Co widzimy, mając przed sobą "Panny z Awinionu"? Szok? Awangardę? Sztukę (sic!) ? Czytamy to malarstwo na tyle sposobów, na ile to możliwe (a raczej: ile jest obserwujących nas samych w danej chwili). Jednak mało kiedy zastanawiamy się nie "co autor miał na myśli", a "co autor myślał" albo "co zrobił przedtem/zaraz potem". Po przeczytaniu zwierzeń wnuczki Picassa na wspomniane już dzieło należałoby spojrzeć z lekkim uczuciem trwogi. Trudno bowiem pisać o TAKIM człowieku jako o człowieku, trudność ta jest tym większa, jeśli jest to ktoś z tej najbliższej rodziny.
Pablo Picasso jest przykładem na to, w jaki sposób nazwisko staje się ważniejsze od tego, kto je nosi. Z jednej strony pojawia się w nas pewnego rodzaju zrozumienia dla artysty. "No dobrze, zachowywał się, jak się zachowywał, ale ON MÓGŁ.". Z drugiej strony odzywa się w nas współczucie już nie tylko co dla osób w jego najbliższym otoczeniu, a nawet i dla samych dzieł, że żeby mogły powstać, poświęcić trzeba było wiele istnień (metafizyka). Dałem dziewięć zakładek.

Co widzimy, mając przed sobą "Panny z Awinionu"? Szok? Awangardę? Sztukę (sic!) ? Czytamy to malarstwo na tyle sposobów, na ile to możliwe (a raczej: ile jest obserwujących nas samych w danej chwili). Jednak mało kiedy zastanawiamy się nie "co autor miał na myśli", a "co autor myślał" albo "co zrobił przedtem/zaraz potem". Po przeczytaniu zwierzeń wnuczki Picassa na...