Śliczny, choć mroźny, był jeden z poranków lutowych tysiącznego roku od narodzenia Chrystusa. Ziemia pokryta była kobiercem śniegu, który zmarznięty błyszczał pod słońce milionami złocistych iskierek. W oddali, do jednej ze ścian lasu przytykało miasto, którego dachy pokryte śniegiem oślepiający blask rzucały. Wysoka, murowana z kamienia wieża, strzelająca ponad te dachy, zdawała się panować nad całą okolicą. Miasto, a raczej gród, zwany Głogowem i sławny w tej dobie z częstego w nim pobytu króla Bolesława, otoczony był dookoła wałem z ziemi i częstokołem. Na bramie, umieszczonej w drugiej, niskiej, murowanej baszcie, powiewała na wysokiej tyce wielka czerwona chorągiew z orłem takim, jakiego według podania znalazł niegdyś pod Gnieznem prapradziad Bolesławowy, król Lech. (fragment)