Po pierwsze -- autor przedstawił wzorce na dwóch ogromnych przykładach. Wg mnie to nietrafiona decyzja, gdyż w obu przypadkach wzorce są użyte tak naprawdę, aby ich tylko użyć. To jest antydydaktyczne, bo po raz kolejny skazuje daną metodykę na szufladę "ciekawe, no, ale w prawdziwym życiu...". Dużo lepsze byłoby omówienie wzorca w mniejszym kontekście, ale idealnym dla danego wzorca.

Po drugie -- autor wiele razy opisuje złe wykorzystanie wzorca ("tak się nie powinno robić"), nie podając recepty jak się powinno robić. Tego brakuje właśnie w całej książce, bo co z tego, że autor skrytykuje dziesiątek projektów jako błędnie zaprojektowanych -- są w ogóle poprawnie zaprojektowane jakieś biblioteki? Które? Dlaczego? Co jest tam najpiękniej zaimplementowane. Głucha cisza.

Po trzecie -- jeśli zbiorę informację z GoF i książki Joshua Blocha (wkrótce nowe wydanie), to ta pozycja nie wnosi niczego nowego. Jeśli autor zna obie pozycje (bo się do nich odnosi), to powinien wnieść jakiś wkład od siebie, a nie tylko ubrać własnymi słowami znaną już wiedzę.

Książka w ostateczności mogłaby inspirować, czy pobudzać do dyskusji, ale biorąc pod uwagę, iż autorowi przychodzi łatwo głównie krytyka (zarzut drugi), jest raczej tylko irytująca, iż zostajemy z niedosytem wiedzy.

Po pierwsze -- autor przedstawił wzorce na dwóch ogromnych przykładach. Wg mnie to nietrafiona decyzja, gdyż w obu przypadkach wzorce są użyte tak naprawdę, aby ich tylko użyć. To jest antydydaktyczne, bo po raz kolejny skazuje daną metodykę na szufladę "ciekawe, no, ale w prawdziwym życiu...". Dużo lepsze byłoby omówienie wzorca w mniejszym kontekście, ale idealnym dla...