Po wielu miesiącach, a może latach wróciłam do porzuconej książki Walthera Eidlitza. "Nieznane Indie" pisze austriacki Żyd, którego na czas II Wojny światowej Brytyjczcy zamknęli w obozie wraz z innymi obywatelami państw Osi. Baraki, druty kolczaste, głód, zimno, strach i donosicielstwo, wszystko to, co budzi jego rozpacz, przemienia się po spotkaniu z pewnym Niemcem w pomarańczowej szacie swamiego. Obydwoje pozostając latami więźniami Brytyjczyków w swej relacji guru i ucznia stają się wolni. Die Gedanken sind frei. Sadananda i Wamanadasa studiują razem święte księgi hinduizmu, tłumaczą je z sanskrytu, wyjaśniają ich sedno uwięzionym misjonarzom niemieckim. Czy uciekli od swych korzeni, czy w poszukiwaniu miłości i Boga przekroczyli ograniczenia formy związane z wyznaniem, w jakim ich wychowano ? Niezależnie od odpowiedzi na to pytanie rozmowy o Wisznu, jego awatarze Krysznie - tu traktowanym jak jedyny Bóg, który daje im pokój/ śanti w zamian za służenie mu w postawie bhakti, miłości - pozwalają im w sytuacji smutnej przeżywać radość. Także w czas Bożego Narodzenia, gdy obóz upija się, ich łączy myśl o podobnym losie Jezusa i Kryszny urodzonego w więzieniu, wywiezionego nocą na wychowanie do innych rodziców w obawie przed zagrażającym jego życiu tyranem. Tematem ich rozmów i uwielbienia pozostaje też Ćajtanja uważany przez Sadananda za wcielenie Kryszny i Radhy uosabiających miłość Boga i wyznawcy.
Wamanadasa słyszy w obozie od Sadanandy: "Jak iskra dowodzi istnienia ognia, ponieważ płonie, tak dusza świadczy o istnieniu Boga, gdyż Go kocha. Iskra to indywidualny atman, Bóg zaś jest wielkim ogniskiem miłości."
Tytuł Indie nieznane" uzupełniono podtytułem "Pielgrzymka do zapomnianego świata". Tym zapomnianym światem jest odkrycie prawdziwej natury swojej duszy, której istotą jest tęsknota za miłością, którą służąc drugiemu służy Bogu.
Takich dywagacji w książce obfitość, jak też ślubów milczenia, wagi słowa, które przecież zainicjowało powstanie świata. Chwilami czułam się zalewana słowami, ale wierzyłam w rosnącą radość i ufność autora dzielącego się z nami miłością, którą odkrył tam, gdzie mógłby zwątpić.


Po wizycie w Puri inaczej mi się czyta o bhakti, Krysznie, Radhce i Ćajtanji.

Po wielu miesiącach, a może latach wróciłam do porzuconej książki Walthera Eidlitza. "Nieznane Indie" pisze austriacki Żyd, którego na czas II Wojny światowej Brytyjczcy zamknęli w obozie wraz z innymi obywatelami państw Osi. Baraki, druty kolczaste, głód, zimno, strach i donosicielstwo, wszystko to, co budzi jego rozpacz, przemienia się po spotkaniu z pewnym Niemcem w...