Antypedagogika jest nurtem w pedagogice negującym tradycyjną formę wychowania opierającą się na zasadzie „sterowania” życiem dziecka. W założeniu oddaje wolność do samodecydowania o sobie dziecku, a rolę nauczyciela sprowadza do „przewodnika” w myśl zasady lepiej wspierać zamiast wychowywać. Podstawowym warunkiem tego wspierania jest jego dobrowolność. Zdaniem antypedagogiki, dominującą w obecnym wychowaniu rolę wychowawcy i zasadę wychowawca wie lepiej niż wychowanek, co jest dla niego dobre, należy zastąpić prawem dziecka do wyboru opartym na zaufaniu, że wybierze ono dobrze, bo wychowanek wie lepiej niż wychowawca, co jest dla niego dobre. Jednym z głównych propagatorów i współczesnych przedstawicieli antypedagogiki jest Hubertus von Schönebeck, który w styczniu 1990 roku wygłosił cykl wykładów w Polsce dla pedagogów, psychologów i studentów kierunków nauczycielskich. Prekursorem w polskiej rzeczywistości był Janusz Korczak i stworzony przez niego system. W wydanie „dzieł” Schönebecka zaangażowało się w latach 90. wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Pierwsze wydanie Antypedagogiki ukazało się w 1994 r.