"Wydrążona iglica " Maurice Leblanc

To była fajna przygoda, która mnie zaskoczyła nową postacią godną samego Arsena Lupin. A jest nim młody, bystry detektyw-amator, Izydor Beautrelet, który wielokrotnie ścierał się intelektualnie z Lupinem, i muszę przyznać że starcia te były dla mnie znacznie przyjemniejsze niż te z Sherlockiem Holmesem. Powiało tu świeżością.

Fabuła była misternie spleciona, a kradzież obrazów z pałacu pewnego hrabiego to był wierzchołek góry lodowej. Arsène Lupin, dżentelmen o przestępczych skłonnościach, znów wzbudzał we mnie zarówno podziw za pomysłowość i brawurę, ale także zaniepokojenie związane z jego moralnością. Postaci drugoplanowych było tu dość dużo, ale to akurat mi nie przeszkadzało, a było wręcz pożądane, bo dzięki temu historia była bardzo urozmaicona.

Język był charakterystyczny dla epoki, ale już się do niego przyzwyczaiłam, bowiem to trzecia książka o Lupinie, którą poznałam. Jak zwykle było tu dużo humoru, ironii i nieoczekiwanych zwrotów akcji, a momentami czułam, że nie tylko czytam, ale jestem częścią tej skomplikowanej układanki. Wielokrotnie odczuwałam niecierpliwość, bo szybko chciałam poznać rozwiązanie zagadki.

A finał tej opowieści... był zaskakujący, ale też wzruszający.

Jeśli lubicie zagadki i francuską literaturę to na pewno spodoba się Wam ta książka. Mnie podobała się bardziej niż poprzednia część Herlockiem Sholmesem.

"Wydrążona iglica " Maurice Leblanc

To była fajna przygoda, która mnie zaskoczyła nową postacią godną samego Arsena Lupin. A jest nim młody, bystry detektyw-amator, Izydor Beautrelet, który wielokrotnie ścierał się intelektualnie z Lupinem, i muszę przyznać że starcia te były dla mnie znacznie przyjemniejsze niż te z Sherlockiem Holmesem. Powiało tu świeżością.

Fabuła...