Vaherem słusznie zauważył, że tytuł tej książki jest nieadekwatny do jej treści. Rzeczywiście nie jest to praca na temat mitów morskich świata starożytnego. Autor przedstawił w niej pewien wybór zabytków sztuki greckiej oraz etruskiej oraz zinterpretował je w świetle badań nad mitologią grecką i religijnością tej epoki. Dobrowolski jest przede wszystkim badaczem cywilizacji etruskiej, tak więc sięgnięcie po materiał powstały w Etrurii jest czymś w jego przypadku naturalnym. Poza tym dobrze wskazać na cywilizacyjną wymianę między tymi dwoma narodami. Zwłaszcza że po polsku nie ma zbyt wielu prac na temat Etrusków.

Powiązanie przedstawień plastycznych z interpretacją religioznawczą prowadzi niekiedy do ciekawych wniosków. Dla przykładu: Neptun i bóstwa morskie mają w greckiej epoce archaicznej silny związek z kultami płodności, z kolei u Etrusków wiązano je z wiarą w jakąś formę życia pozagrobowego. Skądinąd czasem można natrafić na dość zaskakujące pomyłki. Nie wiadomo czemu Autor pisze thiassos (zamiast thiasos),raz pojawia się w tekście informacja o "dziesięciu pracach Heraklesa". Poza tym przekład fragmentu Pliniusza na s. 189 jest fatalny. Ale ogólnie rzecz biorąc jest to całkiem niezła książka, zwłaszcza jeśli ktoś interesuje się mniej znanymi aspektami sztuki greckiej.

Tomasz Babnis

Vaherem słusznie zauważył, że tytuł tej książki jest nieadekwatny do jej treści. Rzeczywiście nie jest to praca na temat mitów morskich świata starożytnego. Autor przedstawił w niej pewien wybór zabytków sztuki greckiej oraz etruskiej oraz zinterpretował je w świetle badań nad mitologią grecką i religijnością tej epoki. Dobrowolski jest przede wszystkim badaczem cywilizacji...

Naprawdę muszę się nauczyć, by przed wypożyczeniem książki, zajrzeć do spisu treści. Ale nie, zobaczyłem tytuł "Mity morskie antyku" i od razu podjarałem się wyobrażeniem książki, która opisuje i porównuje starożytne morskie mity różnych kultur. A tu klops, po krótkim wstępie, gdzie dwa zdania na krzyż mamy poświęcone Mezopotamii, bah - Grecja. Tak, tylko Grecja. I drugi klops - to nie jest książka o morskich mitach starożytnej Grecji, lecz o tym jak przedstawiano je w sztuce. Zahacza jeszcze o to, jak greckie mity przedstawiali Etruskowie. Tak, długie opisy przedmiotów, których większość nie ma zdjęć, a jak ma - to na samym końcu, bo przecież każdy uwielbia przerywać czytanie i szukać czegoś na samym końcu książki.

Naprawdę muszę się nauczyć, by przed wypożyczeniem książki, zajrzeć do spisu treści. Ale nie, zobaczyłem tytuł "Mity morskie antyku" i od razu podjarałem się wyobrażeniem książki, która opisuje i porównuje starożytne morskie mity różnych kultur. A tu klops, po krótkim wstępie, gdzie dwa zdania na krzyż mamy poświęcone Mezopotamii, bah - Grecja. Tak, tylko Grecja. I drugi...

Gratka dla miłośników antyku, ale i dla tych, którzy dopiero poznają tę kulturę. Autor świetnie łączy lekki, przystępny język i styl z erudycyjnym charakterem książki. Czyta się z prawdziwą przyjemnością.

Gratka dla miłośników antyku, ale i dla tych, którzy dopiero poznają tę kulturę. Autor świetnie łączy lekki, przystępny język i styl z erudycyjnym charakterem książki. Czyta się z prawdziwą przyjemnością.