Aby ktoś inny wyglądał na większego, musimy zrobić się mniejsi. Od patrzenia na kogoś będącego wyżej kark robi się sztywny. Ukłon przed osobą adorowaną oznacza oddalenie się od mądrości nieba. Oddanie komuś czci pomniejsza respekt dla samego siebie. Zanim postawimy kogoś na piedestale, sprawdźmy, czy piedestał go udźwignie. W pewnym momencie obiekt uwielbienia spadnie w dół, ponieważ umieszczony został zbyt wysoko. Adoracja tworzy niezliczone posągi. Choć owe skamieniałości przeżyją adorowanego przez jakiś czas, zostaną w końcu zniszczone przez obrazoburców lub wichry życia. Adoracja nie jest oznaką siły, lecz słabości. Szacunek dla kogoś ze względu na jego mądrość lub wgląd nie jest jeszcze przyczyną, aby temu komuś oddawać cześć. Ważne jest zrealizowanie się, a nie adoracja. Uwielbienie utrzymuje dwoistość. Adorowany staje się słońcem, a ty sam krążącą wokół niego planetą. W ten sposób zapominasz o niezgłębionym świetle, którym sam jesteś.

Aby ktoś inny wyglądał na większego, musimy zrobić się mniejsi. Od patrzenia na kogoś będącego wyżej kark robi się sztywny. Ukłon przed osobą adorowaną oznacza oddalenie się od mądrości nieba. Oddanie komuś czci pomniejsza respekt dla samego siebie. Zanim postawimy kogoś na piedestale, sprawdźmy, czy piedestał go udźwignie. W pewnym momencie obiekt uwielbienia spadnie w dół, po...