"Dziennik Bridget Jones" ... Z czym może się kojarzyć? Czy tylko z książką? Otóż nie, gdyż na podstawie tej książki powstał znany zapewne niektórym osobom serial cieszący się pewnym zainteresowaniem jednakże jak dotąd nie słyszałam ani o serialu ani o książce, więc postanowiłam nadrobić zaległości. Sięgnęłam po tę książkę bez szczególnego zainteresowania... Czy "Dziennik Bridget Jones" jest książką wartą uwagi? Czy okaże się interesująca bądź zabawna? A może ... po prostu zabawna?

"Dziennik Bridget Jones", jak sam tytuł książki wskazuje, dotyczy zapisków i przeróżnych perypetii młodej trzydziestoletniej kobiety, która nazywa się właśnie Bridget Jones. Kobieta opisuje w swoim dzienniku zwyczajne codzienne życie - począwszy od kłótni z matką aż po różnorodne relacje z przyjaciółmi czy też innymi osobami. W "Dzienniku" nie może zabraknąć też wzmianki o postanowieniach dotyczących między innymi rzuceniu nałogów choćby takich jak alkohol czy papierosy. "Dziennik Bridget Jones" może wydawać się zabawnym zapiskiem z życia codziennego tytułowej bohaterki, która mimo iż jest dorosłą kobietą to może wciąż wydawać się takim "dużym dzieckiem". Jednakże "Dziennik Bridget Jones" nie jest jedyną powieścią autorstwa zagranicznej pisarki Helen Fielding a jedynie wstępem do cyklu o Bridget Jones.,

Bridget Jones - trzydziestoletnia kobieta po przejściach wdaje się w przeróżne relacje z przeróżnymi osobami - a t o z przyjaciółmi a to z pewnym mężczyzną, w którym jest zauroczona. Nie jest jednak kobietą idealną, ma swoje wady ( nałogi ) i zalety ( własne zasady ),miewa własne humory ( lub nie ) i w niektórych kwestiach ma odmienne zdanie ( nie tylko ) od matki; nie szuka na siłę partnera co nie uchodzi uwadze matki.

"Dziennik Bridget Jones" zalicza się do powieści lekkich i zabawnych, choć nie dla wszystkich może być tak samo lekka czy zabawna. Codzienne życie Bridget Jones wydaje się być taką "karykaturą" zwykłego życia, takim prześmiewczym spojrzeniem na życie przeciętnej kobiety... Muszę jednak przyznać, iż książka ta nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia i z pewnością nie zapamiętam jej na długo. Powieść wydaje się całkiem przeciętna z kilku powodów. Jednym z nich jest opis zwyczajnego życia, który nie wydaje się zbyt zabawny ani zbyt interesujący a sami bohaterowie nie są zbyt wyraziści - zarówno ich zachowania jak i dialogi nie są zbyt przekonywujące. Niestety nie ma w tej powieści zbyt wiele zalet a szkoda, ponieważ nie spodziewałam się tak przeciętnej książki. Książkę przeczytałam w kilka dni i niewiele z niej zapamiętałam.

Uważam, że jest to pozycja zdecydowanie dla wielbicieli takich książek. Mimo iż książka nie przypadła mi do gustu to całkiem możliwe iż ktoś może odebrać tę książkę całkiem inaczej. W każdym razie nie polecam jej osobom wymagającym.

Cała opinia książki na stronie:
https://moichksiazekswiat.pl/dziennik-bridget-jones

"Dziennik Bridget Jones" ... Z czym może się kojarzyć? Czy tylko z książką? Otóż nie, gdyż na podstawie tej książki powstał znany zapewne niektórym osobom serial cieszący się pewnym zainteresowaniem jednakże jak dotąd nie słyszałam ani o serialu ani o książce, więc postanowiłam nadrobić zaległości. Sięgnęłam po tę książkę bez szczególnego zainteresowania... Czy...

To pierwszy raz gdy zawiodła mnie książka i ekranizacja okazała się lepsza :/ Mimo mojej wielkiej sympatii do filmu, książka niesamowicie mi się dłużyła albo wydawała mi się mniej barwna niż film. Wydała mi się mocno płytka. Szukałam emocji i wrażeń i ich nie znalazłam 🥲

To pierwszy raz gdy zawiodła mnie książka i ekranizacja okazała się lepsza :/ Mimo mojej wielkiej sympatii do filmu, książka niesamowicie mi się dłużyła albo wydawała mi się mniej barwna niż film. Wydała mi się mocno płytka. Szukałam emocji i wrażeń i ich nie znalazłam 🥲

Jestem zaskoczona, że można stworzyć świetny i zabawny film na podstawie tak słabej książki.
Rzadko się zdarza, żeby film był lepszy od książki, ale według mnie w tym przypadku, tak jest.

Jestem zaskoczona, że można stworzyć świetny i zabawny film na podstawie tak słabej książki.
Rzadko się zdarza, żeby film był lepszy od książki, ale według mnie w tym przypadku, tak jest.

Ekranizację Dziennika oglądałem dawno temu, ale pamiętam, że całkiem dobrze się bawiłem! Nie mogę tego do końca powiedzieć o książce... Na dłuższą metę, Bridget jest męcząca i zdecydowanie zbyt przewidywalna! Momentami dzieją się rzeczy zabawne, ale mimo tego, że wiedziałem na co się piszę, wybierając tę książkę, liczyłem na więcej frajdy z czytania! Poziom infantylności niektórych myśli i działań jest zdecydowanie zbyt wysoki ;) i dlatego dość trudno się to chwilami czytało. Forma dziennika ze stałymi punktami dotyczącymi wagi, kalorii, czy ilości wypalonych papierosów - fajna. Strój króliczka zarówno tutaj, jak i w filmie, to najbardziej chyba zabawny i charakterystyczny moment - wywołuje uśmiech na twarzy! I, mimo wszystko, z takim akcentem odkładam książkę na półkę :)

Ekranizację Dziennika oglądałem dawno temu, ale pamiętam, że całkiem dobrze się bawiłem! Nie mogę tego do końca powiedzieć o książce... Na dłuższą metę, Bridget jest męcząca i zdecydowanie zbyt przewidywalna! Momentami dzieją się rzeczy zabawne, ale mimo tego, że wiedziałem na co się piszę, wybierając tę książkę, liczyłem na więcej frajdy z czytania! Poziom infantylności...

„Dziennik Bridget Jones” jest niesamowicie zabawny w swojej naiwności, czy raczej- wciąż śmieszny. Paradoksalnie dalej rozśmiesza nas do łez postać niezamężne kobiety po trzydziestce, jej dylematy i obsesje, z którymi z jednej strony chcemy skończyć, bo są obiektywnie infantylne i chorobliwe, a z drugiej strony czytamy i i myślimy sobie czasami: „Bridget, też tak czasem myślę!”. Prawdę mówiąc, bawiłam się przy niej fantastycznie. Niby książka trochę nieaktualna, a jednak taka zrozumiała w swoim humorze…

„Dziennik Bridget Jones” jest niesamowicie zabawny w swojej naiwności, czy raczej- wciąż śmieszny. Paradoksalnie dalej rozśmiesza nas do łez postać niezamężne kobiety po trzydziestce, jej dylematy i obsesje, z którymi z jednej strony chcemy skończyć, bo są obiektywnie infantylne i chorobliwe, a z drugiej strony czytamy i i myślimy sobie czasami: „Bridget, też tak czasem...

Szybko się czytało, choć film bardziej mi się podobał.

Szybko się czytało, choć film bardziej mi się podobał.

Antyfeministyczny manifest feministki? Świadomy bezradny patofeminizm czy feminizm lat 90 ubiegłego stulecia?
Nie wiem, jak konkretnie określić ten rodzaj literatury, lekki jak mini kokardki na kobiecych majtkach, nie mający podtekstów, tylko najprościej narzuca myśli zwyczajnej kobiety-samotniczki. Zostałam wychowana na monologach Carry Bradshow, Bridget Jones, cosmopolitanie i kulturze wiecznego odchudzania, wmawiając sobie że jest to przykład zachowania dobrej dorosłej kobiety. Tych, którzy powiedzą, że jest to nurt wczesnego współczesnego feminizmu, niech odnajdą powstałe z grobu Simone de Beauvoir czy Sylvia Plath. Ostra krytyka jest uzasadniona, jeśli karmiono całe pokolenie kulturą "chcianej kobiety". Z drugiej strony, wśród absurdalnych liczb pomiarowych są przebłyski świadomości Bridget, która stanowczo odrzuci "emocjonalnego popaprańca", uzasadniając dla nas, czytelników, każde obrzydliwe zachowanie dowolnego bohatera powieści bo jednak girlhood is a spectrum.
5 za herstory.

Antyfeministyczny manifest feministki? Świadomy bezradny patofeminizm czy feminizm lat 90 ubiegłego stulecia?
Nie wiem, jak konkretnie określić ten rodzaj literatury, lekki jak mini kokardki na kobiecych majtkach, nie mający podtekstów, tylko najprościej narzuca myśli zwyczajnej kobiety-samotniczki. Zostałam wychowana na monologach Carry Bradshow, Bridget Jones,...

Na jeden wieczór i trzy uśmiechy.

Na jeden wieczór i trzy uśmiechy.

Filmu nie widziałem - podszedłem z czystą głową.

Jest to zapis "dorosłego dziecka", trzydziestoletniej kobiety, której - bez złośliwości - tyka zegar (sama to wspomina, a po teście ciążowym wręcz w jednej sekundzie przewartościowuje, choć na chwilę, swoje życie). Rezolutna nastolatka w ciele dorosłej kobiety próbuje odnaleźć miłość bojąc się, że może być już za późno; mijają się jednak, mijają siebie, raz ona wybrzydza, innym razem to ją traktują obcesowo. Mimo wszystko jest to całkiem ciepła historia, słodko-gorzka, a głównej bohaterki nie da się nie lubić.

Filmu nie widziałem - podszedłem z czystą głową.

Jest to zapis "dorosłego dziecka", trzydziestoletniej kobiety, której - bez złośliwości - tyka zegar (sama to wspomina, a po teście ciążowym wręcz w jednej sekundzie przewartościowuje, choć na chwilę, swoje życie). Rezolutna nastolatka w ciele dorosłej kobiety próbuje odnaleźć miłość bojąc się, że może być już za późno;...

Ciągle zabawna:)

Ciągle zabawna:)