Po książce spodziewałam się zakresu treści adekwatnego do tego, co zapowiada tytuł. Tymczasem połowa tej pozycji to - nie wiadomo czemu - opis kilkudziesięciu imion Matki Bożej. Jak autor podaje, jedynym motywem do jego zamieszczenia jest to, że pośrednictwo Maryi jest kluczowym elementem uświęcenia człowieka. Tylko czy to wystarczające uzasadnienie, by pisać nie na temat? Sięgnęłam po tę książkę w momencie, kiedy potrzebowałam skonfrontować to, co się dzieje w moim życiu z prawami duchowymi. A tu figa z makiem. Czytając opisy imion Maryi, myślałam, że szlag jasny mnie trafi.

Ale jakoś nic mnie nie trafiło, jak również nic z tej suchej wiedzy nie poruszyło mojego serca. No cóż, może za dużo się spodziewałam po książce wydanej przez karmelitów. Potem nastąpiły przykrótkie rozdzialiki do rzeczy. Jednak autor nakreśla prawa duchowego wzrastania, jakby chciał, a nie mógł. Poza tym ilość cytatów z Pisma Świętego i słynnych karmelitów przeważa ilościowo nad passusami autorskimi. O treści nie wspomnę. Jasne, że cytowane pisma to baza i wskazane jest, by się do niej odwoływać. Jednak są autorzy, którzy cytują po to, by wnieść coś od siebie. Są też i tacy, którzy zlepiają cytaty i w ten sposób piszą "swoją" książkę.

Mam wrażenie, że otrzymałam minimum pomocy duchowej. I oby to było tylko moje subiektywne wrażenie, efekt przemęczenia i stresu minionych dni.

Po książce spodziewałam się zakresu treści adekwatnego do tego, co zapowiada tytuł. Tymczasem połowa tej pozycji to - nie wiadomo czemu - opis kilkudziesięciu imion Matki Bożej. Jak autor podaje, jedynym motywem do jego zamieszczenia jest to, że pośrednictwo Maryi jest kluczowym elementem uświęcenia człowieka. Tylko czy to wystarczające uzasadnienie, by pisać nie na temat?...