Historia o dorastaniu ze swoim samotnym ojcem, utwardzaczem w Metallverken w Västerås. Opowieść o przynależności klasowej, męskości i wykluczeniu. O sile alkoholu i agonii córki. Marzenie o zmianach stoi w sprzeczności ze strachem przed wystawaniem. Humor staje się codzienną strategią dla zróżnicowanej siły roboczej podczas wielkości i upadku domu ludzi. ”Portfel taty jest duży jak dłoń, czarny i lekko zgięty po życiu w tylnej kieszeni. Zaczął się nieco poddawać i jest ciężki, chociaż jest prawie W banknocie nie ma nic, w kieszeni na monety osiemnaście koron i pięćdziesiąt öre. Po otrzymaniu tacki na pacjenta broszura czekowa z Nordbanken i karta członkowska dla działu Metall 20. Zmięty spinacz do gazety ze statystykami na temat bandy sukcesów Västerås Sportklubb, samotny znaczek z królem na. związki ukrywają zupełnie nową kartę bankomatową, owiniętą notatką ze słowem lall i cyfrowym kodem. Na koncie jest 99 SEK. Kiedy tata zmarł, miał jedenaście dni na następny zasiłek. Jest też mała książeczka z notatkami na sprawy bankowe jako tata W pierwszym wierszu jest napisane Åsa i mój domowy numer, a poniżej nieco mocniejszym flamastrem napisał „Alkohol” i numer telefonu, który podał kilka razy. Potem podąża jego starsza siostra Majken i inne rodzeństwo, nawet te, do których nigdy by nie zadzwonił. Najlepsi przyjaciele Börje i Berit. Potem długa kolejka liczb do Smolkena, Skallena, Bustera, Ormena, Hoffy, Babbena, Blommy, Belli, Britty z gałkami. Równie dobrze napisana jest siostra matki, Nina, której nie spotkał od wielu lat. Dowód tożsamości mówi Leif Boris Andersson, urodzony 15 lutego 1941 r. Zdjęcie jest dobre, widzę, że to on. ”