Michael Grant - autor bestsellerowej serii "Gone" - zaprezentował czytelnikowi nową, ciekawą i osobliwą historię. Książka przedstawia losy dwojga nastolatków, którzy poprzez osobiste tragedie zmuszeni są do służby tajemniczej organizacji "BZRK", która bądź, co bądź nie zajmuje się usługami doradczymi czy sprzedażą ślicznych i puchatych szczeniaczków. Tytułowe stowarzyszenie produkuje mikroskopijne organizmy, które będąc pod kontrolą człowieka, wnikają do wnętrza ofiary, gdzie sieją chaos i spustoszenie. Bioty (bo tak nazywają się małe stworzonka) wędrują po organizmie człowieka walcząc z układem immunologicznym, przeciwnikami z konkurencyjnej organizacji oraz roztoczami i innymi mniej, lub bardziej znanymi wirusami i bakteriami. Aż strach pomyśleć, dokąd wciąż rozwijająca się technologia zaprowadzi ludzkość w najbliższym czasie.

Lekturę można podzielić na trzy części. Na pierwszą część składa się sam początek opowieści, który bardzo skutecznie zachęca czytelnika do dalszej lektury. Wydarzenia opisane w tej części emanują dynamicznością, brutalnością i szczegółowymi opisami dantejskiej katastrofy. Nieustannie zagęszczająca się atmosfera aż paruje ze stronnic książki. Wlokące się w nieskończoność zgrzyty fabularne, lekka monotonia oraz przyziemno-filozoficzne rozważania nastolatków rozpoczynają i wieńczą część drugą, która rozciąga się praktycznie do samego końca publikacji. Bójki i pościgi są wprawdzie przedstawione w sposób interesujący (a nawet można powiedzieć, że wciągający), lecz giną one w całości nieścisłości. Odnoszę wrażenie, że autor niepotrzebnie skupia swoją uwagę na relacjach łączących głównych bohaterów, starając się na siłę utkać wątek miłosny, który prawdopodobnie eksploduje w kolejnych tomach powieści. Końcówka książki rekompensuje nam środkowe zgrzyty i zapewnia doskonałą rozrywkę.

Na osobny akapit zasługuje opis wnętrza człowieka. Autor relacjonuje wędrówkę po małżowinie usznej oraz wewnętrznej stronie oka tak lekko i zgrabnie, aż chciałoby się przeżyć tak fascynującą przygodę na własnej skórze (dosłownie na własnej!). Wejść do świata, gdzie włókna nerwowe pełnią funkcję autostrady, a gałka oczna gigantycznego lodowiska. Postacie ludzkie w powieści są tak naprawdę dodatkiem do wojny, która toczy się w ich wnętrzach. Naprzemienna narracja prowadzona jest w sposób wdzięczny i zwiewny, kończąc się w doskonałych i dramatycznych momentach. Dezorientację jednak może powodować zbyt liczna gama bohaterów.

"BZRK" jest książką dobrą, lecz kwestią sporną jest, czy można zaliczyć ją do grona publikacji bardzo dobrych. W moim odczuciu nie, lecz zapewne wielu czytelnikom przypadnie ona do gustu, w szczególności fanom serii "Gone". Nie jest to pozycja skomplikowana i zawiła fabularnie, lecz cieszy i przyciąga uwagę. Lektura przestrzega przed niebezpiecznymi skutkami nowej technologii. Rozwijana w złą stronę, może dać początek upadkowi godności człowieka.

…we wewnątrz człowieka? Jestem wewnątrz kogoś innego? Jeżeli tak, to, w jakim konkretnym miejscu? Fioletowe rzeki przypominają żyłki lub tętnice. Nie jestem w stanie tego do końca stwierdzić, bo niby czemu miałbym? Nigdy nie studiowałem medycyny, a oglądanie ludzkich bebechów, nie wliczało się do mojej listy przyjemności. Te obślizgłe blade góry… może nerka? Chyba nie. Z tego, co sobie przypominam to nerka była krwistoczerwona. Wątroba? Też nie. Powierzchnia przypomina bruzdy, a ten bezkresny krater łączy odległy ląd po drugiej stronie. Już wiem gdzie jestem! Jestem w mózgu! Hym… skoro już tu jestem to czas zamieszać w światopoglądzie jego właściciela. Sprawię na przykład, aby panicznie bał się jeździć samochodem, połączę pozytywne wspomnienia z postacią Justina Biebera (przez co będzie jego największym fanem) i doprowadzę do tego, aby uwielbiał czytać książki. Ten nieświadomy niczego człowiek, stanie się za chwilę moją marionetką.

Damian Hejmanowski