jestem z Lubelszczyzny [nick zwodniczy, oszukańczy] i całe życie zastanawiałam się, dlaczego word podkreśla mi słowo 'któro', aż poszłam do liceum i dowiedziałam, że słowo ów nie egzystuje w słownikach i świadomości powszechnej. Do dziś nie mogę się przestawić i w pierwszym odruchu mówię i piszę 'któro dziecko/zdjęcie' itp. 'które dziecko' jakoś mi nie gra... ;) Mimo wszystko u nas naleciałości jest mało i muszę przyznać, że niektóre wyrażenia w gwarach są kosmiczne i nie idzie zrozumieć przy pierwszym kontakcie. Chyba czułabym się dziwnie czytając po śląsku czy kaszubsku i zdecydowanie potrzebowałabym słownika ;) Ale to jak ze staropolszczyzną w takich chociażby 'Krzyżakach', po 100 stronach męczarni przywykasz i nieświadomie zaczynasz operować tym językiem. Do wszystkiego się człowiek przyzwyczai. Jednak 'na dworzu' w reklamie vanish'a to dla mnie trochę za dużo...

jestem z Lubelszczyzny [nick zwodniczy, oszukańczy] i całe życie zastanawiałam się, dlaczego word podkreśla mi słowo 'któro', aż poszłam do liceum i dowiedziałam, że słowo ów nie egzystuje w słownikach i świadomości powszechnej. Do dziś nie mogę się przestawić i w pierwszym odruchu mówię i piszę 'któro dziecko/zdjęcie' itp. 'które dziecko' jakoś mi nie gra... ;) Mimo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Mam wrażenie, że wspomniani w tekście redaktorzy warszawscy nie zawsze trzymają się ogólnopolskich norm. Gdyby tak wszyscy się pilnowali, to nie byłoby w książkach bujawek a huśtawki i dzieci by były huśtane przez rodziców a nie przez nich bujane.

Mam wrażenie, że wspomniani w tekście redaktorzy warszawscy nie zawsze trzymają się ogólnopolskich norm. Gdyby tak wszyscy się pilnowali, to nie byłoby w książkach bujawek a huśtawki i dzieci by były huśtane przez rodziców a nie przez nich bujane.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Naszym ulubionym zajęciem ze znajomymi ze studiów były dyskusje na temat słów z różnych regionów. U mnie w Kaliszu od dziecka wiedziałam, że pyza to takie coś z lekkiego ciasta w kształcie bułki, co podgrzewa się na parze. Natomiast dla koleżanki spod Łodzi jest to coś na kształt "moich" knedli (ciasto ziemniaczane z nadzieniem - u mnie słodkim) z mięsnym nadzieniem (o ile dobrze pamiętam). A zamiast o drożdżówkę z serem pytała w piekarni o bułkę z serem.

A studia kończyłam w Poznaniu i przez 6 lat jedyne, co przyjęłam to oczywiście "tej", tak jak autor tekstu. :) Chyba po prostu uważam, że skoro nie jestem z Poznania, to nie wypada mi używać cudzej gwary. :)

Naszym ulubionym zajęciem ze znajomymi ze studiów były dyskusje na temat słów z różnych regionów. U mnie w Kaliszu od dziecka wiedziałam, że pyza to takie coś z lekkiego ciasta w kształcie bułki, co podgrzewa się na parze. Natomiast dla koleżanki spod Łodzi jest to coś na kształt "moich" knedli (ciasto ziemniaczane z nadzieniem - u mnie słodkim) z mięsnym nadzieniem (o ile...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U nas (świętokrzyskie) wychodzi się na dwór i każde wyjście "na pole", może nie tyle drażni, co brzmi dziwnie. Nagminnie stosuje się także (zwłaszcza osoby starsze) zamianę końcówki "cie" na "ta" np. pójdzieta, weźmieta. Poza tym, mieszkańcy Kielc i okolic często używają formy "wykąpe", "złape", zamiast "wykąpię", "złapię", do której, pomimo iż kilka dobrych lat mieszkam w Kielcach, nadal nie mogę się przyzwyczaić.

U nas (świętokrzyskie) wychodzi się na dwór i każde wyjście "na pole", może nie tyle drażni, co brzmi dziwnie. Nagminnie stosuje się także (zwłaszcza osoby starsze) zamianę końcówki "cie" na "ta" np. pójdzieta, weźmieta. Poza tym, mieszkańcy Kielc i okolic często używają formy "wykąpe", "złape", zamiast "wykąpię", "złapię", do której, pomimo iż kilka dobrych lat mieszkam w...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Moja cała rodzina wywodzi się z Kujawsko-Pomorskiego, ale od trzech pokoleń mieszka na Kaszubach, więc w domu różne mieszanki językowe się pojawiały, ale że w Poznaniu -że nie znają to dla mnie nie do pojęcia :D

Moja cała rodzina wywodzi się z Kujawsko-Pomorskiego, ale od trzech pokoleń mieszka na Kaszubach, więc w domu różne mieszanki językowe się pojawiały, ale że w Poznaniu -że nie znają to dla mnie nie do pojęcia :D

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Jako żona Poznaniaka z regionalizmami wielkopolskimi stykam się dość często. I o ile niektóre mi nie przeszkadzają, o tyle inne doprowadzają do wręcz białej gorączki, zwłaszcza w wykonaniu teściowej ;-)
Większość "poznańskich" powiedzonek śmieszy mnie nielogicznością, no bo jak można "kulać" kostką (w grze) czy poczekać ZA kimś (zwłaszcza, gdy widzę go przed sobą :D) ? Albo idą "po kolankach" lub wożą w "wóziczku". W ogóle zdrabniają dużo, i to już przyprawia o zgrzyt zębów. Najgorsze jest zdrabnianie przez przedłużanie, zwłaszcza w przypadku imion - Tomeczek zamiast Tomek, Szymonek zamiast Szymek, Adasiek zamiast Adaś... Ale "ubieranie bucików" traktuję jako błąd, nie regionalizm, i tu nie popuszczę.
Inną drażniącą mnie przypadłością jest gubienie miękkiej końcówki (oni idO, dzwoniO), ale to chyba nie regionalizm, tylko nawyk :(

Jako żona Poznaniaka z regionalizmami wielkopolskimi stykam się dość często. I o ile niektóre mi nie przeszkadzają, o tyle inne doprowadzają do wręcz białej gorączki, zwłaszcza w wykonaniu teściowej ;-)
Większość "poznańskich" powiedzonek śmieszy mnie nielogicznością, no bo jak można "kulać" kostką (w grze) czy poczekać ZA kimś (zwłaszcza, gdy widzę go przed sobą :D) ? Albo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Kiedyś bardzo mnie bawiło "chodzenie na nogach", ale po latach mieszkania w Krakowie sama zaczęłam na nich chodzić! Partykuła "-że" także mnie urzekła swoją mocą, za to do "ubierania butów" nie przyzwyczaję się nigdy - no bo w co ja je niby mam ubierać? Nie lubię też, gdy ktoś mi każe coś "przeglądnąć" albo wręcz "oglądnąć". Za to bardzo przepadam za "turlikaniem się".
Ogólnie jestem wielką fanką regionalizmów, lubię je wychwytywać i ich używać, najpierw niby dla żartu, a potem nagle budzę się na polu ;)
A przeprowadzka do innego miasta pozwala nie tylko poznać nowe, ale też zwrócić uwagę na własne językowe dziwactwa wyniesione z rodzinnych stron. I odkrywać, że ktoś nie wie, co to są ciapy albo przejazdówka. :)

Kiedyś bardzo mnie bawiło "chodzenie na nogach", ale po latach mieszkania w Krakowie sama zaczęłam na nich chodzić! Partykuła "-że" także mnie urzekła swoją mocą, za to do "ubierania butów" nie przyzwyczaję się nigdy - no bo w co ja je niby mam ubierać? Nie lubię też, gdy ktoś mi każe coś "przeglądnąć" albo wręcz "oglądnąć". Za to bardzo przepadam za "turlikaniem się".
...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Regionalizmy mają swój urok, nie powinno się ich wypierać:)
To tyle. Idę na dwór:) oglądać księżyc...

Regionalizmy mają swój urok, nie powinno się ich wypierać:)
To tyle. Idę na dwór:) oglądać księżyc...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Wychodzić na pole, czy wychodzić na dwór? To chyba odwieczny "problem" ;) u nas w Małopolsce oczywiście wychodzimy na pole i każde inne stwierdzenie jest co najmniej dziwne- od razu wiadomo, że ktoś, kto mówi: "idę na dwór" nie pochodzi stąd i tyle. Razi mnie natomiast kiedy "tutejsi" mówią: "idę na dwór"- bo wyczuwam w tym coś nienaturalnego, wręcz zaprzeczanie swojego pochodzenia. Może jestem dziwna, ale tak to odbieram. Ogólnie rażą mnie każde próby "tuszowania" swojego regionalnego akcentu itp. To już wolę jak ktoś mówi gwarą niż na siłę nieporadnie posługuje się polszczyzną! Jest jedno słowo, które razi mnie i to bardzo, używane w Małopolsce: "lubiałem"- no nie mogę tego zdzierżyć! ;)

Wychodzić na pole, czy wychodzić na dwór? To chyba odwieczny "problem" ;) u nas w Małopolsce oczywiście wychodzimy na pole i każde inne stwierdzenie jest co najmniej dziwne- od razu wiadomo, że ktoś, kto mówi: "idę na dwór" nie pochodzi stąd i tyle. Razi mnie natomiast kiedy "tutejsi" mówią: "idę na dwór"- bo wyczuwam w tym coś nienaturalnego, wręcz zaprzeczanie swojego...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Uważam, że jeśli ktoś zabiera głos w skali ogólnopolskiej, powinien wykazać się elementarnym "słuchem językowym". Ktoś taki od dzieciństwa słyszał wprawdzie swoją babcię, dziadka i rodziców, ale także czytał chyba ogólnopolskie gazety, książki, oglądał publiczną telewizję. Tam regionalizmów brak, co powinno chyba dać do myślenia (usłyszenia?). Np. Ignacy Karpowicz pochodzi z Białegostoku (tak jak ja), ale chyba nie chcielibyśmy, żeby w jego powieściach zamiast "zasypiać" funkcjonowało "zasynać", a "puszka" byla nazywana "banerką"? Zwłaszcza gdy bohaterowie wywodziliby się nie z Podlasia, ale np. z Mazowsza. Co więcej, uważam, że poprawność językowa jest naszą wizytówką co najmniej w takim samym stopniu jak mały kartonik z naszymi danymi. Dlatego warto coś "wziąć" zamiast "wziąźć", "kupować" zamiast "kupywać", "rozumieć" zamiast "jakby rozumieć", a w rezultacie lepiej załatwić "tę sprawę" - niż "tą".

Uważam, że jeśli ktoś zabiera głos w skali ogólnopolskiej, powinien wykazać się elementarnym "słuchem językowym". Ktoś taki od dzieciństwa słyszał wprawdzie swoją babcię, dziadka i rodziców, ale także czytał chyba ogólnopolskie gazety, książki, oglądał publiczną telewizję. Tam regionalizmów brak, co powinno chyba dać do myślenia (usłyszenia?). Np. Ignacy Karpowicz pochodzi...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej