostanie dobry powód do strachu.

Już od pierwszych stron opisy posiadłości wprowadzają cudowny, mroczny klimat. Robi się ciężko i zimno, a na rękach wychodzi gęsia skórka. To idealna lektura na okres halloweenowy, choć nie ukrywam, że w te upały przyniosła mi trochę upragnionego chłodu. Ale i rozgrzała za sprawą tajemniczego bohatera z heterochromią. Stalkera. Cienia nieodstępującego naszej bohaterki na krok.

Założeniem tej książki było, by czytelnik z podniecenia przechodził w przerażenie i z powrotem, dlatego nie jest to lektura dla osób o słabych nerwach. Akcja rozwija się stosunkowo wolno, na interakcje bohaterów twarzą w twarz trzeba trochę poczekać. Sprawy nie ułatwia naprzemienny układ rozdziałów, często niechronologiczny, oraz zdecydowanie mocny język. Mam do tej pozycji mieszane uczucia – i takie pewnie miała w założeniu wywoływać. Jak bardzo z początku byłam nią zachwycona, tak z biegiem stron znajdywałam w niej coraz więcej mankamentów.

Sama relacja, która nawiązała się pomiędzy bohaterami, nie do końca mnie przekonała, brakowało mi też brutalności z początku historii, bo im dalej w akcję, tym więcej zostało pominięte. Dla osób lubujących się w darkach, czyli mocnych, mrocznych romansach, ta pozycja nie będzie specjalnie satysfakcjonująca, ponieważ nie ma w niej nic, czego nie byłoby w innych pozycjach z tego gatunku. Jednak na pierwsze spotkanie nada się świetnie – albo zachwyci i pozostawi z niedosytem, albo przerazi i zupełnie zniechęci do takiej tematyki.

Katarzyna de Castellatti-Gotin