Wiedźmin. Dom ze szkła

Świetny, horrorowy klimat i dobra, oryginalna kreska.

Świetny, horrorowy klimat i dobra, oryginalna kreska.

Pokaż mimo to

Ciekawa kreska, wartka fabuła i mroczny klimat, można się domyślić jak to się skończy, ale zaskoczenie nie jest moim priorytetem ;)

Ciekawa kreska, wartka fabuła i mroczny klimat, można się domyślić jak to się skończy, ale zaskoczenie nie jest moim priorytetem ;)

Pokaż mimo to

Fajnie porównać ze sobą komiks oraz słuchowisko (głos Geraltowi podkłada ten sam aktor, co w grach). Historia jest ciekawa, utrzymana w stylu innych opowiadań o Geralcie - tajemniczy potwór, niejednoznacze postacie no i oczywiście Płotka. Jedyne co, to czasami rysownik unikał aż zanadto rysowania twarzy i widać to na przestrzeni kolejnych stron komiksu.

Fajnie porównać ze sobą komiks oraz słuchowisko (głos Geraltowi podkłada ten sam aktor, co w grach). Historia jest ciekawa, utrzymana w stylu innych opowiadań o Geralcie - tajemniczy potwór, niejednoznacze postacie no i oczywiście Płotka. Jedyne co, to czasami rysownik unikał aż zanadto rysowania twarzy i widać to na przestrzeni kolejnych stron komiksu.

Pokaż mimo to

Świetna historia, bardzo wciągająca. Do tego rysunki dobrze oddające klimat.

Świetna historia, bardzo wciągająca. Do tego rysunki dobrze oddające klimat.

Pokaż mimo to

Do Wiedźmina Sapkowskiego to temu daleko!

Do Wiedźmina Sapkowskiego to temu daleko!

Pokaż mimo to

Ciekawa historia o miłości postrzeganej z różnych perspektyw z wiedźminem i potworami w tle. Warto jeśli jesteś fanem świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego.

Ciekawa historia o miłości postrzeganej z różnych perspektyw z wiedźminem i potworami w tle. Warto jeśli jesteś fanem świata stworzonego przez Andrzeja Sapkowskiego.

Pokaż mimo to

Temat wdzięczny, bo kto nie lubi Geralta? Rysownik zdecydowanie unikał rysowania twarzy, co z jednej strony pokazuje jego słabość w tym elemencie, ale z drugiej pomysłowość do pokazywania postaci z przeróżnych perspektyw.

Temat wdzięczny, bo kto nie lubi Geralta? Rysownik zdecydowanie unikał rysowania twarzy, co z jednej strony pokazuje jego słabość w tym elemencie, ale z drugiej pomysłowość do pokazywania postaci z przeróżnych perspektyw.

Pokaż mimo to

Już od bardzo dawna chciałem przeczytać Dom ze szkła, ale dopiero niedawno udało mi się zdobyć własny egzemplarz tego komiksu. Dotychczas miałem okazję czytać jedynie opowiadania i książki Sapkowskiego o Wiedźminie, które bardzo lubię, dlatego nie mogłem przejść obojętnie obok tego komiksu. Jego lektura nie zajmuje może jakoś dużo czasu – około godziny, może dwóch, ale często zatrzymywałem się, aby dokładnie obejrzeć poszczególne plansze, co wydłużyło ten czas. Komiks zrobił na mnie dobre wrażenie, pomimo pewnych niedociągnięć i na pewno sięgnę po kolejne tomy.

Historia opowiedziana w komiksie zawiera wszystko to, za co polubiłem opowiadania oraz książki o Wiedźminie. Znajdziemy tutaj tajemnicę z przeszłości, niezwykły dom, sukkuba i leszego, czy ptaki ratujące bohaterów od niebezpieczeństwa. Historia jest ciekawa, posiada mroczny nastrój, choć chwilami ma nierówne tempo. Ciekawym elementem są tutaj również piękne witraże w Domu ze szkła, które zmieniają się wraz z kolejnymi wydarzeniami i są kluczem do rozwiązania zagadki zagadki związanej z Martą. W komiksie występują jednak pewne nielogiczności, głównie związane z Jakubem. Odniosłem wrażenie, że Paul Tobin nie do końca przemyślał kreację i historię tego bohatera. Już na samym początku Jakuba dziwi widok utopca, a przecież mieszka w niebezpiecznym i mrocznym lesie. A tytułowy Dom ze szkła wydaje się być dla tego mężczyzny czymś mało znanym, choć mieszka tam dziewięciu lat, więc powinien zdążyć go poznać i się z nim oswoić, nawet pomimo jego niezwykłości.

Cały komiks jest utrzymany w ciemnej, mrocznej tonacji, przez co wręcz można poczuć niepokojącą aurę Ciemnego Lasu, pełnego niebezpieczeństw i groźnych istot. Podobnie ma się rzecz z tytułowym Domem ze Szkła, który od pierwszych chwil budzi niepokój i grozę, a Geralt nieustannie pozostaje w gotowości na atak. Nawet jeśli pojawia się światło lampy, czy pochodni, to nie rozprasza ono mroku całkowicie, w kątach wciąż pozostaje niezgłębiona ciemność. Tytułowy Dom ze szkła został całkiem dobrze przedstawiony, choć mógłby mieć więcej tajemniczych pomieszczeń, ukrytych pułapek, a nie tyle sal zastawionych jedzeniem. Z tego względu mroczny klimat i poczucie niebezpieczeństwa ulega chwilami zatraceniu i znika gdzieś wrażenie, że za kolejnym drzwiami może czaić się coś złego. Natomiast w kwestii rysunków, to nie mam większych zastrzeżeń, oprócz jednego - dość często brakuje im szczegółów i są narysowane prosto, z minimalną ilością detali (np. bez twarzy), co potrafi odebrać urok całej historii.

Dom ze szkła jest pierwszym z serii komiksów, w których bohaterem jest Wiedźmin Geralt. Ciekawa historia utrzymana w klimatach horroru, choć nie obyło się bez drobnych mankamentów. Niemniej jednak z chęcią sięgnę po kolejne tomy.

https://hrosskar.blogspot.com/2019/05/wiedzmin-dom-ze-szka-paul-tobin-joe.html

Już od bardzo dawna chciałem przeczytać Dom ze szkła, ale dopiero niedawno udało mi się zdobyć własny egzemplarz tego komiksu. Dotychczas miałem okazję czytać jedynie opowiadania i książki Sapkowskiego o Wiedźminie, które bardzo lubię, dlatego nie mogłem przejść obojętnie obok tego komiksu. Jego lektura nie zajmuje może jakoś dużo czasu – około godziny, może dwóch, ale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jednym z moich noworocznych postanowień było przeczytać komiks. Wcześniej jakoś się nie składało. Zawsze coś mi krzyżowało plany, nie byłam też do końca przekonana do tej formy. Ale w momencie, gdy zaczęłam tak naprawdę zastanawiać się czemu komiksów nie czytam, nie byłam w stanie podać jakiegokolwiek konkretnego powodu. 🙈 A to utwierdziło mnie w przekonaniu, że czas to zmienić. ,,Dom ze szkła" to komiksowa odsłona przygód Wiedźmina. Z pewnością lżejsza niż książki Sapkowskiego, a więc też szybka i krótka w odbiorze. Do połknięcia zdecydowanie na raz i uważam, że będzie świetną alternatywą dla fanów serii, którzy mają ochotę po raz kolejny spotkać się z Geraltem i poczuć klimat tego świata.

Tym razem Wiedźmin podczas jednej ze swojej podróży spotyka mężczyznę, którego ukochana żona zamieniła się w demona żądnego krwi (wiem, dla niektórych może to brzmieć znajomo 🤣) i nie chce opuścić ich posiadłości. Geralt i Jakub trafiają do Domu ze Szkła. Jest on miejscem niebezpiecznym, owianym tajemnicą oraz strzeżonym i zamieszkiwanym przez różne stwory.

Sama fabuła jest interesująca, jednak niezbyt porywająca. Raczej prosta, nieskomplikowana i z zakończeniem, które można przewidzieć, ale niekoniecznie. W porównaniu z kolejnymi komiksowymi odsłonami, fabularnie tom pierwszy na pewno wypada najsłabiej, choć sam w sobie nie jest zły.
Najbardziej przypadł mi do gustu klimat historii. Było zdecydowanie mrocznie, niepokojąco, a nawet troszkę strasznie, czego w zasadzie w ogóle się nie spodziewałam.
Bohaterowie również na plus - nieszablonowi i oryginalni, a Geralt jak to Geralt - zawsze w formie. 😅 Kocham jego cynizm. 💓 Natomiast jeśli chodzi o wydanie, to proszę państwa, to jest sztos. Wydawnictwo odwaliło świetną robotę. Mamy twardą oprawę, kredowy papier, a na końcu są zamieszczone projekty innych okładek i szkice koncepcyjne! 😱 Fajna kreska, chociaż moim zdaniem taka trochę specyficzna oraz super dopasowanie kolorystyczne, które idealnie oddaje mroczny klimat historii. Gratka dla fanów Wieśka. Przepięknie prezentuje się na półce, więc warto mieć! 💓

Jednym z moich noworocznych postanowień było przeczytać komiks. Wcześniej jakoś się nie składało. Zawsze coś mi krzyżowało plany, nie byłam też do końca przekonana do tej formy. Ale w momencie, gdy zaczęłam tak naprawdę zastanawiać się czemu komiksów nie czytam, nie byłam w stanie podać jakiegokolwiek konkretnego powodu. 🙈 A to utwierdziło mnie w przekonaniu, że czas to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Przyzwyczajona do kreski Polcha i jego wersji komiksowego Wiedźmina, chwyciłam za ten album z pewną dozą nieufności. Ale starczyło kilka stron, żebym się jej całkowicie pozbyła. Mroczny klimat i dość surowa kreska świetnie pasują do atmosfery wiedźminowego świata. Zachowano też czarny humor, a całą historię osnuto wokół ciekawej, spójnej opowieści.

Czegóż chcieć więcej? No, poza kolejną częścią, oczywiście ;)

Przyzwyczajona do kreski Polcha i jego wersji komiksowego Wiedźmina, chwyciłam za ten album z pewną dozą nieufności. Ale starczyło kilka stron, żebym się jej całkowicie pozbyła. Mroczny klimat i dość surowa kreska świetnie pasują do atmosfery wiedźminowego świata. Zachowano też czarny humor, a całą historię osnuto wokół ciekawej, spójnej opowieści.

Czegóż chcieć więcej?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to