„Agent policyjny”, biorąc pod uwagę historię kryminału, jest już niemalże utworem antycznym, stąd można by się po nim spodziewać operowania prostymi schematami. Rzeczywistość jest jednak trochę inna, w dziele Laskowskiego znać bowiem, że nasi rodzimi twórcy byli dopiero na etapie próbowania się z nowym gatunkiem. Rezultatem tych zmagań z formą jest powieść, której nie da się swobodnie przyrównać do tradycyjnego kryminału. Owszem, utwór Laskowskiego zaczyna się w sposób typowy dla tego gatunku, tj. od znalezienia zwłok. Po Warszawie szybko rozchodzi się fama, że zamordowanym mężczyzną w stalowej koszuli (kamizelce kuloodpornej), wyłowionym z Wisły, jest słynny komisarz – Hektor Blau. Resztę historii rekonstruuje przed nami narrator ze znalezionych przypadkiem notatek zabitego policjanta. „Agent policyjny” nie przedstawia jednak jednego wątku, który mógłby nas doprowadzić do rozwikłania zagadki tajemniczego morderstwa. Laskowski w swoim dziele skupił się przede wszystkim na postaci Hektora Blau, a nie na samej zbrodni. Tytułowego agenta zobaczymy w trakcie rozpracowywania siatki fałszerzy pieniędzy, przesłuchiwania podrzędnego złodzieja, rozwiązywania sprawy skradzionych 40 tysięcy rubli, a także w akcji wymierzonej przeciw rewolucjonistom (po roku 1905). To on jest tu najważniejszy.