Słowo "enoszijut" w języku hebrajskim oznacza człowieczeństwo. O tym właśnie jest mowa w biografii Dawida Kurzmanna, krakowskiego Żyda, który poszedł z dziećmi z sierocińca do bydlęcych wagonów, by zginąć wraz z nimi w obozie koncentracyjnym w Bełżcu.
W czasach pogardy i Zagłady taka postawa to rzadkość i na pewno dowód na to, że nawet w najbardziej skrajnych warunkach człowiek może zachować godność.

Książka Grzegorza Siwora ocala pamięć o Dawidzie Kurzmannie, przybliża jego sylwetkę, chociaż to drugie jest bardzo trudne ze względu na niewielką ilość dokumentów, jakie ocalały z wojny, nie mówiąc o świadkach.
Ze strzępów informacji, zachowanych fotografii i odgrzebanych po wielu latach papierów autor odtworzył życie i ostatnią drogę krakowskiego przedsiębiorcy, który nie był wychowawcą w domu sierot, lecz zasiadał w jego zarządzie i zajmował się sprawami administracyjnymi.

Trudno nie porównać tej postaci z doktorem Januszem Korczakiem, którego sylwetka obrosła legendą. O Korczaku słyszał każdy, a Dawida Kurzmanna nie upamiętnia w rodzinnym Krakowie nawet symboliczna tablica, nie mówiąc o nazwie ulicy czy placu.

Grzegorz Siwor pisze ciekawie, poruszająco także o codzienności krakowskiego sierocińca dla żydowskich dzieci, zarówno przed wojną, jak i w czasach Holokaustu.
Przedstawia konkretne osoby, które były związane z tą placówką i także towarzyszyły podopiecznym w ich ostatniej drodze.

Mamy również okazję poznać w skrócie życie żydowskiej społeczności Krakowa, która przed 1939 rokiem stanowiła niemal jedną czwartą mieszkańców miasta.

Czyta się tę książkę z wielkim smutkiem, ale i z podziwem dla pracy autora, który - jako pierwszy - napisał opowieść o Dawidzie Kurzmannie.
Przy okazji wspomniał o innych, nieznanych, zapomnianych bohaterach, wychowawcach z żydowskich domów dziecka na terenie okupowanej Polski, którzy z własnej woli udali się z wychowankami na pewną śmierć.

Trudno otrząsnąć się po lekturze opowieści Grzegorza Siwora. Warto jednak ją przeczytać, gdyż - mimo wstrząsającego charakteru - daje ona nadzieję na to, że nawet w najczarniejszych czasach można spotkać ludzi będących światełkiem w tunelu.

Słowo "enoszijut" w języku hebrajskim oznacza człowieczeństwo. O tym właśnie jest mowa w biografii Dawida Kurzmanna, krakowskiego Żyda, który poszedł z dziećmi z sierocińca do bydlęcych wagonów, by zginąć wraz z nimi w obozie koncentracyjnym w Bełżcu.
W czasach pogardy i Zagłady taka postawa to rzadkość i na pewno dowód na to, że nawet w najbardziej skrajnych warunkach...