Jeden z najsmutniejszych komiksów jakie przez te wszystkie lata trafiły do moich rąk. Osadzona częściowo w odległej przyszłości a częściowo w ,mniej więcej, naszej dzisiejszej terazniejszości opowieść o rozczarowaniu światem i życiem i dążeniu do zrobienia tego "czegoś".

Nasz główny bohater - Jonah żyje w odległej przyszłości, setki lat po tym jak "wyleczono" ludzi ze starzenia się i umierania. Prowadzi dosyć nieskomplikowane życie na prowincji post - apokaliptycznego świata. Mimo, że od przełomu XX i XXI wieku, gdy Jonah był dzieckiem i młodzieńcem, minęły stulecia nie może on zapomnieć o dramatach swojego dzieciństwa. Szczególnie nie daje mu spokoju pamięć o matce, którą tak ciepło wspomina a którą zabrała mu choroba. O ojcu, który był "trudny" ale jednak zawsze się starał. Rozmyśla o tym wszystkim co by im powiedział, gdyby miał okazję, o drobnych rzeczach związanych z zamierzchłymi czasami. O niepokoju, który wciąż go trawi w świecie przyszłości, o tym "czymś" co wiecznie mu umyka. Stopniowo, rozdarty między dawnym i obecnym "ja" zaczyna odkrywać prawdę o pozornie doskonałym świecie w którym żyje. Dochodzi do przerażających wniosków co do tego jak naprawdę sprawy się mają. A może tylko mu się tak wydaje?

Jest w tej opowieści wiele melancholii, jest nieco symbolicznego surrealizmu. Czytelnik czasem już traci pewność czy akcja ukazuje to co nasz bohater widzi czy to co mu się wydaje, że widzi. Jonah chce dobrze, to pewne ale czy jego odbiór rzeczywistości jest poprawny? Może chcąc dobrze zwyczajnie błądzi?

To niełatwa lektura, nie tylko w tym sensie, że jest depresyjna ale także w tym, że jak na komiks, zawiera wiele tekstu i jest poszatkowana kolażami wspomnień. Bez wątpienia jest to jednak jedno z najbardziej zapadających w pamięć dzieł sztuki komiksu z jakimi się spotkałem.

Jeden z najsmutniejszych komiksów jakie przez te wszystkie lata trafiły do moich rąk. Osadzona częściowo w odległej przyszłości a częściowo w ,mniej więcej, naszej dzisiejszej terazniejszości opowieść o rozczarowaniu światem i życiem i dążeniu do zrobienia tego "czegoś".

Nasz główny bohater - Jonah żyje w odległej przyszłości, setki lat po tym jak "wyleczono" ludzi ze...

Wyrafinowana rozrywka. Tym razem Snyder nie dusi strachem, a szarpie narracją o tym co nas definiuje i napędza. Życie po życiu bohatera jest po prostu zagadką. Nasze życie również. To od nas zależy czy znajdziemy poprawne rozwiązanie. Błądząc pośród rozpraszających zajęć, mamy świadomość większego celu, który czujemy, ale nie potrafimy wprost wyartykułować. Jest w nas bunt, chęć zmiany, rozwoju i wolności. Znana wszystkim historia o dorastaniu. Co ciekawe autor wydaje się sugerować że dorastanie to proces powtarzalny, a nie jednorazowy. Cielak, który wciąż rani się o elektryczny płot to kolejna wersja bohatera czyli nas samych. Robi to co bohater, jest jak lustrzane odbicie. Miłość do Inez, to miłość życia, gdzie bohater nie potrafi jednak być z Nią na stałe, związek się wielokrotnie urywa. To kolejna oznaka braku kontroli nad swoim życiem i braku dojrzałości, stabilności w uczuciach. Errant to tak naprawdę nasze ego, broniące się przed zmianą i łaknące spokoju, bezpieczeństwa i powtarzalności doznań w strefie komfortu. Chce nas zablokować, zamknąć w znanym miejscu i nigdy nie wypuścić, bo boi się śmierci. Śmierć wydaje się tu być jednak klasyczną metaforą zmiany, transformacji.

Istotą życia jest nieustanny cykl dojrzewania, pokonywania swoich ograniczeń i strachu przed zmianami, które następują w nas i naszym otoczeniu czy tego chcemy czy nie.
Miejmy zatem odwagę do zmian. Bądźmy ludźmi jakimi chcemy być :)

Wyrafinowana rozrywka. Tym razem Snyder nie dusi strachem, a szarpie narracją o tym co nas definiuje i napędza. Życie po życiu bohatera jest po prostu zagadką. Nasze życie również. To od nas zależy czy znajdziemy poprawne rozwiązanie. Błądząc pośród rozpraszających zajęć, mamy świadomość większego celu, który czujemy, ale nie potrafimy wprost wyartykułować. Jest w nas bunt,...