Myślę, że większość z was oglądała film pod tytułem „Dzień świra”. Obserwujemy życie głównego bohatera, nauczyciela języka polskiego. To właśnie on jest tytułowym „świrem”, mężczyzną uwięzionym w codziennym życiu, które jest dla niego istną męką. Aby myśleć, że sprawuje nad nim chociaż minimalną kontrolę, wypracował cały system nawyków i przyzwyczajeń, które z czasem stały się jego obsesją. Żyje z dnia na dzień w swoim własnym świecie, którego nikt inny – poza nim samym – nie rozumie. Jest głęboko sfrustrowany i zwyczajnie nieszczęśliwy.

W podobnym tonie utrzymana jest książka Jakuba Dziekana pod tytułem „Korporacjusz”. Ukazała się ona nakładem wydawnictwa Vesper. Główny bohater – jak możemy się tego domyśleć – pracuje w korporacji. Jednak praca, którą wykonuje, w ogóle nie sprawia mu satysfakcji. Nienawidzi korporacji, w której pracuje, swoich przełożonych, współpracowników.

Jest mężczyzną głęboko sfrustrowanym, cierpiącym na prawdziwą nerwicę natręctw. Nie widzi głębszego sensu swojego życia. Pracuje. Ale cóż to jest za praca – wypełnianie tabelek i tworzenie zestawień, o których i tak wszyscy zaraz zapomną.

Jak sam mówi, demotywują go cele stawiane przez przełożonych. Dosyć ma słuchania o „deadlinach, coachingach i coraz to nowszych challengach”.

Jednak poza pracą nasz bohater tak naprawdę nie ma życia. Myśli o niej non stop, nawet po powrocie do domu. Jego egzystencja – podobnie jak setek tysięcy innych pracowników – toczy się od poniedziałku do piątku. Potem następuje przerwa weekendowa – tak zwany reset – i znowu wszystko zaczyna się od początku.

Wszystko się zmienia, gdy w biurze pojawia się Agata. Stanowi to początek całego cyklu wydarzeń, które prowadzą do zupełnie nieoczekiwanego zakończenia.

„Korporacjusz” to bardzo gorzka satyra na rzeczywistość. Śledzimy losy zwykłego pracownika, pełnego frustracji i niezadowolenia z życia. Nie lubi swojej pracy, nie lubi korporacji, do której musi codziennie przychodzić.

Kto wygra to nierówne starcie: człowiek czy korporacja? Czy korporacjusz odważy się coś zmienić w swoim życiu? Czy zawalczy o swoje marzenia?

Przekonacie się o tym, sięgając po książkę Jakuba Dziekana.

Na koniec pewna mała uwaga. To już druga książka z wydawnictwa Vesper, którą czytam w krótkim odstępie czasu, i mam małą prośbę do wydawcy: zmieńcie czcionkę, aby lektura waszych książek była jeszcze przyjemniejsza.

Wojciech Sobański