Z szacunku do autora i jego wspaniałej, ekspresyjnej, nieco autystycznej kreski nie oceniłbym tego komiksu zduszając notę do zera. Przebrnięcie przez to bagno cierpienia i zła było nadludzkie i chyba bodaj pierwszy raz poległem. Każdy gdzie indziej ustawioną ma poprzeczkę wytrzymałości - ja nie byłem w stanie czytać kawałków w których abuzowana jest rodzina głównego bohatera przez ojca sadystę. Sadyzm w książce pochodzi od dorosłych, białych mężczyzn. Pokrzywdzonymi są ludzie przyzwoici, kobiety i dzieci. Nie ma w tym szarych przestrzeni czy moralnych wahań - dobrzy są dobrzy, niewinni, empatyczni. Świat - mimo zaplątania - łatwo rozplątuje się w rozczarowujący dualizm czerni i bieli, która wspaniale służy rysunkowi, odbiera jednak cały potencjał historii. Są tu nawiązania do wspaniałego „Weapon X” nawet w takim drastycznym szczególe jak ucięta ręka łotra naukowca. „Monsters” jest projektem życia autora, którego incepcja nastąpiła wraz z paroma stworzonymi stronami o Hulku i jego historii. Hulk w jakimś sensie został, agresja która go stworzyła i smutek odebranego dzieciństwa przesyca całość i jest jak dach z błota, który nie pozwala unieść się choć trochę. Historia jednak im bliżej końca tym bardziej tkliwa i w zasadzie przewidywalna, choć przewidywalność to niespecjalnie słowo do opisu przeszłości, do której głębiej i głębiej wracamy. Kuriozalność rozwiązań, absurdalność i trywialność przenikania się świata duchów z ludzkim dają wrażenie zmarnowanego potencjału. Scenariuszowe naiwności, niekonsekwencje, porzucanie wątków, arbitralność - wszystko to daje komiks nierówny, ale też i bolesny - bo boli, że deklarowany 38 letni wysiłek autora by stworzyć „Monsters” pozostaje do końca nie zaadresowany, porzucony tam gdzie krzyczy o uwagę, jak główny bohater. Szkoda.

Z szacunku do autora i jego wspaniałej, ekspresyjnej, nieco autystycznej kreski nie oceniłbym tego komiksu zduszając notę do zera. Przebrnięcie przez to bagno cierpienia i zła było nadludzkie i chyba bodaj pierwszy raz poległem. Każdy gdzie indziej ustawioną ma poprzeczkę wytrzymałości - ja nie byłem w stanie czytać kawałków w których abuzowana jest rodzina głównego...