Autor w swojej książce wyjaśnia, jak sprawować opiekę nad dziećmi i młodzieżą z chwiejnym stylem przywiązania, zmagającymi się w związku z tym z trudnościami społecznymi, emocjonalnymi i behawioralnymi.
Zacznę od tego, co to jest styl przywiązania?
„Styl przywiązania jest rezultatem informacji zwrotnych otrzymywanych przez nie z otoczenia psychospołecznego. Otoczenie to w przypadku każdego dziecka jest inne”.
Ten temat nie jest łatwy. W tych czasach dzieci i młodzież bardzo często nie wychowuje się w domach pełnych miłości, ciepła i bezpieczeństwa, co skutkuje ich późniejszymi postawami na różne sytuacje. Nie wszyscy doświadczyli «dobrego domu», przez co potem jesteśmy, jacy jesteśmy i zachorujemy się tak w relacjach międzyludzkich, a nie inaczej, oczywiście można, a wręcz powinno się nad tym pracować ze specjalistą, bo mogą okazywać swój styl przywiązania w sposób swojego zachowania, np.: wszystko tłumią w sobie, oddalają się od okazywania uczuć...
„Dzieci z omawianej grupy mogą się czuć zaniepokojone propozycja pomocy lub nawet bliskością opiekuna. Gdy opiekun próbuje nawiązać relację, ich rezerwa może się przekształcić w zahamowanie”.
Bardzo się cieszę, że został tu poruszony temat przemocy, nie tylko fizycznej, ale psychicznej i wykorzystania seksualnego, które zdarza się w każdym wieku, nawet ofiara może tego nie pamiętać, ale głęboko w mózgu zapamiętała ten traumatyczny i okrutny akt i może mieć przebłyski oraz naprawdę stany lękowe i to nie powinno być w żaden sposób zamiecione pod dywan.
„Ciało wydaje się przechowywać doświadczenia traumy, zwłaszcza kiedy małe dziecko doznaje przemocy fizycznej lub wykorzystania seksualnego. Niemowlęta, ze względu na swój poziom rozwojowy, doświadczają związane z przeżyciem krzywdzenia, można uznać za odpowiednik przebłysków retrospektywnych. Reakcje fizyczne obejmują dolegliwości bólowe (zlokalizowane zwłaszcza w okolicy głowy, brzucha i genitaliów), wysypkę, problemy z pęcherzem moczowym i układem, zaburzenia snu, lęki nocne i bezsenność, utratę apetytu, wymioty oraz wzmożoną reakcję przestrachu”.
Mówi się, że niemowlę potrzebuje bardziej matki niż ojca, a to błędne przekonanie, które jest kręconym się kołem, ponieważ niemowlaki, jak i w późniejszych etapach życia dzieci potrzebują obojga rodziców, lecz patrząc, na to, tak jest być może tylko w dziesięciu procentach na całym świecie...
„Choć ogólnie dzieci i nastolatki zgłaszają bezpieczne przywiązania w większym stopniu z matką niż z ojcem, to jednak interakcje ojca z niemowlęciem, znaczenie, jakie ma dla ojca spędzanie czasu z dzieckiem, oraz stopień, w jakim pozytywnie opisuje on dziecko, wpływają na bezpieczeństwo przywiązania między dzieckiem a ojcem”.
Ta książka była bardzo interesująca, zawiera w sobie wiele ważnych informacji i wiedzy psychologicznej.
Muszę zaznaczyć, że według mnie została napisana w stylu akademickim, przez co musiałam się bardzo skupić i język, jakim była napisana, był szorstki.



http://bookaholicandwriter.blogspot.com/2022/08/dzieci-i-modziez-ze-zdezorientowanym.html

Autor w swojej książce wyjaśnia, jak sprawować opiekę nad dziećmi i młodzieżą z chwiejnym stylem przywiązania, zmagającymi się w związku z tym z trudnościami społecznymi, emocjonalnymi i behawioralnymi.
Zacznę od tego, co to jest styl przywiązania?
„Styl przywiązania jest rezultatem informacji zwrotnych otrzymywanych przez nie z otoczenia psychospołecznego. Otoczenie to w...