W minionym roku czytało mi się ciężej, nie tylko ze względu na pandemię, ale i z uwagi na naszą polską rzeczywistość. Dała mi w kość emocjonalność. Pierwszy raz odłożyłam na później niektóre książki. Z różnych powodów nie miałam na nie ochoty, przy jednej po prostu przerwałam czytanie. Za dużo analogi do tego co się u nas działo.
Nie szukałam literatury ambitnej, rozwijającej. Sięgałam po lżejszą. Dość często wracałam też do książek już przeczytanych, nawet tylko do ich fragmentów, których lektura sprawiała mi wcześniej przyjemność. W ubiegłorocznym wyzwaniu na czytanie uwzględniłam tylko pierwszy raz czytane przeze mnie książki. Do moich, wydawałoby się realnych założeń - 26 - zabrakło mi dwóch, ale nie czytałam nic na siłę. I zdarzały mi długie przerwy.
Jak co roku starałam się też poznać nowych, jedynie dla mnie, autorów. Tylko jeden wzbudził moje zainteresowanie. Chętnie do niego sięgnę w tym roku, jako właściciel kolejnej książki. Do pozostałych nic mnie na razie nie przyciąga, co nie oznacza, że tym razem nie wypożyczę czegoś z ich dorobku w bibliotece. O ile nie będzie to jakiś „niemowlak - bestseller”.
W tym roku, pierwszy raz w moim życiu, trafiłam też na książkę, której fenomenu językowego - zachwytu tak wielu czytelników nad plastycznością i pięknem słów - nie rozumiem. Bo dla mnie nie ma tam językowego piękna. Jest nużąca mantra. I nie wiem z czego to wynika: mojego wieku, potrzeb czytelniczych, postawienia na głowie mojego trybu życia, sposobu narracji, czy nawet tego, że sama ostatnio też piszę? Nie mam pojęcia. Może to nawet jakaś wypadkowa tego wszystkiego?
Rok 2020 nie wpłynął dodatnio na ilość przeczytanych przeze mnie książek. I nie pozwolił mi też na ukończenie mojej. Zmęczył mnie umysłowo.

W minionym roku czytało mi się ciężej, nie tylko ze względu na pandemię, ale i z uwagi na naszą polską rzeczywistość. Dała mi w kość emocjonalność. Pierwszy raz odłożyłam na później niektóre książki. Z różnych powodów nie miałam na nie ochoty, przy jednej po prostu przerwałam czytanie. Za dużo analogi do tego co się u nas działo.
Nie szukałam literatury ambitnej,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Ja pracuję zdalnie od marca zeszłego roku, ale wcale nie czytam więcej. To prawda, że pozornie przybyło czasu zaoszczędzonego na przemieszczaniu się dom-praca-dom i związanych z tym przygotowaniach, ale odkryłam, ze trudniej "odkleić się" od laptopa, więc pracuję dłużej. Ponadto dom, od lat zaniedbywany ciągłą nieobecnością ,teraz na wyciągnięcie ręki, generuje mnóstwo pomysłów na inne niż czytanie zajęcia.... Rzeczywiście zauważyłam, że wolę teraz lżejsze tematy, lekturę bardziej wymagających książek odkładam na łatwiejsze czasy.

Ja pracuję zdalnie od marca zeszłego roku, ale wcale nie czytam więcej. To prawda, że pozornie przybyło czasu zaoszczędzonego na przemieszczaniu się dom-praca-dom i związanych z tym przygotowaniach, ale odkryłam, ze trudniej "odkleić się" od laptopa, więc pracuję dłużej. Ponadto dom, od lat zaniedbywany ciągłą nieobecnością ,teraz na wyciągnięcie ręki, generuje mnóstwo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Na szczęście mam pracę którą pozwala mi dużo czytać. Przez pandemie musiałam przedłużać kontrakty zagranicą przez co nie miałam tak dużego dostępu do polskich książek ( e-booków nie lubię, a w ostatniej walizce miałam ponad 40 książek), dlatego zaczęłam pierwszy raz w życiu słuchać audiobooków...

Na szczęście mam pracę którą pozwala mi dużo czytać. Przez pandemie musiałam przedłużać kontrakty zagranicą przez co nie miałam tak dużego dostępu do polskich książek ( e-booków nie lubię, a w ostatniej walizce miałam ponad 40 książek), dlatego zaczęłam pierwszy raz w życiu słuchać audiobooków...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Praca zdalna również i mnie ominęła. Wolnego czasu niestety mam mało. W dodatku mąż z racji zawodu jaki wykonuje jest teraz prawie cały czas w domu. A jak w domu facet, to więcej zamieszania, harmider i hałas,co nie sprzyja czytaniu :) :)

Praca zdalna również i mnie ominęła. Wolnego czasu niestety mam mało. W dodatku mąż z racji zawodu jaki wykonuje jest teraz prawie cały czas w domu. A jak w domu facet, to więcej zamieszania, harmider i hałas,co nie sprzyja czytaniu :) :)

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Osobiście, czytam to co czytałam dotychczas. W moim życiu wewnętrznym i czytelniczym pandemia nic nie zmieniła, i nie doszukuję się również tych zmian, żeby wpasować się w ogólny trend "jak pandemia zmieniła moje życie". Nadal uwielbiam „literaturę wariatów” - filozoficzną, często depresyjną, autobiograficzną, skłaniającą, myślącą, wrażliwą (Walser, Hesse, Marai, Kafka, Blecher, Krzysztoń, Hrabal; choć powiecie, że gdzie on do tego zestawu z tym swoim niepozornym opowiadaniem „gadaniem”).Od lat sięgam raz po raz po Singera Isaaca i w ogóle po literaturę pisarzy żydowskich, bo nigdy nie zawodzą. Nieustannie czytam też sporo dobrej literatury amerykańskiej. Steinbeck, McCarthy. Szukam DOBRYCH książek na każdej półce, bo na każdej mniej lub więcej takich znajdziemy; często muszę je już niestety kupować nie w księgarni, a w internecie, bo nakłady są wyczerpane od lat. Kryminały nigdy nie były moimi ulubionymi, zwłaszcza nie staną się nimi modne ostatnio polskie pozycje, bo to jedynie grafomania i naśladownictwo Skandynawii; (ale kto lubi ten lubi i ok). Kiedy miałam 20 lat lubiłam Agathę Christie. W moje życie kryminały nic nie wnoszą po prostu, są z reguły kiepsko napisane. Ew lubię obejrzeć film z tego gatunku. Literatura podróżnicza – wspomnieniowa, literatura faktu. Książki, dzienniki dawnych podróżników, odkrywców, wędrowców, łazęgów. (London, Bowles, Wilk Mariusz, Krygowski...).
Czy czytam więcej? Nie, czytam dokładnie tyle samo ile wcześniej i to samo co wcześniej, nie rozumiem dlaczego miałabym zmieniać nawyki czytelnicze tylko dlatego, że szaleje wirus. Staram się nadal czytać jak najwięcej, bo bez książek nie wyobrażam sobie świata. Dodam, że czytam tylko wersje papierowe. Chyba nigdy nie przekonam się do elektronicznych (choć nigdy nie mów nigdy), ale dla mnie e-booki są jak jedzenie, smakowanie, wąchanie czegoś kiedy jesteśmy zarażeni covidem 19. Treść przyjmiemy, ale bez dodatkowych doznań i zmysłów nigdy nie będzie tak pełna. To też coś jak pigułka odżywcza, zastępująca prawdziwy posiłek. Oglądaliście film „ Equilibrium” ?
Kilka perełek z ostatnich literackich uczt to np.: „Dziki” - G. Arriaga, (!!!) „Na wschód od Edenu” - Steinbeck, (!!!) „Przeminęło z wiatrem” - M. Mitchell ( zdziwicie się, to wcale nie jest ckliwy romans), podobnie „Powrót do Howards End” - Forster. „Moby Dick” - Melville, „Dzienniki” - Anais Nin, „Powrót z gwiazd” oraz „Szpital przemienienia”- Lem. Książki Larsa Saabye Christiensena. „I inne historie” - Gospodinow, „Uciekinier przecina swój ślad” - Sandemose. Kilka z nich to grube tomiszcza więc na czas oby śnieżnej zimy z wirusem - jak znalazł. Są naprawdę dobre. Zdrowia i samych uczt czytelniczych życzę.

Osobiście, czytam to co czytałam dotychczas. W moim życiu wewnętrznym i czytelniczym pandemia nic nie zmieniła, i nie doszukuję się również tych zmian, żeby wpasować się w ogólny trend "jak pandemia zmieniła moje życie". Nadal uwielbiam „literaturę wariatów” - filozoficzną, często depresyjną, autobiograficzną, skłaniającą, myślącą, wrażliwą (Walser, Hesse, Marai, Kafka,...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Jakby mniej czytam, bo więcej pracuję.....i tylko słucham..."ciesz się, że masz pracę".....ale to, że idzie jedenasty rok jak pracuję bez urlopu (bo tych wolnych świątecznych nawet nie zaliczam do urlopu) to już nikt nie widzi, no i jakoś nigdy nie słyszałam, ciesz się, że nie masz urlopu....taki mały paradoks.... oczywiście, że się cieszę, że mam pracę, ale już niekoniecznie się cieszę, że nie mam urlopu.

Jakby mniej czytam, bo więcej pracuję.....i tylko słucham..."ciesz się, że masz pracę".....ale to, że idzie jedenasty rok jak pracuję bez urlopu (bo tych wolnych świątecznych nawet nie zaliczam do urlopu) to już nikt nie widzi, no i jakoś nigdy nie słyszałam, ciesz się, że nie masz urlopu....taki mały paradoks.... oczywiście, że się cieszę, że mam pracę, ale już...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

W roku 2020 czytałam mniej niż w poprzednich latach. Zdalnie pracowałam tylko przez dwa miesiące, wiosną. Od maja, pomimo, że jest taka możliwość, pracodawca bardzo niechętnie z niej korzysta, więc pracuję normalnie. Ale nie to było przyczyną mojego czytelniczego kryzysu. Ja po prostu nie potrafię sięgnąć po książkę, kiedy mam problemy, boję się, jestem w niekomfortowej sytuacji. Tak było zawsze. Życiowe kryzysy zabierały mi przyjemność z czytania, chęć czytania i możliwość skupienia się na książce. Epidemia, związana z permanentnym poczuciem zagrożenia i niepewnością okazała się swoistym katalizatorem niemożności czytania, bez względu na tematykę. A że rok przed epidemią, z innych względów też nie był łatwy, to czytelniczy kryzys przedłużył mi się na dwa lata. Stąd mam sporo lektur "rozgrzebanych", niedokończonych, porzuconych. Natomiast nie zauważyłam jakichkolwiek różnic, jeśli chodzi o tematykę, tu nie zmieniło się nic, nadal wybieram głównie literaturę faktu, czasami obciążającą emocjonalnie. No i oczywiście czytam przede wszystkim na czytniku. Chwile grozy przeżyłam, kiedy przez awarię sprzętu omal nie straciłam około 200 książek, w większości nieprzeczytanych. Na szczęście udało się je odzyskać. Mam nadzieję, że rok 2021 będzie w końcu spokojniejszy, a ja wrócę do czytelniczej formy.

W roku 2020 czytałam mniej niż w poprzednich latach. Zdalnie pracowałam tylko przez dwa miesiące, wiosną. Od maja, pomimo, że jest taka możliwość, pracodawca bardzo niechętnie z niej korzysta, więc pracuję normalnie. Ale nie to było przyczyną mojego czytelniczego kryzysu. Ja po prostu nie potrafię sięgnąć po książkę, kiedy mam problemy, boję się, jestem w niekomfortowej...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

A ja myślę, że praca zdalna i ograniczenie przestrzeni życiowej do kilkudziesięciu metrów mogło niektórych przytłoczyć. Szczególnie na jesień, gdy krótki dzień osłabia naszą aktywność. Ja nie czytałam więcej, szczególnie jesienią, bo postawiłam na doskonalenie rosyjskiego. Ładnie brzmi? No prosze, a sprowadziło się do oglądania telewizji 😉. Tyle, że w innym języku.

A ja myślę, że praca zdalna i ograniczenie przestrzeni życiowej do kilkudziesięciu metrów mogło niektórych przytłoczyć. Szczególnie na jesień, gdy krótki dzień osłabia naszą aktywność. Ja nie czytałam więcej, szczególnie jesienią, bo postawiłam na doskonalenie rosyjskiego. Ładnie brzmi? No prosze, a sprowadziło się do oglądania telewizji 😉. Tyle, że w innym języku.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Ja przeczytałam w tym roku zdecydowanie więcej. Książka towarzyszyła mi w trudnych momentach. To dzięki czytaniu przeszłam przez ten rok z dobrym nastawieniem. Początkowo rzuciłam się na coś, po co rzadko sięgam - lekkie obyczajówki. Ale szybko wróciłam do lektur cięższych i thrillerów. Dużo czytałam też poradników psychologicznych oraz tych o zdrowiu i zdrowym stylu życia. Pandemia zdecydowanie odbiła się na moim zainteresowaniu czytelniczym.

Ja przeczytałam w tym roku zdecydowanie więcej. Książka towarzyszyła mi w trudnych momentach. To dzięki czytaniu przeszłam przez ten rok z dobrym nastawieniem. Początkowo rzuciłam się na coś, po co rzadko sięgam - lekkie obyczajówki. Ale szybko wróciłam do lektur cięższych i thrillerów. Dużo czytałam też poradników psychologicznych oraz tych o zdrowiu i zdrowym stylu życia....

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

U mnie czytelniczo.To się mało zmieniło.Czytam,to samo co zwylke.

U mnie czytelniczo.To się mało zmieniło.Czytam,to samo co zwylke.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post