Wspaniała powieść! Wciągnęłam się zupełnie! Kilka razy byłam zaskoczona, niektórych rzeczy się wcale nie spodziewałam. Świetna książka, napisana bardzo dobrze, trudno się oderwać. Warto!

Wspaniała powieść! Wciągnęłam się zupełnie! Kilka razy byłam zaskoczona, niektórych rzeczy się wcale nie spodziewałam. Świetna książka, napisana bardzo dobrze, trudno się oderwać. Warto!

Doceniam ciekawie zrysowane tło kulturowe, książka jest pełna syryjskich zapachów, smaków, zakurzonych, hałaśliwych, wąskich ulic. Nawet już jakiś czas po przeczytaniu książki te obrazy wracają, jak gdyby były moimi własnymi wspomnieniami. To chyba dla pisarza duże osiągnięcie. Niewiele wiem o Syrii, więc z przyjemnością zapoznałam się z wydarzeniami z ostatnich dekad, które stanowiły tło dla toczącej się opowieści. Doceniam zabieg kompozycyjny - pierwsze pół książki to krótkie historie, potem scalają się w jedną historię - jak rozsypane koraliki, które dopiero później nanizane są na wspólną nić opowieści.

Jednak muszę przyznać, że same postaci, ich perypetie, przemyślenia, priortety, trochę mnie irytowały. Książka pełna jest romansów, miłości, namiętności - dla mnie to trochę za dużo, nie pisałam się na romansidło ;) Może nie jestem przyzwyczajona do takiej literatury.

Nie mogłam również pozbyć się myśli, że motywy postępowania kuzyna-intryganta są dla mnie nie do końca zrozumiałe. W którymś momencie w książce jest dyskusja o tym, dlaczego w świecie arabskim nie powstają dobre kryminały. Parę stron później książka przeradza się w coś a la thriller-kryminał i do ostatniej strony prześladowała mnie myśl, że rzeczywiście, autor potwierdził spostrzeżenia postaci (czyli w zasadzie też autora) w sprawie arabskich kryminałów. Zupełnie nie czułam napięcia w tej historii.

Czyli z jednej strony romansidło, z drugiej słaby thriller, który nie potrafił wywołać żadnych emocji.

Doceniam ciekawie zrysowane tło kulturowe, książka jest pełna syryjskich zapachów, smaków, zakurzonych, hałaśliwych, wąskich ulic. Nawet już jakiś czas po przeczytaniu książki te obrazy wracają, jak gdyby były moimi własnymi wspomnieniami. To chyba dla pisarza duże osiągnięcie. Niewiele wiem o Syrii, więc z przyjemnością zapoznałam się z wydarzeniami z ostatnich dekad,...

Zakończenie wspaniałe, choć długo nie wiedziałam co myśleć o tej książce. Miałam bardzo mieszane uczucia, bo czytało mi się ją dobrze, ale jednocześnie momentami mnie męczyła, a główny bohater, Salman, bardzo drażnił. Dopiero po pewnym czasie, może w okolicach połowy książki, polubiłam bohaterów, nawet łącznie ze wspomnianym Salmanem i chciałam dowiedzieć się szczegółów jego powrotu do ojczyzny.
Dała mi wiele refleksji na różne tematy, więc choćby dlatego absolutnie nie żałuję, że po nią sięgnęłam.

Zakończenie wspaniałe, choć długo nie wiedziałam co myśleć o tej książce. Miałam bardzo mieszane uczucia, bo czytało mi się ją dobrze, ale jednocześnie momentami mnie męczyła, a główny bohater, Salman, bardzo drażnił. Dopiero po pewnym czasie, może w okolicach połowy książki, polubiłam bohaterów, nawet łącznie ze wspomnianym Salmanem i chciałam dowiedzieć się szczegółów...

Okruchy życia. Przeplatające się historie syryjskich muzułmanów i chrześcijan, nie jako dzieje narodu, ale jako zwykła codzienność - miłości, rozczarowania, kariera, wybory, które mają wpływ na całe życie i kulminacyjna polityczna intryga.
Najciekawsze jest jednak tło zbudowane z mentalności ludzi tego regionu, ich politycznych, religijnych i kulturowych uwarunkowań.

Okruchy życia. Przeplatające się historie syryjskich muzułmanów i chrześcijan, nie jako dzieje narodu, ale jako zwykła codzienność - miłości, rozczarowania, kariera, wybory, które mają wpływ na całe życie i kulminacyjna polityczna intryga.
Najciekawsze jest jednak tło zbudowane z mentalności ludzi tego regionu, ich politycznych, religijnych i kulturowych uwarunkowań.

1. Historia o rodzinie, tęsknocie za wyobrażeniami, o ludzkich historiach które się łączą w zaskakującym czasie.
2. Opowieści o miłości, o tym jak może ona zmieniać losy, o sile przyjaźni.
3. Historia bez punktu kulminacyjnego - wydaje że kończynie tam gdzie mogłaby się zacząć.
4. Początek mało zrozumiały, wątki początkowo zbyt odległe od siebie z czasem się łączą, ale w takim momencie (po połowie książki),że już czytelnik może być zniechęcony i mało zainteresowany całą misterną intrygą.
5. Postaci schematyczne, motywy ich działania mało zrozumiałe, tło kulturowe bardzo spłaszczone.
6. Książka zdecydowanie przereklamowana.

1. Historia o rodzinie, tęsknocie za wyobrażeniami, o ludzkich historiach które się łączą w zaskakującym czasie.
2. Opowieści o miłości, o tym jak może ona zmieniać losy, o sile przyjaźni.
3. Historia bez punktu kulminacyjnego - wydaje że kończynie tam gdzie mogłaby się zacząć.
4. Początek mało zrozumiały, wątki początkowo zbyt odległe od siebie z czasem się łączą, ale w...

8

8

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z powieścią Rafika Schamiego, syryjskiego emigranta mieszkającego w Niemczech i piszącego w języku naszych zachodnich sąsiadów. Trzy lata temu przeczytałem Ciemną stronę miłości która mnie raczej nie podbiła, na co wskazywałaby moja opinia z 5 gwiazdkami. Niewiele z tej lektury pamiętam, jak to bywa z książkami, które nie zachwyciły, ale tym razem moje wrażenia są zdecydowanie na plus, o czym świadczą 3 dodatkowe gwiazdki w ocenie. Teraz odkryłem to co mi wtedy umknęło: nieodparty urok gawędziarza, jaki emanuje ze sposobu narracji Rafika Schamiego.

Fabuła Sofii jest bardzo ciekawie skonstruowana. Początkowo serwowana jest dwutorowo. Dwa wątki w pewnym momencie jednak łączą się w bardzo mocną całość. Ostatnie rozdziały, kiedy ścigany bohater Salman musi się ukrywać są wręcz dramatyczne w swym napięciu. Mamy tu więc i sensację, ale też wiele dobrze wyważonej refleksji, pochylenia się nad przemijalnością życia i jego kruchym pięknem. To co wnosi do powieści wątek bardzo późnej miłości Karima i Aidy, którzy poznają się i zakochują już jako ludzie starzy, to bardzo piękne i pełne nadziei spojrzenie na możliwość odnalezienia sensu i wartości w każdym momencie życia.

Nie ulega wątpliwości, że Rafik Schami wkłada w swoją twórczość wiele osobistych tęsknot, zwłaszcza tę za utraconą ojczyzną, do której powrót wciąż okazuje się niemożliwy. Towarzyszy temu piękno i nostalgia wspomnień, co nadaje powieści wewnętrznego światła.

Nie jest to moje pierwsze spotkanie z powieścią Rafika Schamiego, syryjskiego emigranta mieszkającego w Niemczech i piszącego w języku naszych zachodnich sąsiadów. Trzy lata temu przeczytałem Ciemną stronę miłości która mnie raczej nie podbiła, na co wskazywałaby moja opinia z 5 gwiazdkami. Niewiele z tej lektury pamiętam, jak to bywa z książkami, które nie zachwyciły, ale...

Cudo

Cudo

Wybitna !!!!!

Wybitna !!!!!

"Sofia" to wybitna powieść, mądra, ważna, a przy tym liryczna... Jeden z wątków zilustrowałbym "The dance floor" Silije Nergard i wsiadł na rower... Zaczytajcie się, bo to ogromna przyjemność.

"Sofia" to wybitna powieść, mądra, ważna, a przy tym liryczna... Jeden z wątków zilustrowałbym "The dance floor" Silije Nergard i wsiadł na rower... Zaczytajcie się, bo to ogromna przyjemność.