Biuletyn IPN, nr 3 (136) * marzec 2017

Wszystkie Biuletyny IPN, które wpadły mi w rękę, czytam zawsze z dużym zainteresowaniem. Od deski do deski. Tak było i tym razem. Uważałam zawsze, że to fachowa, cenna literatura. W tym numerze niestety znalazły się artykuły, w których historia miesza się z obecną polityką, utożsamiając się jedynie z jedną stroną współczesnej politycznej barykady. A badania historyczne i spojrzenie na postaci historyczne nigdy nie powinny być upolitycznione i zgodne z linią jednej partii. Nie podoba mi się również stawianie problemu tylko w kategorii biało-czarne. Zawiłości naszej historii wymagają szerszego, aniżeli osadzonego jedynie na jednej ideologii, spojrzenia. Poza tym moje zaufanie do tej instytucji mocno ograniczyła także awantura wrocławska z lutego br. w sprawie powołania dyrektora tamtejszego Oddziału IPN.

Całość numeru z marca 2017 zdominowana jest przez Żołnierzy Wyklętych.
Dla zainteresowanych genealogią polecam ciekawy artykuł o rodzinie Lutosławskich. Dla doświadczonych rzezią na Wołyniu sielankowy obraz przedwojennej Huty Pieniackiej (w dawnym województwie tarnopolskim) i wstrząsające świadectwo dokonanych tam zbrodni ukraińskich na Polakach.

Wszystkie Biuletyny IPN, które wpadły mi w rękę, czytam zawsze z dużym zainteresowaniem. Od deski do deski. Tak było i tym razem. Uważałam zawsze, że to fachowa, cenna literatura. W tym numerze niestety znalazły się artykuły, w których historia miesza się z obecną polityką, utożsamiając się jedynie z jedną stroną współczesnej politycznej barykady. A badania historyczne i...