W domu śmierci.
— No, ostatni to już raz, że milcząco i bezczynnie przysłuchuję się tej historyi — zawołał Sherlock Holmes, który w tej chwili zerwał się z krzesła i szybkim krokiem zaczął przechadzać się po pokoju.
Jego pomocnik Harry Takson odłożył gazetę, którą właśnie na głos czytał i pytające spojrzenie zwrócił na swego mistrza.
— Co chcesz począć panie Holmes? Nie otrzymałeś pan polecenia i prawdopodobnie nie otrzymasz go pan wcale, ponieważ zazwyczaj słyszy się o zbrodni dopiero wtedy, gdy zbrodnia ta dokonaną została.
— Tak jest! — potwierdził detektyw poważnie — niestety. Bywa tak prawie zawsze z reguły. Niekiedy tylko uda się wpaść na ślady „knowanej" zbrodni i wczas złemu zapobiedz, o ile to oczywiście możliwe.
— Co pana dotyczy, panie Holmes, to pan z pewnością zapobiegłby i unicestwił każdą zbrodnię bylebyś o niej naprzód wiedział.
— Zaufanie twoje pochlebia mi mój kochany... ale cicho! słyszę kroki Berbera na ulicy. Będzie robota. Ten człowiek nie odwiedza mnie nigdy, jeżeli niema jakiejś pilnej sprawy. - (fragment książki)