Mam pewną literacką słabość, która często wpędza mnie w tarapaty. Uwielbiam czytać książki z realizmem magicznym, oczekując, że w każdej z nich znajdę drugiego Marqueza, a potem odchodzę z kwitkiem. „Soledad znaczy samotność” miało w sobie wszystko, co powinno sprawić, że zakocham się w tej powieści bez reszty i oddam jej całe serducho. Saga rodzinna, wątki magiczne i hiszpańską otoczkę, która już w ogóle powinna mnie oczarować. I co? No i tym razem się udało.

Kobiety z rodziny Carasco są wyjątkowe pod każdym względem. Cechują je nadzwyczajna uroda i inteligencja. A także niesamowite talenty. Bowiem każda z nich prędzej czy później otrzyma dar, który całkowicie zmieni jej życie. Począwszy od matrony rodu Frasquity, od której zaczyna się ta historia i która zostaje uznana za wiedźmę, aż po Soledad, jej córkę, która jest niejako narratorką tej powieści. Razem z kobietami z rodziny Carasco przemierzamy Hiszpanię i docieramy aż do Afryki.

„Soledad znaczy samotność” to oniryczna powieść pełna realizmu magicznego i figur silnych kobiet. Począwszy do Frasquity, która wyrusza w podróż w poszukiwaniu lepszego życia dla siebie i swoich córek. Carole Martinez snuje swoją opowieść niczym baśń, leniwie i powoli. I z każdą stroną coraz bardziej związujemy się z tą rodziną, trzymamy za nich kciuki i zanim się obejrzymy, już wiemy, że pozostaniemy z nimi do samego końca. Aż do ostatniej strony, niezależnie od tego, co ona może przynieść. Jest to powieść, która zdecydowanie wyróżnia się na rynku wydawniczym. Nie tylko pod względem fabuły, ale również wykonania. Sam klimat delikatnie przypomina „Sto lat samotności” Marqueza. Nie tak trudno wyobrazić sobie, że rodzina Carasco odnalazłaby się w marquezowym Macondo.

Jest to jednak wymagająca książka. Język jest niezwykle plastyczny, zawiły, momentami baśniowy, a na następnej stronie może stać się brutalnie prosty. Martinez niesamowicie dopasowuje swój styl do wydarzeń, które właśnie opisuje. Zręcznie przeskakuje między magią i dziwnymi zdarzeniami, do prozaicznych czynności wykonywanych przez wykreowane przez nią postacie. To powieść, która oczaruje was swoim językiem i z pewnością zapadnie wam w pamięć. Zdecydowanie trzeba podejść do niej z otwartą głową. Tutaj normalne wydarzenia i prostota mieszają się z magią i absurdalnością. Nie jest to koktajl dla każdego czytelnika, warto jednak sprawdzić, czy przypadkiem nie jest to powieść, która kompletnie was oczaruje.

Kinga Kolenda