Harry Potter w tłumaczeniu Andrzeja Polkowskiego. Cała seria. Moim zdaniem doskonały przykład trafionego użycia błędów językowych w wypowiedziach Hagrida. Dodatkowo z umiarem i humorem!

Harry Potter w tłumaczeniu Andrzeja Polkowskiego. Cała seria. Moim zdaniem doskonały przykład trafionego użycia błędów językowych w wypowiedziach Hagrida. Dodatkowo z umiarem i humorem!

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Mnie strasznie rażą w książkach Anny Kańtoch często wypowiadane retardacje "w każdym bądź razie" które są formą błędną, niepotrzebnym zlepieniem "bądź co bądź" i "w każdym razie"

Mnie strasznie rażą w książkach Anny Kańtoch często wypowiadane retardacje "w każdym bądź razie" które są formą błędną, niepotrzebnym zlepieniem "bądź co bądź" i "w każdym razie"

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Najtrudniej w książce uwierzyć bohaterowi, który mówi z błędami ortograficznymi...
A w książce mówionej nie wierzę ani bohaterowi, ani autorowi, jeśli aktor-lektor źle akcentuje słowa. Zwłaszcza, gdy błędy słychać w toku narracji, nie w dialogach. Ostatnio zdarza się to coraz częściej. Dobry warsztat, w sensie znajomości poprawnej wymowy, akcentowania itp., mają już tylko aktorzy dobrze powyżej pięćdziesiątki...

Najtrudniej w książce uwierzyć bohaterowi, który mówi z błędami ortograficznymi...
A w książce mówionej nie wierzę ani bohaterowi, ani autorowi, jeśli aktor-lektor źle akcentuje słowa. Zwłaszcza, gdy błędy słychać w toku narracji, nie w dialogach. Ostatnio zdarza się to coraz częściej. Dobry warsztat, w sensie znajomości poprawnej wymowy, akcentowania itp., mają już tylko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Problem z retardacją polega głównie na tym, że ciężko się to czyta. I nie wynika to z tego, że książka należy do tych mądrzejszych. A żaden pisarz nie chce, żeby jego książka była uciążliwa dla czytelnika. Łatwo też znienawidzić bohatera, który popełnia karygodne błędy. Ja bym raczej nie przebrnął przez taką lekturę, chociaż rzadko zdarza mi się sięgać po książki, gdzie występuje kwiat polskiej ortalionowej młodzieży czy podobni.

Problem z retardacją polega głównie na tym, że ciężko się to czyta. I nie wynika to z tego, że książka należy do tych mądrzejszych. A żaden pisarz nie chce, żeby jego książka była uciążliwa dla czytelnika. Łatwo też znienawidzić bohatera, który popełnia karygodne błędy. Ja bym raczej nie przebrnął przez taką lekturę, chociaż rzadko zdarza mi się sięgać po książki, gdzie...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Zbyt „literacko wygładzone” dialogi są sztuczne. Wolę te bardziej realistyczne, bo coraz częściej czytając zatrzymuję się przy dialogach i myślę: „Hej, nikt tak przecież nie mówi!”
Nie jest łatwo napisać dobry dialog. Moje są zawsze za długie.

Zbyt „literacko wygładzone” dialogi są sztuczne. Wolę te bardziej realistyczne, bo coraz częściej czytając zatrzymuję się przy dialogach i myślę: „Hej, nikt tak przecież nie mówi!”
Nie jest łatwo napisać dobry dialog. Moje są zawsze za długie.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ostatnio 80% Polaków wtrąca do wypowiedzi bezsensowne "tak", wypowiadane w dodatku bez żadnej intonacji. Coś w rodzaju: "No wie pani, mówiłam mu, że nie można tu wchodzić, tak, ale on mnie nie posłuchał. To po prostu jakiś burak, tak."

Ostatnio 80% Polaków wtrąca do wypowiedzi bezsensowne "tak", wypowiadane w dodatku bez żadnej intonacji. Coś w rodzaju: "No wie pani, mówiłam mu, że nie można tu wchodzić, tak, ale on mnie nie posłuchał. To po prostu jakiś burak, tak."

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wyśmienity artykuł. Mam nadzieje że pan Remigiusz się ustosunkuje w swoim kursie do tezy autora, pomimo wykładu o dialogach ale jednak nie uwzględniając napięć na linii autentyzm – językowa norma.

Wyśmienity artykuł. Mam nadzieje że pan Remigiusz się ustosunkuje w swoim kursie do tezy autora, pomimo wykładu o dialogach ale jednak nie uwzględniając napięć na linii autentyzm – językowa norma.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ostatnimi czasy więcej słucham książek niż czytam. I czasami słuchając w dobrej interpretacji dialogów z jednej strony dobrze oceniam dialog, bo faktycznie pisany "językiem mówionym" a z drugiej strony zdaję sobie sprawę, że gdybym to czytała, to by mnie irytowało. Bo to, co toleruję w mowie, to już na piśmie niekoniecznie. Nie wykluczam więc, że bardzo poprawne literacko dialogi w wersji audio książki też by mnie irytowały. Uznałabym je za nazbyt sztuczne.
"Wojnę polsko-ruską..." Masłowskiej słuchałam. Przeczytać nie dałabym rady. Za to interpretacja była taka, że miałam wrażenie, że chodzi wszędzie za mną taki dres i opowiada co mu się ostatnio przydarzyło.
Jeżeli jednak jakiś błąd językowy, choćby niewłaściwe użycie słowa "bynajmniej" jest charakterystyczny dla jednego, konkretnego bohatera, to docenię, że autor różnicuje bohaterów. Wówczas to bohater będzie mi działał na nerwy, nie autor ;-)

Ostatnimi czasy więcej słucham książek niż czytam. I czasami słuchając w dobrej interpretacji dialogów z jednej strony dobrze oceniam dialog, bo faktycznie pisany "językiem mówionym" a z drugiej strony zdaję sobie sprawę, że gdybym to czytała, to by mnie irytowało. Bo to, co toleruję w mowie, to już na piśmie niekoniecznie. Nie wykluczam więc, że bardzo poprawne literacko...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najpełniejszą definicję retardacji można znajdywać w "Tajnym agencie" Conrada. Oczywiście, tylko nieoficjalnie i na własny użytek.

Najpełniejszą definicję retardacji można znajdywać w "Tajnym agencie" Conrada. Oczywiście, tylko nieoficjalnie i na własny użytek.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Fenomenalny tekst! A przy okazji dowiedziałem się, o czym będzie następny odcinek kursu pisania. ;)

Fenomenalny tekst! A przy okazji dowiedziałem się, o czym będzie następny odcinek kursu pisania. ;)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post