Wiecie czego nie lubię jeśli chodzi o romanse z podróżami w czasie i reinkarnacją? Praktycznie wszystkiego. Nie przesadzam - naprawdę wszystkiego. No ale jak się ma grypę a koleżanka w ramach akcji 'dobry Samarytanin na Wielkanoc' przynosi ci coś do 'poczytania' to się nie marudzi tylko pięknie dziękuje. I czyta. Skrytykować można potem. ;p

Fabuła Mariany to kretyńska sztampa. Julia, młoda ilustratorka bajek dla dzieci, jest na tyle bogata że może sobie pozwolić na kupno domu na angielskej wiosce. Nie jest to byle jaki dom - to kamienna konstrukcja z 17 wieku albo i starsza, z duchami, legendami, ogrodem i długą tradycją. Co ważniejsze, to dom który wpadł jej w oko gdy Julia była jeszcze małą dziewczynką i przejeżdżała tamtędy z rodzicami. Budynek który wskazał jej rudy kot, a kot ten, jak to w bajkach bywa, należał do wiedźmy. I to nie była taka sobie, pierwsza lepsza wiedźma. To była wiedźma z OKIEM i z PAZUREM. Ta wiedźma umiała GOTOWAĆ. Jak się okazuje, nic się nie dzieje przypadkowo na kartach powieści grafomańskiej.

Po przeprowadzce Julia dostaje napadów rzekomopadaczkowych podczas których przenosi się do 17 wieku jako Mariana, młoda dziewczyna która uciekła z Londynu przed zarazą. Co za dziwny zbieg okoliczności: wcześniej Julia mieszkała w Londynie... A moje pierwsze wredne pytanie brzmi: skoro reinkarnacja jest faktem dlaczego 17 wiek? Bo dom? Bo wspomnienia? A gdzie cała rzesza późniejszych wcieleń Julii, tudzież wcześniejszych? Nie ważne? No jak to nie ważne? Ano nieważne, drodzy Czytelnicy, bo właśnie nadciągna podwójny romans.

Mariana zakochuje się ze wzajemnością w lokalnym arystokracie. Julia nie chce pozostać w tyle i robi to samo. Czy muszę dodawać że obaj arystokraci są ze sobą spowinowaceni? Nie muszę, bo to 'oczywista oczywistość'. Tak czy owak, cudowne właściwości podwójnego romansu sprawiają że narracja staje się płaska jak naleśnik. No bo co tu by można jeszcze dodać... Mariana idzie z ukochanym na spacer i Julia idzie z ukochanym na spacer... Mariana jest przyłapana w mokrej sukience i Julia dziwnym trafem też musi się zamoczyć w lokalnym strumyku... Taka karma. Tudzież reinkarnacja.

Ale czekajcie, jeden poważny twist jest jeszcze przed wami. Nie, nie będzie on specjalnie logiczny ani wyczekiwany, ale autorce uda się was zaskoczyć. To już jakaś zaleta. Druga zaleta: książkę dacie radę skończyć w jeden wieczór. I będziecie szczęśliwi że już to macie za sobą. ;p

Wiecie czego nie lubię jeśli chodzi o romanse z podróżami w czasie i reinkarnacją? Praktycznie wszystkiego. Nie przesadzam - naprawdę wszystkiego. No ale jak się ma grypę a koleżanka w ramach akcji 'dobry Samarytanin na Wielkanoc' przynosi ci coś do 'poczytania' to się nie marudzi tylko pięknie dziękuje. I czyta. Skrytykować można potem. ;p

Fabuła Mariany to kretyńska...