Książka nawiązuje do tradycji sag rodzinnych, mówi o świecie odchodzącym w przeszłość: autorska filozofia wyrozumiałości wobec problemów i dylematów bohaterów idzie tu w parze z przeświadczeniem, że wyroków historii cofnąć się nie da, tak jak nie ma powrotu do "czasu utraconego". Dramat życia jako najwyższej wartości wypływa tu nie tylko z kataklizmów zewnętrznych, takich jak wojny lub nieuchronność biologicznego przemijania, lecz także z wewnętrznych konfliktów, granicznych sytuacji egzystencjalnych, moralnych i psychologicznych, które prowadzą człowieka do dramatycznych i tragicznych wyborów.