Autor stawia pytanie o możliwe sposoby odniesienia teorii kapitału kulturowego - będącej elementem systemu teoretycznego rozwiniętego przez znanego francuskiego socjologa Pierre`a Bourdieu - do analizy współczesnych społeczeństw Europy Środkowo-Wschodniej, w szczególności Polski i Rosji. Przedstawia próbę reinterpretacji, w kategoriach teoretycznych współczesnych nauk społecznych, pytań o rolę inteligencji jako specyficznej grupy społecznej. Jednocześnie omawia autorskie badania nad postawami studentów moskiewskich i warszawskich, pokazujące różnice w stosunku do wartości inteligenckich w młodym pokoleniu inteligencji obu krajów. Objęły one także kwestię postaw politycznych, co pozwoliło na powiązanie problematyki kapitału kulturowego z logiką podziałów politycznych w obu krajach. Autor proponuje posłużenie się pojęciami kapitału kulturowego, a także kapitału politycznego do redefinicji zadań tzw. socjologii krytycznej w krajach peryferyjnych, za jakie można uznać Polskę i Rosję.